Και κάπως ετσι...σε γνώρισα

Part #28

Κόντευα να φτάσω στο σπίτι όταν είδα μια γνωστή φιγούρα να έρχεται προς το μέρος μου. Δεν ηταν δυνατόν δεν μπορει να είναι αληθεια αυτο το πράγμα.Μου έπεσαν τα πράγματα απο τα χέρια και άρχισα να κλαίω.Εκεινος με είδε και έμεινε εκει που ηταν στην θέση του. -Νίκο;"ηταν το μόνο που μπόρεσα να πω και μετά τα πάντα μαύρισαν.

Το μόνο που πρόλαβα να ακούσω ηταν μια κοπέλα να φωνάζει κατι.Μετα απο αυτο τίποτα . Όταν ανοιξα τα μάτια μου ήμουν σε ενα άγνωστο δωμάτιο. Προσπάθησα να κουνηθώ αλλα όταν σήκωσα το κεφάλι μου απο το μαξιλάρι ένιωσα μια απίστευτη ζαλάδα.

-ο γιατρός ειπε πως δεν κανει να σηκωθείς"άκουσα μια κοπέλα να λεει. Γύρισα προς το μέρος της και ηταν όρθια μπροστα στο παράθυρο.Απο ότι καταλαβα ηταν δωμάτιο νοσοκομείου.Ηταν πολύ όμορφη ηταν περίπου στο δικό μου ύψος με καστανα σγουρά μαλλιά. -πως βρέθηκα εδω και ποια εισαι εσυ;"ρώτησα -Ειμαι η Άννα χάρηκα .. Και ήμουν έξω απο ενα σπίτι και σε είδα την στιγμή που έπεσες. Ηταν και ενας τύπος εκεί και καθόταν και απλά κοιτούσε και του φώναξα να με βοηθήσει αλλα εκείνος έτρεξε και έφυγε και εγω αρχησα να τον βρίζω."μου λεει η Άννα άρα δεν ηταν της φαντασίας μου. -Άννα είμαι η Ναταλια χαίρω πολύ και το σε ευχαριστώ είναι ελάχιστο πραγματικά"λεω και εκεινη μου σπάει ενα χαμόγελο και έρχεται καθετε δίπλα μου. -Πηρα το θαρρος και έψαξα το κινητό σου για να ενημερώσω κάποιον και ο πρώτος που βρήκα ηταν ένας Αλεξ ...ελπιζω να έκανα καλα που του άφησα μήνυμα."λεει -Ναι είναι ο αρραβωνιαστικός μου αλλα γιατι άφησες μήνυμα;"λεω -χτύπησε αλλα δεν απάντησε και βγήκε τηλεφωνητής αλλα μετά απο 5' πήρε πίσω και έρχεται"λεει -χίλια Ευχαριστώ πραγματικά δεν ξερω τι μπορώ να κανω για σένα"λεω και τότε ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ένας Αλεξ πανικόβλητος. -Μωρό μου τι έγινε;"έρχεται και με αγκαλιάζει -Τιποτα το σημαντικό θα τα πούμε σπίτι.Απο εδω η Άννα η κοπέλα που με έφερε και σε πήρε τηλέφωνο."λεω και αμεσως απλώνει το χέρι του σε στυλ χειραψίας. -Αλεξ χάρηκα πολύ Άννα και σε ευχαριστώ ακομα περισσότερο"λεει και εκεινη χαμογελάει -Δεν κανει τίποτα αληθεια"λεει"Εγω....Σας αφήνω μονος και επι ευκαιρία παω να πω στο γιατρό οτι ξυπνησες"λεει και βγαινει απο το δωμάτιο και μετά απο λιγο μπαίνει ο γιατρός στο δωμάτιο. -γεια σας γιατρέ"λεει ο Αλεξ -καλησπέρα λοιπόν δεν υπάρχει καμία ανησυχία και τα δυο μωρά είναι ενταξει απλα τρανταχτικε λιγο η μεση σου.Αυτο θα θέλει λιγο ηρεμία και να εισαι ξαπλωμένη αλλα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα."λεει ο γιατρός -Πολύ ωραια"λεω και χαμογελάω -γιατρέ ποτέ μπορει να βγει"λεει ο αλεξ -σήμερα κιόλας απλα πρέπει να ξεκουραστείς"λεει και μου χαμογελάει -ναι γιατρέ κανένα πρόβλημα"λεω -ωραια.Πρεπει κα έρθετε να υπογράψτε κατι χαρτιά"λεει και κοιτάζει τον αλεξ -ναι βέβαια"λεει και βγαίνουν απο το δωμάτιο. Αμεσως ξανα χτυπάει και βλέπω το κεφάλι της Άννα. -έλα μεσα"της λεω και ετσι κανει -Τι ειπε ο γιατρός ; Όλα καλα ;"ρωτάει -ναι είναι ολα μια χαρά χάρη σε εσένα πραγματικά δεν ξερω πως να σε ευχαριστήσω" -πραγματικά δεν κανει τίποτα αληθεια"λεει και πέρνει το μπουφάν της απο την καρέκλα. "Εγω πρέπει να φύγω.Λοιπον χάρηκα που σε γνώρισα Ναταλια και εύχομαι να εισαι καλα και εσυ και τα μωράκια"λεει -ευχαριστώ και πάλι αλλα σε λιγο θα φύγουμε και εμείς θες να σε παμε κάπου είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε"λεω και εκεινη απλα κουνάει το κεφάλι της καταφατικά. -λοιπόν Άννα σπουδάζεις κατι"ρωταω -ναι ψυχολογία"λεει -πολύ ωραια"λεω -ναι είναι κατι που ήθελα και πάλεψα πολυ "λεει -όμορφα Αφου σου αρέσει είναι μεγάλη υπόθεση"λεω και τότε μπαίνει ξανα μεσα ο αλεξ. -λοιπόν ολα έτοιμα μπορούμε να φύγουμε"λεει -θα πάρουμε και την Άννα μαζι μας να την αφήσουμε εκει που μένει οκ;"λεω -είναι το λιγότερο που μπορουμε να κάνουμε"λεει και εκείνος -ευχαριστώ και πάλι.Αλλα θα σας έκανε κόπο να με αφήνατε σε ενα σπίτι γαιτι εχω αφήσει κατι στη μεση ;"λεει εκεινη -κανένα πρόβλημα Άννα"λεει ο αλεξ και βγαίνουμε απο το δωμάτιο.Μετα απο λιγο είμαστε στο αμάξι και παμε την Άννα στις εστίες του πανεπιστημίου της.Μεσα στο αμάξι λέγαμε διαφορά για την σχολή της για μια εργασία που επρεπε να κανει και είπαμε να κρατήσουμε επαφή και την καλέσαμε το Σάββατο σπίτι μας για δείπνο.Οταν την αφήσαμε εκεινη μας ευχαρίστησε και έφυγε. Εμείς συνεχίσαμε για το σπίτι μας.Επρεπε να μιλήσουμε για πολλα με τον αλεξ.Οταν φτάσαμε κάθησα στο σαλόνι και μετά απο πέντε λεπτά ήρθε και κάθησε δίπλα μου. -είδα τον Νίκο"του λεω και μπήκα αμεσως στο ψητό.Εκεινος με κοίταξε και άσπρισε -ποιον Νίκο"λεει και τραυλίζει -τον αδερφό μου αλεξ ποιον αλλο Νίκο θα έβλεπα και θα κατέληγα στο νοσοκομείο"λεω -που..που τον είδες;"λεει -ήμουν κοντά στο σπίτι όταν τον είδα και με είδε και εκείνος"λεω -Ναταλια δεν μπορει να είδες τον Νίκο"λεει καο σηκώνετε απο τον καναπέ και κανει βόλτες.Κατι δεν παει καλα εδω με αυτόν. -αλεξ εισαι καλα"λεω -ναι μια χαρά.Απλα πρέπει να πω για τρέξιμο σε λιγο σε πηγάζει να μείνεις για λιγο μόνη;"ρωτάει και παει επάνω να βάλει την φόρμα του και Κατεβενει ξανα και φεύγει. -τι στο καλό;"δεν πρόλαβα να πω κατι αλλο.