Και κάπως ετσι...σε γνώρισα

Part#24

Είχαμε φτάσει Λονδίνο αυτο ηταν.Ειμασταν στην σειρά και περιμέναμε να έρθουν οι βαλίτσες μας και γενικά τα πράγματα μας.
Η Ναταλια ηταν αγκαλιά μου και φαινόταν αρκετά κουρασμένη αλλα κάθε φορά που την ρωτούσα μου έλεγε πως είναι μια χαρά.Απο την άλλη ο Πέτρος είχε παει να βγάλει εισιτήριο για Αμερική που θα έφευγε σε μια εβδομάδα.Δεν μπορούσε να καθίσει πιο πολύ αν και θα το ήθελα.Αλλα ετσι και αλλιώς θα τον βλέπαμε το καλοκαίρι για τον γάμο.Τελικα θα γινόταν στην Ελλάδα ο γάμος ενώ στην αρχή είχαν πει για Αμερική.
-αγάπη μου είμαστε εδω σχεδόν ένα τέταρτο και ακομα τίποτα με τα πράγματα"λεω.Εκεινη γυρνάει και με κοιτάζει και γελάει
-Γιατι ρε αλεξ βλέπεις γενικά αποσκευές και δεν είναι οι δικές μας;Ακομα δεν της έβγαλαν λογικά"λεει και εκεινη την ώρα ήρθε και ο Πετρος δίπλα μας.
-ακομα τίποτα με τα πράγματα;"λεει
-τίποτα ακομα περιμένουμε"λεω φανερά εκνευρισμένος.Η Ναταλια βγήκε απο την αγκαλιά μου και ήρθε και στάθηκε μπροστα μου και έβαλε τα χέρι τις γύρο απο την μεση μου.
-να έχεις υπομονή θα έρθουν να χαθούν δεν χάθηκαν.Απλα εχει κίνηση και θα έχουν δουλειά.Παντα αργούν"λεει και ακουμπάει στο στέρνο μου
-ναι αλλα ειμαι κουρασμένος και εσυ επίσης και ας λες ότι θες.Το βλέπω στα μάτια σου"λεω
-ποσο καλά παίζει να με έμαθες;"απαντάει και γελάει
-αγάπη σε ήξερα πριν ακομα πούμε την πρώτη μας κουβέντα"λεω και γελάμε και εκεινη κανει μια γκριμάτσα.
-καλά καλά ότι πεις παω τουαλέτα"λεει
-το κινητό μαζι"λεω και φεύγει.Εγω παω και κάθομαι μαζι με τον Πέτρο που και εκείνος δείχνει να είναι πτώμα.
-δεν σε εχω ξανα δει τοςο καλά"λεει και χαμογελάει
-πραγματικά ειμαι πολύ καλά.Δεν περίμενα ότι θα είχαν τέτοια τροπή τα πράγματα αλλα φίλε δεν μπορώ χωρίς αυτή.Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου μια μερα να ειμαι χωρίς αυτή."λεω και πραγματικά νιώθω την κάθε λέξη που λεω.
-χαίρομαι για σένα αλεξ πραγματικά το αξίζεις έχεις περάσει πολλα όπως και η Ναταλια και επρεπε να σταματήστε να βασανίζετε τον εαυτό σας άλλο.Ετσι ο καλός θεουλης έστειλε εσένα σε αυτή και εκεινη σε εσένα για να βασανίζετε ο ένας τον άλλον."λεει και γελάμε
-εισαι μαλακας το ξέρεις φαντάζομαι"λεω και εκεινη την ώρα ξεκινάμε να έρχονται οι αποσκευές. "Επιτέλους"λεω και σηκωνόμαστε να πάρουμε σειρά.Ειμαστε τοςο τυχεροί που είναι σχεδόν πρώτες ετσι όταν ήρθε η Ναταλια την περιμέναμε με τις βαλίτσες στο χέρι.
-είδες που γκρινιαζες"μου λεει και με φιλαει και πέρνει την τσάντα της και την βαλίτσα της.
"Λοιπόν να ξέρετε ούτε εγω ξερω που είναι ακριβώς το σπίτι όποτε θα το βρούμε μαζι"λεει και την κοιτάμε και οι δυο μας.
-τι εννοείς δεν ξέρεις;Δεν ξέρεις που μένεις;"λεει ο Πέτρος και εκεινη γελάει.
-όχι εξυπνάκια όταν έμαθα ότι θα ερθει και ο αλεξ άλλαξα σπίτι για να είμαστε πιο άνετα και πιο κοντά στο κέντρο.Οποτε θα το δω και εγω τωρα.Ο πατέρας μου πάντως που ηταν εδω και το είδε ειπε πως είναι τελειο"λεει και στο άκουσμα του πατέρα της το χαμόγελο μου έσβησε.
-Αχα οκ κομπλέ"λεει ο Πέτρος και βγαίνουμε απο το αεροδρόμιο για να μπούμε στο πρώτο ταξί που βλέπουμε.Η Ναταλια δίνει την διεύθυνση και μισή ώρα μετά στεκόμαστε εξω απο ένα σπίτι που μόνο απλό λιτό και απέριττο δεν το έλεγες.Εξω ηταν μαύρο και είχε τεράστια παράθυρα ειδικά το ένα έπιανε και τους 2 ορόφους.Μαλιστα τωρα θα του χρωστάω και χάρη κιόλας σκέφτηκα.Οπως και εγω ετσι και η Ναταλια με τον Πέτρο είχαν μείνει με το άτομα ανοιχτό και λογικο ηταν.
-αυτο είναι"ρώτησε ο Πέτρος που παρά λιγο θα το έβγαινε ο σβέρκος απο το πολύ κοίταγμα.
-λογικά ναι η διεύθυνση είναι αυτή όποτε..."λεει η Ναταλια τρομερά χαρούμενη και παει προς την πόρτα και βγάζει τα κλειδιά.
Εγω απο την άλλη χτυπάω τον Πέτρο στον σβέρκο.
-τι χτυπά ρε μαλακα;"λεει καθώς τρόμαξε
-δεν χρειάζεται να εισαι τοςο ενθουσιασμένος με το σπίτι ξέχασες τι λέγαμε πριν"λεω και αμεσως σοβάρεψε.Του ειχα πει αυτά που μου είχε πει ο Παύλος και για να πω την αλήθεια δεν ξαφνιάστηκε.Αντιθετα μου ειπε ότι εκεινη την μερα ηταν αρκετά ψύχραιμος.
-άντε θα έρθετε;"ακούσαμε μια φωνή και γυρίσαμε και είδαμε την Νατ να καθετε μπροστα στην ανοιχτή πόρτα.Μας χαμογελούσε και ετσι δεν μπορούσα και εγω να μην δώσω ένα όμορφο χαμόγελο πίσω και πήγαμε προς το σπίτι.Οπως το φανταζόμουν το εσωτερικό του σπιτιού ηταν πραγματικά καταπληκτικό.Η Ναταλια είχε αφήσει τα πράγματα σε μια ακρη και καθόμασταν και κοιτούσαμε και οι 3 σαν αποχαυνωμένοι.
-τι λέτε να αφήσουμε τα πράγματα και να παμε για έναν καφέ"μας κοιταει όλο χαρά.
-εγω αγάπες είμαι πτώμα άσε που πρέπει να μιλήσω με την γυναίκα μου"λεει ο Πέτρος και αμεσως γυρνάει και κοιτάζει εμένα
-βέβαια παμε αν θες δεν εχω πρόβλημα"λεω και εκεινη χοροπηδάει και τσιρίζει."ωραια φέρε μου την βαλίτσα επάνω να αλλάξω και φεύγουμε σε λιγάκι"λεει και παω να πάρω την βαλίτσα και μου έφυγε η μεση απο την θέση της.
-ρε Ναταλια τι στο καλό κουβαλάς.Πετρες να είχες πιο ελαφριά θα ηταν."λεω και εκεινη με τον Πέτρο γελάνε
-έλα πολλα λες θα αργήσουμε"λεει και ανεβαίνει πάνω.Αφου επιτέλους την άφησα στον επάνω όροφο μετά απο τρελό κόπο ξανα κατέβηκα κατω για να αλλάξω και εγω.Τελικα άλλαξα μόνο μπλούζα και κράτησα το δερμάτινο τζάκετ μου και της αρβύλες μου.Αφου ήμουν έτοιμος κάθησα στον καναπέ και έβαλα το κινητό να φόρτιση έστω για λιγο.
Μετά απο δέκα λεπτά ακούσαμε βήματα στην σκάλα και γυρίσαμε και είδαμε την Ναταλια να Κατεβενει.θεεεε μου είναι πραγματικά τοςο όμορφη. Είχε βάλει ένα μαύρο λεπτό πλεκτό φόρεμα ο θεός να το κανει με το μαύρο το τζάκετ της και απο κατω της μαύρες της αρβύλες.Ο Θεέ μου αν δεν ηταν ο Πέτρος θα την έβαζα κατω και θα γινόταν πανικός.
-εε..εεε...ετσι θα βγεις;"μπόρεσα να ρωτήσω τελικά
-έψιλον μαλακα εεεε και εεεε"λεει ο Πέτρος απο την κουζίνα που είχε σοριαστει στα γέλια.
-ναι γιατί δεν είναι καλά;"λεει και κοιτάζει το. Εαυτό της και έρχεται προς το μέρος μου.
-ναι το θέμα ναι ότι είναι παρά πάνω απο καλά"λεω και εκεινη γελάει.
-άντε παμε μας περιμένουν τα παιδιά"λεει.
-για κάτσε πια παιδιά"λεω
-όσο ήμουν πάνω με πήραν τα παιδια αν ήρθα και τους ειπα ότι θα έβγαινα για καφέ με τον αρραβωνιαστικό μου και κόντεψαν να πάθουν ανακοπή και η θα ερχόταν απο εδω η θα παμε εξω για καφέ"λεει
-τους το είπες;"λεω και την αγκαλιάζω
-ναι γιατί δεν ήθελες"λεει και σοβαρεύει
-όχι αγάπη μου απλα δεν ξερω ακούγεται κάπως το αρραβωνιαστικός."λεω και εκεινη γελάει και κοιτάζει τον Πέτρο
-τελικά είναι πολύ κότα ο δικός σου"του κανει και γελάνε.
- χα χα πολύ αστείο"λεω και την περνω απο το χέρι και βγαίνουμε απο το σπίτι.
-λοιπόν..;"λεω
-τι λοιπόν;"ρωτάει
-δεν θα μου πεις για τα παιδια που θα γνωρίσω;"λεω
-Αχα ναι λοιπόν η Ναντια ηταν συγκάτοικος μου και τα εχει με τον Stephen.Αρχικα αυτοί θα είμαστε αρχικά τωρα αν ερθει κάποιος άλλος δεν ξερω"λεει καθώς περνάμε μια διάβαση και συνεχίζουμε την πορεία μας.
-μάλιστα ωραια"λεω αν και ειχα άγχος.
-έχεις άγχος για κάτι;"με ρωτάει και Σταματαει απότομα με αποτέλεσμα να πέσω πάνω της.
-λιγο"απαντάω
-και ο λόγος;"ρωτάει και με κοιτάζει στα ματια
-γιατί ειμαι σε μια ξένη χώρα απο αύριο θα ψάχνω για δουλειά και δεν είναι ακομα τίποτα σίγουρο και επίσης εχουμε παρει απόφαση να ξεκινήσουμε ένα καινούριο σπίτι και μια καινούργια ζωή εδω ενώ εσυ είχες ήδη ζωή εδω"λεω και εκεινη με αγκαλιάζει και με φιλαει στο λαιμό.
-αυτά που λες είναι βλακείες.ετσι και αλλιώς είτε μου έκανες την πρόταση είτε όχι θα ερχόμασταν.Και το ότι ξεκινάμε κάτι μαζι δεν παίζει κανέναν ρόλο απλα είμαστε μαζι να σκέφτεσαι μόνο αυτο και ότι σαγαπω πολύ"λεει και μου δίνει ένα πεταχτώ φιλί στο στόμα μα αποτέλεσμα να χαλαρώσω αισθητά.