Denisa, büyük bir hata sonucu dünyaya gelen ve dünyaya hapsedilen ikinci dünya mahkumu. Ona göre doğumu bir cinayet ve kendisi de maktul, fakat asıl garip olan katillerden daha büyük ceza alması.
Denisa, ölüleri ve insanların nasıl öleceğini görebi...
Yeni bölümle karşınızdayım, umarım beğenirsiniz. İyi okumalar :)
/Şarkı: Eda Tanses- Ölmemiş
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kalbi Atan Ölü Bedenler- Mezar:
''Mezarımın dudaklarının kenarında olduğuna inandıran adam, keşke öyle güzel gülmeseydin.''
Karşımdaki adama doğru yürürken yüzüme korkar gibi yapan iki bakış, ellerime ve bacaklarıma da hafif bir titreme eklemiştim. Adama doğru yavaş yavaş adımlarken sordum ''N-ne oluyor?'' adam birkaç dakika daha üzerime diktiği gözlerini ayırmadı benden.
''Kendini zeki sanan bir sürü orospuyla karşılaştım... Ama bu kadar iyi rol yapanını ilk defa görüyorum.'' birden bacaklarımdaki titremeyi durdurup yüzümdeki korku ifadesini tek hamlede sildim. Sonuçta blöfte bile bazen dürüst olmak gerekirdi.
''Bende silah doğrultan bir sürü zibidiyle karşılaştım... Ama iltifat edeni ilk defa görüyorum.'' rahatlığım adamı daha da sinirlendirmişti. Elindeki silahı daha sıkı kavrayıp iki adımda yanıma geldi ve silahın namlusunu sertçe alnıma dayadı.
''Sen oyun mu oynuyorsun lan! Bir katili kurtardığın için öleceksin lan!'' öyle yakınımdaydı ki yüzü bağırırken tükürük taneleri yüzüme çarpıyordu. Yüzümü buruşturdum.
''Onu bulduğunuzda öldürecek ve sizde bir katil olacaktınız,'' onun bağırışlarına karşılık o kadar sakin cevaplar veriyordum ki adamın siniri daha da çok pekişiyordu.
''Ne sandın, bakkalın kameralarına bakmayacağımızı mı?'' ardından kulağıma eğildi ''Ya da o kameranın senin o katile yardım ettiğin arka bahçeyi çekmediğini mi?'' kulağımdan uzaklaştı ve gülmeye başladı. Bu sefer de ben parmak uçlarımda yükselip adamla aynı boyda olmaya çalıştım.
''Peki ya sen ne sandın, bu sokakta kamera olmadığını mı? Ya da o kameranın şuanda bana silah doğrulttuğunu görmediğini ve istersem seni dava edemeyeceğimi mi?'' dedim gülümseyerek. Her blöfün bir zayıf noktası vardı. Adam duraksadığında elindeki silahı indirip cebine sıkıştırdı ardından da tek elini saçıma yapıştırıp kendisine çekti.
''İstersen dava et... Ama bana o kurtardığın katil piçin nerede olduğunu söyle!'' diye bağırdı kulağımın içine.
''Nereden bileyim? İlk ve son görüşümdü!'' dediğimde saçım daha fazla acımaya başladı. O sırada komşulardan birisi pencereden seslendi.
''Neler oluyor orada?'' adam sinirle saçımı bırakıp balkondaki adama doğru döndü. Ardından hiçbir cevap vermeyip kulağıma eğildi ''Katil piçin yerinden haberin olurda söylemezsen seni bulurum orospu! Ki bulacağım zaten.'' sonra nefesini kulağımdan uzaklaştırıp balkondaki adamında duyabileceği bir sesle ''İyi geceler.'' dedi ve arkasını dönüp uzaklaştı. Bende balkondaki adama rahatlatacak şeyler söyledikten sonra eve doğru adımladım.
