GIMME MORE (Smut One Shots)

Τα Ελληνικά Στρατά (2)

Αλέξης ' pov

Το στρατόπεδο ήταν μεγαλύτερο απ' όσο φανταζόμουν. Στο κέντρο υπήρχε το προαύλιο, ενώ στα κτήρια τριγύρω βρίσκονταν οι κοιτώνες, η καφετέρια, το εστιατόριο και το γραφείο του διοικητή. Πιο παραμερισμένο αλλά το μόνο μέρος που φύλαγαν φρουροί ήταν η αποθήκη με τα όπλα.

Ο ήλιος έκαιγε και είχαν οδηγήσει τους νεοσύλλεκτους στο προαύλιο για την ενημέρωση από τον διοικητή. Στις γωνίες του χώρου στέκονταν οι παλαιότεροι φαντάροι οι οποίοι γιουχάριζαν. Εγώ βρισκόμουν στην άκρη του πλήθους. Τότε είδα έναν φαντάρο, ξανθό με πράσινα μάτια να με καρφώνει με το βλέμμα του. Τον κοίταξα και μου έκλεισε το μάτι.

Τι να ήθελε αυτός, σκέφτηκα. Ήξερα ότι σε έναν χώρο που κυρίως υπήρχαν στρέιτ άντρες δεν θα ήταν εύκολο να περάσω καλά...

Κοίταξα πάλι τον νέο και εκείνος συνέχιζε να με κοιτάει επίμονα από πάνω μέχρι κάτω. Σε μια στιγμή μόνο σταμάτησε. Όταν σήκωσα το βλέμμα μου και κοίταξα μπροστά μου είδα τον διοικητή που είχε σταματήσει να μιλάει και μας κοιτούσε. Όλοι γύρισαν να με κοιτάξουν αλλά τελικά είπα ένα ξερό

« Με συγχωρείτε, παρακαλώ συνεχίστε »

Μήπως από την πρώτη μέρα τα πήγαινα χάλια? Ναι. Με ένοιαζε? Χμμ όχι.

Στην καφετέρια όταν μας άφησαν να ξεκουραστούμε ο νεαρός άνδρας ήρθε και κάθισε στο τραπέζι όπου καθόμουν μόνος μου. Ξαφνιάστηκα από την οικειότητα του, αφού δεν τον ήξερα καν.

« Άλκης » είπε.

« Αλέξης » απάντησα αδιάφορα.

« Που λες Αλέξη δεν τους μπορώ τους νεοσύλλεκτους, αλλά εσύ είσαι όμορφος. Πώς και δεν ήρθες παρέα με το αγόρι σου? Δεν είναι σε ηλικία στρατού? »

« Πώς το ξέρεις? » ρώτησα σαστισμένος

« Τι εννοείς? Το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή που μπήκες μέσα στο προαύλιο »

« Μην το πεις πουθενά. Δεν θέλω προβλήματα με τους άλλους από την πρώτη μέρα » είπα χαμηλόφωνα για να μην μας ακούν στην καφετέρια.

« Μη φοβάσαι, άλλωστε θα τα πάμε καλά εμείς οι δύο »

Σηκώθηκε από το τραπέζι. Φεύγοντας έσκυψε κοντά στο αυτί μου και ψιθύρισε

« Και αν σου πέσει το σαπούνι και χρειάζεσαι κάποιον να στο σηκώσει, ξέρεις που να με βρεις »

Έσκασε ένα ναζιάρικο χαμόγελο και έφυγε.

Τα λόγια του με άναψαν αμέσως. Αλλά ήμουν σε σχέση δυο χρόνια τώρα. Δεν ήταν σωστό να σκέφτομαι άλλους πέρα από τον Πέτρο. Καλύτερα να εμένα μακριά από αυτόν τον Άλκη. Αλλά αν τελικά με εκβίαζε, ξέροντας το "μυστικό" μου? Τότε τι θα έκανα?