GIMME MORE (Smut One Shots)

Στενάζοντας Στις Παραλίες

Είναι βράδυ, γύρω στις έντεκα και αν και καλοκαίρι δεν κυκλοφορεί ψυχή στους δρόμους. Το νυχτερινό αεράκι σε κάνει να ανατριχιάζεις ώρες ώρες αλλά είναι ανεκτό. Είναι ήσυχη γειτονιά και για μένα είναι ο παράδεισος των καλοκαιρινών μου διακοπών.

Καθώς περπατούσα στο τετράγωνο είδα τον Ανδρέα. Φαινόταν σκεπτικός και τον πλησίασα.

«Όλα καλά?»  ρώτησα σχεδόν αδιάφορα. Δεν είχαμε τις καλύτερες σχέσεις επειδή μου την έλεγε συχνά που ήμουν γκέι.

«Και εσένα τι σε νοιάζει?»

«Δεν είπα ότι με νοιάζει, απλά ρώτησα»

«Εντάξει συγγνώμη, πάλι σα μαλάκας φέρομαι»

Δεν απάντησα για προφανείς λόγους.

«Και τι σκέφτεσαι?» συνέχισα.

«Τίποτα. Ε εντάξει βασικά... Χώρισα»

«Ε καλά δεν έγινε και κάτι»

Οι λέξεις μου φάνηκαν να τον έβγαλαν από τις σκέψεις.

«Έχεις δίκιο, δεν αξίζει να το σκέφτομαι»

Έμεινε ακίνητος για λίγο και μετά ρώτησε

«Θες να πάμε καμιά βόλτα?»

Παραξενεύτηκα με την ξαφνική φιλική του διάθεση.

«Πού σκέφτεσαι να πάμε?»

«Θες να πάμε να κάτσουμε παραλία?»

Κούνησα τους ώμους μου αδιάφορα και ξενινήσαμε στον δρόμο για την παραλία.

Μετά από λίγο βρισκόμασταν καθισμένοι στην άμμο με τους αγκώνες ακουμπισμένους στα γόνατα. Ήταν η αυγουστιάτικη πανσέληνος και αναρωτιόμουν πώς και δεν είχε κόσμο να ανάβει φωτιές στην παραλία.

«Ξέρεις, ήθελα να σου ζητήσω συγγνώμη για τον τρόπο που σου φέρομαι. Δεν ήμουν ο εαυτός μου τελευταία»

«Μην ανησυχείς δεν κρατάω κακία»

«Αντιθέτως, νιώθω μια ιδιαίτερη σύνδεση μαζί σου» είπε και κάθισε πιο κοντά μου.

Ωπα λέω από μέσα μου, για πολύ κοντά δεν ήρθε? Τέλος πάντων, ας δούμε που το πάει.

Δεν πρόλαβα να τελειώσω την σκέψη μου και τον είδα να με κοιτάει κατάματα. Και πριν προλάβω να αποκωδικοποιήσω το βλέμμα του έσκυψε κοντά μου και με φίλησε. Ήταν ένα γλυκό αν και ατσούμπαλο φιλί αλλά υποθέτω κανείς δεν είναι τέλειος. Αμέσως κατάλαβα που το πήγαινε και πριν προλάβω να κάνω περαιτέρω κίνηση, πήρε το χέρι μου και το ακούμπησε πάνω στον ανδρισμό του ο οποίος σαν να είχε ξυπνήσει με ορέξεις.