Και κάπως ετσι...σε γνώρισα

Part #12

Μεσα στον ύπνο μου άκουσα να χτυπάει το κινητό μου.Απλωσα το χέρι μου να το πιάσω αλλα δεν το έφτανα κάτι με εμπόδιζε.Αμεσως τα ματια μου ήταν ανοιχτά.Δεν ήμουν στο δωμάτιο μου,αμεσως κατάλαβα που ήμουν και στο πρόσωπο μου τώρα ειχα ένα χαμόγελο.Τα χέρια του Αλεξ τυλίχτηκαν γύρο μου και με τράβηξε κοντά του βάζοντας το πρόσωπο του στο λαιμό μου.Γυρισα προς την μεριά του και μου χαμογελούσε.Ηταν τόσο όμορφος ετσι αγουροξυπνημένος,τα μαλλιά του ήταν ανακατεμένα και φαινόταν πραγματικά ξέγνοιαστος.Εβγαλε το κεφάλι του απο τον λαιμό μου και με κοίταξε μεσα στα ματια..

-"καλημέρα πριγκίπισσα"μου λέει με βραχνή φωνή.Ηταν τόσο όμορφος που ήθελα να αρχίσω να δον φιλάω και να μην σταματήσω.
-"καλημέρα"του ειπα και γω χαμογελώντας.
-"ποιος ήταν στο τηλέφωνο?"ρωτάει
-"δεν ξέρω δεν πρόλαβα να απαντήσω και ακομα δεν είδα ποιος ήταν.Αλλα λογικά ήταν η μαμα μου"λέω και του χαϊδεύω τα μαλλιά του.
-μήπως να την πάρεις πίσω μπορει να είναι κάτι σοβαρό"λέει και με φιλάει στη μύτη μου.
-αν είναι θα ξανα παρει"του λέω και τώρα τον φιλάω εγώ στη μύτη του.Γελαει και με φιλάει καθώς με πιάνει απο την μέση μου και με βάζει να κάθησε επάνω του.

Μισή ώρα αργότερα είμαστε και οι δυο στην κουζίνα και ετοιμάζουμε να φάμε κάτι και μετά να παω επιτέλους σπίτι μου.Αργοτερα θα πηγεναμε στο νοσοκομείο για να δούμε πως πάνε τα πράγματα με την Ελένη.Εγω ήμουν μπροστα απο την κουζίνα και ο Αλεξ κάθονταν σε ένα απο τα σκαμπό και με κοιτούσε που ετοίμαζα ομελέτα.

-"δεν νομίζω να κάτι τόσο αστείο και χαζό γελάς όλη την ώρα"του ειπα και γω γελοντας
-"όχι δεν υπάρχει κάποιο αστείο όλο εδώ"μου απάντησε και κάθησε καλύτερα στο σκαμπό.
-"τότε;γιατί απο την ώρα που άρχισα να μαγειρεύω με κοιτάς και γελάς"
-"απλα δεν ξέρω η όλη φάση χαρούμενο ζευγάρι χαρούμενη οικογένεια με εσένα να μαγειρεύεις και εγώ να κάθομαι και να κοιτάω είναι λιγο κάπως δεν νομίζεις;"είπε..
Έχασε την γη κατω απο τα πόδια μου.Δηλαδη δεν θέλει να είμαστε ετσι;αν όχι γιατί ειμαι εδώ και κάνουμε ότι κάνουμε;

-"λοιπόν σχετικά με αυτο που είπε για χαρούμενο ζευγάρι,ας κρατήσουμε το ζευγάρι και ας το κουβεντιάσουμε λιγο"ειπα αφου ειχα σταματήσει ότι έκανα και τώρα ήμουν όρθια ακριβώς μπροστα του.
-"χμ ναι τι θες να πούμε ακριβώς"είπε και έβαλε τα χέρια του γύρο απο την μέση μου
-"δεν ξέρω απλα νομίζω ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε λιγο το τι είμαστε"λέω "δεν θέλω και ποτέ δεν μου άρεσε να πιέζω καταστάσεις απλα θέλω να ξερω που βαδίζω"του λέω
-"ναι έχεις δίκιο"λέει και τραβήχτηκε πίσω.Αυτο δεν είναι καλό αυτο δεν είναι καθόλου καλό σκέφτομαι.Τωρα εχει σηκωθεί και εχει πάει στο ψυγείο να παρει γάλα;Αλήθεια τώρα;Εδώ προσπαθούμε να μιλήσουνε σοβαρά και αυτός θέλει γάλα; "Λοιπόν"λέει ξανα και σηκώνει το μπουκάλι για μια γουλιά γάλα.Τα νεύρα μου είναι ένα στάδιο πριν το σπάσιμο.Δεν μπορει να είναι τόσο γαϊδούρι η μήπως μπορει τελικά;
-"λοιπόν"λέω ξανα εγώ φανερά εκνευρισμένη.
Εκείνος το μόνο που κανει είναι να καθίσει ξανα στο σκαμπό και να με ρωτήσει αν το πρωινό είναι έτοιμο.Οκ αυτο ήταν θα τον σκοτώσω..Βλέπει την γκριμάτσα που κανω σε αυτά που λέει και εκείνος απλα σκάει στα γέλια.Αληθεια τώρα;Δεν μπορει να γίνετε αυτο
-"λοιπόν"ξανα λέει και με κοιτάει και προσπαθεί να μείνει σοβαρός
-"αν το ξανα πεις άλλη μια φορά θα σου πετάξω το τηγάνι με το λάδι στην μούρη σου"του λέω και εκείνος για δευτερόλεπτα σταματάει να γελάει κε κοιτάει με γουρλωμένα ματια και ξανα αρχίσει να γελάει περισσότερο.
Εγώ απλα κάθομαι εκει και τν κοιτάω.Αυτος εχει πέσει πάνω στον πάγκο και γελάει λες και εχει δει το πιο αστείο πράγμα.Ετσι εισαι;σκέφτομαι σηκώνομαι και φεύγω για να παω πάνω στο δωμάτιο να ετοιμαστώ να φύγω.
Αμεσως σταματάει να γελάει και είναι ορθιο.