Και κάπως ετσι...σε γνώρισα

Part #14

Ναταλια

Στο δρόμο για το σπίτι του δεν είχαμε μιλήσει σχεδόν καθόλου.Ενιωθα απίστευτα άβολα.Δεν μπορούσα να καταλάβω τι προσπαθούσε να κανει ο πατέρας μου?Οκ αν δεν του άρεσε θα μπορούσε είτε να μην είναι τόσο ομιλητικός η δεν ξερω και γω τι άλλο αλλα όχι ξα αρχίσει να λεει μαλακιες για τον Τομ και για την οικονομική κατάσταση του Αλεξ.Αν είναι δυνατόν δηλαδή.Ακομα δεν μπορει να το χωρέσει το μυαλό μου ότι ειπε κάτι τέτοιο.
Και απο που και ως που να μιλήσει αυτός με τον Τομ;Κατι μου βρομάει εδω δεν μπορει τόσα τυχαία γεγονότα μαζι.

-"Ακομα σκέφτεσαι τι έγινε σπίτι σου;"ρωτάει ο αλεξ και με βγάζει απο τς σκέψεις μου.
-"είναι να μην τα σκέφτομαι ρεζίλι γίναμε"λέω και εκείνος πιάνει το χέρι μου και μου το φιλαει έπειτα το κρατάει και συνεχίζει να οδηγάει.
-"δεν έγινες τίποτα είναι λογικό να τα ρωτάει ο πατέρας σου.Σε αγαπάει και θέλει το καλύτερο για εσένα.Και εγώ αργότερα για την κόρη μου θα θέλω τα καλύτερα"μου λεει και μου χαμογελάει
-"Αλεξ ναι οκ με αγαπάει και εγώ τον αγαπάω αλλα δεν μπορει να σε προσβάλει ετσι.Οχι μετά απο ότι εχει γίνει παλιότερα"λέω και ξανα κοιτάω μπροστα στο δρόμο και προσπαθώ να κρατηθώ για να μην κλάψω.Εκεινος δεν ξανα λεει τίποτα και εκτιμώ το ότι δεν με ρώτησε.
Μετά απο ώρα είμαστε μπροστα στο νοσοκομείο.Αφου εχουμε παρκάρει βγάζω την ζώνη μου και σκουπίζω γρήγορα τα μάτια μου για να μην με δει και αρχίσει να ρωτάει τι εχω.
-"Φτάσαμε.Θες να παμε να τους δούμε λιγο και μετά να παμε σπίτι η να παμε κάπου άλλου τι θες;"μου λεει και εχει στραφεί προς εμένα για να κοιταει.
-"όχι παμε να δούμε τι κάνουν και μετά βλέπουμε."λέω και βγαίνουμε απο το αυτοκίνητο.Μου πιάνει το χέρι και παμε προς την πόρτα.Ξεφνικα σταματώ και στέκομαι μπροστα του.
-"ευχαριστώ που δεν κανει περαιτέρω ερωτήσεις απο αυτά που σου λέω το εκτιμώ αφάνταστα"λέω και στέκομαι στις μύτες τν ποδιών μου για να τον φτάσω να τον φιλήσω.
Εκείνος με αγκαλιάζει και με φιλαει κ εκείνος.
-"Δεν πρόκειται να σε πιέσω να μου πεις τίποτα όταν θέλεις θα μου τα πεις απο μόνη σου.Εγω εδω θα ειμαι σε ότι χρειαστείς όπως τα παιδία και η οικογένεια σου και το ξέρεις αυτο"μου λεει και χώνομαι στη αγκαλιά του.

Σχεδόν δυο ώρες μετά βγαίνουμε απο το νοσοκομείο και παμε προς το αμάξι.Δεν κατάλαβα ποτέ πέρασε τόση ώρα.Η Ελένη είναι πολύ καλύτερα σήμερα και μεθαύριο θα μπορει να βγει και να πάει σπίτι τς.Επισης μας είπαν ότι πλεων είναι μαζι με τον Κώστα και ετσι αυτός επιμένει να πάει να μείνει σπίτι του λιγο καιρο γιατί λεει ότι αυτός φταίει για ότι έγινε.Εγω πάλι όλη την ώρα ναι μεν ήμουν χαρούμενη γιατί τους είπαμε ότι εγώ με τον αλεξ είμαστε μαζι αλλα απο την άλλη σκεφτόμουν συνέχεια τι έγινε στο σπίτι και τι θα γίνει τις επόμενες μέρες.Φυσικα και δεν τους είπαμε για τον τσακωμό και ότι θα μείνω σπίτι του αλεξ.Τους είπαμε όμως για την εκδρομή.Δηλαδη ο αλεξ τι ειπε και όλη χάρηκαν παρά πολύ.
-"αγάπη μου θες να πάρουμε κάτι τωρα καθώς θα παμε σπίτι η θες να βγούμε εξω;"με ρωτάει και εγώ γελάω καθώς με αποκάλεσε "αγάπη του".
-"ότι θέλεις δεν εχω πρόβλημα"λέω
-"οκ καταρχάς γιατί γελάς και κατα δεύτερον νομίζω ότι σήμερα θα μείνουμε μεσα έχουν γίνει τόσα και χρειαζόμαστε ξεκούραση"
-"γελάω γιατί με είπες αγάπη σου"του λέω και τωρα κατάλαβα ότι εχω κοκκινησει.Σκατα.
-"ναι και;δεν σου αρέσει;"με ρωτάει και βλέπω ότι είναι λιγο μουδιασμένος μ
-"το λατρεύω"λέω και τον φιλάω αμεσως.Εκεινος γελάει και σταματάει μπροστα σε ένα μαγαζί.
-"Άντε κατέβα να διαλέξουμε τι θα πάρουμε"
-"έχεις ξανα ερθει εδω"ρωτάω
-"Μια και δυο;Το εχει ένα γνωστός του πατέρα μου και σου εγγυώμαι ότι εχει τα καλύτερα σουβλάκια και ψητά"μου λεει και ξανα πιάνει το χέρι μου και μπαίνουμε μεσα στο μαγαζί.