Unexpectedly Married To you ( Dela Miego Series #1)

8

I love my family so much.

I will do anything for my family.

Anything.

Habang kumakain ay napansin kong tahimik masiyado ang lamesa namin ngayon. I looked at my dad, when our eyes met he looked away immidiately. Then I looked at my mom, she's just quietly chewing her food. Not even trying to throw a glance at me.

I sighed.

"Is there a problem?...Mom? Dad?" Tinignan ko sila pareho.

Nakita kong sumeryoso lalo si dad at nag angat ng tingin sa akin. My mom sighed heavily.

"How are you and Gian?" my dad asked me.

"We're good." I shrugged.

My eyebrows furrowed.

"Why?" I asked.

Bininaba ni dad ang kutsara at tinidor, si mom naman ay napaninom ng kape habang tinitignan si dad na para bang inaantay niya ang sasabihin ni dad.

"Nothing..." He continued to eat his food.

Naguguluhan ako sa inaakto nila, we're family and I think dapat wala silang itago sa akin. Dahil iintindihin ko naman kung ano ang dahilan nila kung sakaling may tinatago sila. Tama bang paghinalaan ko sila? Parang mali eh. Baka nag iilusyon lang ako, baka naman kinakamusta lang talaga nila ako. Tama, baka nga kinakamusta lang nila ako.

Hindi ko na pinansin 'yon at nagpatuloy nalang sa ginagawa.

"I love you..." sabi ni Gian.

Andito kami ngayon sa isang mall at nanonood ng sine. Hindi na siya busy ngayon, naiintndihan ko rin naman kapag busy siya.

"I love you." I said.

He kissed me.

Ngayong araw ay inilaan niya ito para sa aming dalawa, dahil nga naging busy kami pareho nitong nakaraan lang. Lagi naman siya ganito, nag bibigay ng oras at bumabawi lagi kapag alam niya na minsan ay nagtatampo ako dahil hindi namin magawang mag date.

Throughout my relationship with Gian, he never gave me a headache. Hindi rin niya ako binigyan ng mga bagay na maaring mag lead na pwede namin pag awayan. Parati niyang sinasabi na mahal niya ako, walang duda. Mahal ko talaga siya.

Tuwing magkasama kami ay lagi kong masasabi na ang swerte ko. Lagi kong ramdam na mahal niya ako. Kung dumating man ang araw na hingin niya ang kamay ko para iharap ako sa altar ay papayag ako.

Ngunit muntik na magbago ang pananaw ko sa sayang nararamdaman ko nang marinig ko ang usapan ni Gian at ang kaniyang mommy.

Pumunta kami sa bahay niya, naiwan ako sa sala dahil tinawag siya ng kaniyang mommy. I felt thirsty so I went to the kitchen. Napatigil ako sa pag inom dahil sa boses nila.

"Are you sure about her, Gian?" nahihimigan ko ang negatibong boses sa tanong na iyon.

"Of course mom, why do you have to ask me that?"

I breathed a sigh of relief.

Sumilip ako ng kaonti, nakatalikod ang ina niya sa mula sa pwesto ko. Si Gian ang nakikita ko mula dito. Aksidenteng tumama ang paningin niya sa akin, hinila niya ang kaniyang ina at lumayo sila para hindi ko madinig.

Nakaramdam ako ng sakit sa aking dibdib, bakit kailangan niyang ilayo ang kaniyang ina? Ayaw niya bang madinig ko kung paano niya ako ipaglalaban?

Una sa lahat, bakit parang hindi pabor ang ina niya sa amin? Where in fact, she even told me before that she wanted me for her son? May nagawa ba akong mali?