TANRI'NIN IŞIĞI

5. Bölüm

Carson City tabelasından içeri girdiğimizce gördüğümüz görüntü hiç hoş değildi. Yerler çatlamış , ağaç dalları etrafa yayılmış , patlayan araba camları her yerdeydi. Son iki hafta ikiyüz elli den fazla kişi ölmüştü ve korkudan kimse sokaklara çıkmıyordu . Arabayı park edip indik .

- " Fazla ürkütücü " Kesinlikle katılıyordum

- " Hadi , duvara yazı yazılan yeri bulmamız gerek " Fazla uzakta olamazdı.

Belimizle silahlarla yavaş yavaş ilerliyorduk Bundan yaklaşık yüz yıl önce şeytanlarla karşılaşmıştık ve kendileri hiç cana yakın değil emin olun . Beş blok ileride bir depo bulmuştuk , camında " Kapalı " yazısı bulunuyordu , camlarına siyah film çekilmiş ve bir kısmı yırtılmıştı . Amy'e bakıp başımı salladım , kapıyı yavaşça açıp içeri girdik . Etraf çürümüş et kokuyordu , yerlerde kanlar vardı . İlerleyip koridorun sonundan sola döndük , karşımızda yeşil bir kapı duruyordu .

- " İyi misin Tes ? "

- " Ölü bedenler , kan ve çürümüş et kokusu çok iyiyim Amy " Dalga mı geçiyordu ?

Silaylarımızı elimize aldık , kapının tokmağını tutup sağa çevirdim ve kapıyı açtım , içerisi karanlık hiç bir şey görünmüyordu  , Amy ışığı açtığında duvarda ki yazı bizi şaşırtmıştı " YANLIŞ YERE GELDİNİZ  VALKYRİELER " Biz daha ne olduğunu anlamadan karşımızda 4 tane şeytan belirmişti ateş etmeye başladık . Birini vurduğum sırada diğeri Amy'i boğazından tutup duvara fırlattı , yerinden kalkıp onu fırlatan şeytana doğru koşup silahının kabzesini başına vurdu , sendeleyince kendini toplayıp ateş etti 

- " Canın cehenneme " Çok yerinde bir söz olmuştu . Diğer şeytan ona doğru koşup elindeki bıçağı bedenine sapladı , acı bir çıplık bütün odayı sarmıştı . Yere yığılmış ama baygın değildi gözleri bana bakıyordu

-" Tessa hadi başarabilirsin ! "

Yerde kanlar içinde olduğunu görünce yüzümdeki canı yanmış ifade kaybolup yerini sinirli ifade almıştı ve birden kanatlarımı çıkarmıştım ( Valkyrieler dönüşünce kanatları çıkar ) . Bu yasak bir şeydi resmi bir savaş olmadıkça dönüşüm yapılması yasaktı , kendimize ait güçleri kullanabilirdik ama söz konusu Amy olunca beni durduran bir şey yoktu sonuçta ikimiz kendimize ait kurallarla ayaktaydık. 

  Şeytanlar neye uğradıklarını şaşırırken elimi birinin kalbine sokup yerinden söktüm , diğerini de duvara fırlatıp yere düşmesini izledim , sonra da gitip kafasını gövdesinden ayırdım . Amy yerde kıvranıyordu.

- " Amy beni duyuyor musun Amy . Lanet olsun !  " Cevap vericek gücü yoktu ama hala hayattaydı .

- " Yürüyebilir misin ? " Kafasını evet anlamında sallamıştı. Amy'i kaldırıp bir kolunu boynuma doladım . Bu lanet yerden çıkmamız lazımdı . Koridorun sonundan dönüp giriş yaptığımız yere gelmiştik , tam dışarı çıkacakken arkamızdan biri konuştu

- " Aceleniz var sanırım ama bizimde yapacak çok işimiz var ! " Arkamı döndüğümde şeytan düzinesiyle karşılaştım , tam ortalarında duranın kırmızı gözleri vardı . Amy bu haldeyken ne kaçabilirdim ne de savaşabilirdim . 

- " Seni lanet olsun Lucifer piçi ! " Yaptığı tek şey gülümsemek olmuştu 

- " Bu dediğini unutma , babamla karşılaşınca kendisine söylersin ! " Lucifer yetmezmiş gibi şimdi de oğlu vardı . Eliyle ileri hareketi yapmasıyla şeytanlar bize doğru gelmeye başladı

- " Bu yaptığınız yanınıza kal- " Gözlerim kararmıştı ...