Και κάπως ετσι...σε γνώρισα

Part #29

Καθόμασταν στον καναπέ και περιμέναμε να ερθει ο Νίκος.Η Ναταλια ηταν σε αναμενα κάρβουνα απο την αγωνία της.Ναι μεν κάθονταν και εκεινη στον καναπέ μαζι μου αλλα την έβλεπα ότι ηταν σε ταραχή.
-μπορείς να ηρεμήσεις λιγο;"τη την ρωταω.Εκεινη απλα με κοιτάζει και ξεφυσαει.
-σκέψου τα μωρά ότι νιώθουν το ίδιο άγχος με εσένα και δεν τους κανει καλό."ειπα και εκει την είδα να χαλαρώνει ελαφρός και να βάζει το χέρι της πάνω στην κοιλιά της.
-συγνωμη"μου λεει.Παω πιο κοντά της και την περνω στην αγκαλιά μου.
-να μην ζητάς συγνωμη σε εμένα.Σε καταλαβενω απόλυτα και ειμαι μαζι σου σε όλο αυτο να το ξέρεις"λεω και την φιλάω στον κρόταφο της.Εκεινη κουρνιάζει στην αγκαλιά μου και καθετε εκει.Το ξερω ότι όταν είναι στην αγκαλιά μου νιώθει πιο άνετα και πιο ασφάλεια.Καθομαστε ετσι και βλέπουμε τηλεόραση μεχρι που χτυπάει το κουδούνι και πετάγεται απο την θέση της και με κοιταει.
-θα ανοίξω εγω ενταξει;"της λεω και εκεινη συμφωνεί.Ετσι παω προς την πόρτα και ανοίγω.Πισω απο την πόρτα είναι ένας εξίσου αγχωμένος Νίκος.Με βλέπει και μπαίνει μεσα και με χαιρετάει όπως κάναμε παλιά.
-γεια σου φίλε"λεω και κανω στην ακρη για να μπει πιο μεσα.Εκεινος εχει σταθεί λιγο πιο μπροστα απο εμένα και κοιτάζει την Ναταλια που είναι όρθια μπροστα στον καναπέ και τον κοιταει και κλαίει.Εγω κλείνω την πόρτα και κάθομαι εκει και περιμενω να δω ποιος θα κανει την πρώτη κίνηση.Οπως το φανταστικά η Ναταλια ορμάει στην αγκαλιά του και εκείνος την σφίγγει επάνω του και αρχίζουν και κλαίνε και οι δυο τους.Μπορω άνετα να ξεχωρίσω τα αναφιλητά της Ναταλίας.Νομιζω βγάζει τον πόνο που δεν έδειχνε ολα αυτά τα χρόνια.Και είναι απόλυτα λογικά.Μετα απο λιγο ο Νίκος τραβιέται και πιάνει το πρόσωπο της στα χέρια του και το κοιταει με έναν τροπο όπως την κοιτάζω και εγω με αγάπη.
-πριγκίπισσα μου"της λεει και εκεινη γελάει
- βατραχε μου"του λεει και γελάνε και ξανα αγκαλιάζονται και μένουν πάλι ετσι για κάποια ώρα.Εγω κάθομαι στον καναπέ και μπορώ να πω είναι απο τα πιο συγκινητικά πράγματα που έχουν συμβεί στη ζωή μου μεχρι τωρα.
-έλα να καθίσουμε"της λεει και πιάνει το χέρι της και έρχονται δίπλα σε εμένα ετσι η Ναταλια να είναι στην μεση.Ακομα κοιτάνε ο ένας τον άλλον και μιλάνε με τα ματια.Μπορει να μην λένε ποσο έλειψε ο ένας στον άλλον αλλα μεσα απο τα ματια λένε πολλα που είναι μεταξύ τους.
-θελω να μου πεις τα πάντα"λεει η Ναταλια
-θα στα πω αλλα δεν ξερω αν πρέπει τωρα που εισαι ετσι"της λεει και δείχνει την κοιλιά της.
-Νίκο ειμαι καλα μπορώ να αντέξω"λεει.Απο την άλλη ο Νίκος κοιτάζει εμένα σαν να ζητάει την άδεια μου για όλο αυτο.Τον κοιτάζω και εγω και κουνάω θετικά το κεφάλι μου..
-Καταρχας θελω να ξέρεις ότι όλο αυτο τον καιρο σε σκεφτόμουν κάθε μερα όπως και την μαμά και την μικρή."λεει και εκεινη κουνάει το κεφάλι της.
-και εμάς μας ελειπες.Ξερεις πόσες φορές βρήκα τον μπαμπά να κλαίει;Καλα για την μαμά δεν λεω τίποτα νομίζω ξέρεις"λεει η Ναταλια και ο Νίκος γελάει ειρωνικά.
-Ναταλια με αυτά που θα σου πω κατα πάσα πιθανότητα δεν θα θες να τον ξανα δεις αυτόν τον άνθρωπο"λεει ο Νίκος και η Ναταλια σοβαρεύει.
-τι εννοείς;"λεει και μου πιάνει το χέρι και εγω της το χαϊδεύω για να ηρεμήσει και να παρει θάρρος.
-Ναταλια το ατύχημα ηταν στημένο απο τον μπαμπά"της λεει ο Νίκος και εκεινη χάνει μια ανάσα και κοιταει μια εμένα και μια τον Νίκο.
Όμως δεν λεει κατι απλα περιμενει να ακούσει τι αλλο εχει να της πει.
-εσυ όπως είναι λογικά δεν ήξερες τίποτα γιατι δεν ήθελα να μάθεις,αλλα ήμουν μπλεγμένος με ναρκωτικά και τα σχετικά για αυτο με έβλεπες περίεργο.Φυσικα στον μπαμπά αυτο δεν άρεσε με είχε πει πολλές φορές να το κόψω και ότι θα με έδιωχνε όπως και εκανε αλλα όντα γύριζα πίσω για σένα.Ποτε δεν ειχα σταματήσει τα ναρκωτικά απλα εκείνος δεν το ήξερε.Φυσικα όταν το έμαθε κοίταξε να μου δώσει ενα γερό μάθημα όταν με έδιωξε απο το σπίτι.Αλλα πάντα ξανα γύριζα για εσένα την τελευταία φορά που γύρισα απο Λονδίνο ειχα πείσει στα πιο βαριά και αυτο δεν το ανέχτηκε ετσι έστειλε δικά του άτομα να με τρομάξουν και καλα αλλα δεν ήξεραν ότι μεσα στο αυτοκίνητο θα είναι και αλλα άτομα.Ο οδηγός ήξερε τι γινόταν αλλα του είχε πει ότι θέλει να με τρομάξει.Ομως τελικά τα σχέδια του ηταν να με βγάλει απο την μεση.Μαζι με την δικιά μου την ζωή πήρε και του άλλοι παιδιού που ηταν μεσα και ο αλεξ ηταν στο νοσοκομείο για μέρες.Οταν οι γιατροί ότι του είπαν ότι ζω αλλα θα χρειαστούν χειρουργεία και θεραπείες για να ξανα γίνω όπως ήμουν εκείνος με έστειλε εδω στο Λονδίνο και εσείς την άλλη μετά κάνατε την κηδεία μου.Μονο που στην πραγματικότητα ο μόνος που την πλήρωσε ηταν το παιδι που χάθηκε.Μην πολυλογούμε εγω έφτασα εδω και έκανα 6 χειρουργεία σε διαφορά σημεία και μετά πολλές θεραπείες για να περπατήσω.Οταν το κατάφερα ήρθε και με είδε.Τοτε έμαθα ότι εσείς ξέρατε ότι ειχα πεθάνει.Κοντεψα να τρελαθώ αλλα μου ειπε ότι αν τολμήσω και πλησιάσω θα με σκότωνε στα αληθεια.Μου ειπε ότι ειμαι μια ντροπή για την οικογένεια και ετσι ηταν ο καλύτερος τρόπος για να μην χαλάσει η φήμη της οικογένειας"ειπε και η Ναταλια τον άκουγε και έκλαιγε με αναφιλητά και είχε πέσει στην αγκαλιά του.Απο την άλλη ο Νίκος κρατιόταν με το Ζόρι.
-όταν έγινα καλα όπως σου ειπα ήρθε και με είδε.Μου άφησε ενα σεβαστό ποσο για να ξεκινήσω μια καινούργια ζωή χωρίς εσάς.Σε ενα πάρτυ βρήκα ενα παιδι που πουλούσε ναρκωτικά τότε για μένα ηταν το πιο εύκολο πράγμα.Οπως ηταν φυσικό ξανα έπεσα αλλα όχι σαν την άλλη φορά καμία σχέση.Στην αρχη εμένα όπου έβρισκα μεχρι που με μάζεψε ο Λουκ το παιδι που σου ειπα.Τον πρώτο καιρο τα έξοδα ηταν μισά μισά μετά απο καιρο όμως έκανα και εγω εμπόριο για λιγο ετσι τα έσοδα ηταν πιο καλα και είμασταν πιο άνετα.Μετα γνώρισα την Ανέτ και τα σταμάτησα ολα και το εμπόριο και την χρήση που ειμαι καθαρός μεχρι και σήμερα 2,5 χρόνια.Βεβαια χώρισαμε αλλα δεν ξανα έκανα το λάθος να ξανα πέσω έπιασα κανονικά δουλειά και απο τότε ζω εδω μόνος."λεει και μας κοιτάζει και τους δυο.Πραγματικα δεν ξερω τι να πω εχω χάσει τα λόγια μου.Το ίδιο και η Ναταλια που έκλαιγε και είχε ενα βλέμμα απογοήτευσης.Το ήξερα αυτο το βλέμμα το ειχα και εγω όταν έχασα την μητέρα μου και ο πατέρας μου έφερε άλλη γυναίκα.Βεβαια με τον καιρο είμασταν ενταξει και τωρα μπορώ να πω είμαστε άριστα αλλα συην αρχη ένιωσα όπως ένιωθε τωρα η Ναταλια.Απογοητευση και τίποτα αλλο.
-δεν μπορει να είναι τοςο καλός στο θέατρο δεν γίνετε αυτο.Δεν μπορώ να φανταστώ ότι αυτά τα χρόνια ήξερε ότι ζεις ότι εισαι καλα και άφηνε την μαμά και εμένα να κλαίμε και να θρηνούμε κατι που δεν είχε χαθεί"ειπε με νεύρα.
-δεν πρέπει να ταράζεσαι σκέψου τον μικρούλι"ειπε ο Νίκος και χάιδεψε την κοιλιά της.
-είναι δυο"ειπε εκεινη δειλά.Το πρόσωπο του Νίκου αμεσως φωτίστηκε.
-τι δυο; Δυο μωράκια;"λεει και τα ματια του έχουν βουρκώσει.
-ναι είναι αγόρι και κορίτσι το μάθαμε χθες"λεει και εκείνος σηκώνετε και μας αγκαλιάζει. Επιτέλους μετά απο τοςο καιρο θα ερχόταν ηρεμία σε αυτο το σπίτι.Μετα καθήσαμε να φάμε και λέγαμε διαφορά για τα χρόνια που έλειπε.Ειχαμε καθίσει μεχρι αργά και λέγαμε διαφορά.Ειχαμε χαλαρή μουσική και πίναμε κρασί και η Ναταλια διάφορους χυμούς και φρούτα.Ειχε παει κοντά στις 3 το πρωι και η Ναταλια είχε κοιμηθεί στην αγκαλιά του αδερφού της.Εγω την κοιτούσα και χαμογελούσα γιατι ήξερα ότι τωρα ηταν απόλυτα ευτυχισμένη.Ειχε μια μητέρα και μια αδερφή που την λάτρευε όπως και έναν πατέρα που την αγαπούσε εξίσου.Είχε εμένα που θα έδινα και την ζωή μου για χάρη της σε λιγο καιρο θα είχαμε δυο πανέμορφα μωράκια και τωρα θα είχε και τον αδερφό της.Δεν μπορούσα να φανταστώ κατι αλλο για εκεινη.
Την αγαπούσα με όλο μου το είναι και ήθελα το καλύτερο για εκεινη.Καποια στιγμή ο Νίκος έβαλε ενα μαξιλάρι κατω απο το κεφάλι της και εκανε πιο εκει για να μπορει να την βλέπει.
-στο ειχα πει και τότε ότι αν κάνατε κατι θα είμασταν ωραίο ζευγάρι."λεει ο Νίκος και γελάμε εγω με την ανάμνηση και εκείνος με κατι παρόμοιο Προφανος.
-ναι και τότε που την ειχα δει σου ειχα πει ότι δεν ηταν για μένα.Ετσι όμως ήμουν τότε πραγματικά δεν ηταν για μένα.Μετα το ατύχημα άλλαξα όμως."λεω και κοιτάζω την Ναταλια.
-ξέρεις ότι όταν είχε ερθει στο καφέ που πηγεναμε πάντα σε είχε δει και μετά με ρωτούσε για σένα;"μου λεει και μένω κόκαλο.
-ναι καλα;"λεω
-Αχα και όμως την μετά που βγήκαμε και έγινε ότι έγινε ειχα περάσει απο ανάκριση για σένα"λεει και γελάμε.Αν ηταν δυνατόν θέλαμε ο ένας τον άλλον πριν χρόνια και τωρα περιμέναμε τα παιδια μας.Πραγματιμα η ζωή παίζει τρέλα παιχνίδια μερικές φορές.
-λοιπόν εγω πρέπει να την κανω αύριο το πρωι δουλεύω."λεει και σηκώνετε χωρίς να ενοχλήσει την Ναταλια.
-το Σάββατο θα εχουμε τραπεζι την Άννα την κοπέλα που βοήθησε την Ναταλια προχθές όποτε εννοείτε να ερθεις εννοείτε"λεω και εκείνος συμφωνεί.
-έγινε μεγάλε όποτε τα λεμε τότε"λεει και βγαινει απο το σπίτι και μπαίνει στο ταξί που πήραμε να ερθει.Η νύχτα πέρασε στον καναπέ και το πρωι η Ναταλια είχε παράπονο που δεν την ξυπνήσαμε να χαιρετήσει τον Νίκο.
-αγάπη μου αύριο θα είναι εδω για το τραπεζι"λεω και εκεινη γελάει.
Η μετά πέρασε σχετικά καλα πολύ κούραση στην δουλειά και η Ναταλια σπίτι να καθετε να σκέφτεται τι φαγητά να κανει για αύριο..