ตอนที่เจ็ด โซ่มังกร
“หยุด.... หยุดเดี๋ยวนี้”
“เรื่องอะไร นานๆ ที ฉันจะได้โอกาสนี่สักครั้ง อาจจะหลายปีสักครั้ง เดือนหนึ่งครั้ง ไม่มีทางซะล่ะ”
“อ๊า หยุด ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เดร ฮ่าๆๆๆๆๆ” เฮอร์ไมโอนี่หัวเราะเดียมจนตัวงอ
“นี่ๆๆๆๆๆๆ ยัยตัวแสบ”
“พอแล้ว ฉันจะขาดใจแย่แล้ว” หญิงสาวหอบ
“หมดแรงแล้วล่ะสิ” เดรโกยิ้มอย่างนายตัวร้าย เขาโน้มใบหน้ามาใกล้กว่าเดิมจนจมูกจะชนกับอีกฝ่าย “ฉันว่าบางทีเราจะคุยเรื่องส่วนตัวบ้างดีกว่านะ ฉันเบื่อที่จะต้องคุยเรื่องงานกับเธอแล้ว”
“นี่หมายความว่าไง”
เดรโกไม่พูดอะไร เขาก้มลงละเลียดริมฝีปากเธออย่างอ้อยอิ่ง จูบเธออย่าช้าๆ ประคองกอดอย่างหวงแหน เฮอร์ไมโอนี่เผลอคราง หอบหนัก คุณชายแห่งมัลฟอยแทบจะถอดเสื้อผ้าอีกฝ่ายออกแล้วจัดการหม่ำให้รู้แล้วรู้รอด ถ้าไม่ติดว่าตรงนี้เป็นพื้นที่สาธารณะ แล้วเขาก็ไม่ควรทำอะไรประเจิดประเจ้อเป็นประเด็นให้พวกปากหอยปากปูมันมาสะเออะเขียนข่าวสุ่มสี่สุ่มห้าให้แม่เขาหัวใจวายเล่น แล้วก็ไล่เค้นสืบสวนความจริงกันอีก
“ฉันอยากเห็นเธออีกมุมหนึ่งที่นอกเหนือจากที่ทำงาน”
“ฉันยังจริงจังกับใครตอนนี้ไม่ได้นะ งานของฉันกำลังวุ่นมากเลย” เธอตอบตามจริง
“เธอมองแต่ฉันสิ เกรนเจอร์ ไม่ต้องสนใจอย่างอื่น” ชายหนุ่มกุมพรมจูบตามลำคอ ไหล่ แขน เรือนผม
“แต่ว่า คนเราต้องมีอะไรทำนะ”
“หรือว่าเธอกลัวฉันเพราะเรื่องห้องลับใน กันแน่”
เฮอร์ไมโอนี่นิ่งเงียบ
“เธอแอบเห็นจริงๆ ด้วย”
“นายก็ผิดที่เปิดแง้มทิ้งไว้เอง แล้วในห้องนั้นมันอะไรกัน ทำไมถึง....”
YOU ARE READING
Fanfiction Dramione: Dark side of the Dragon
Fanfictionอารัมภบท หลังจากสงครามฮอกวอร์ทเล็กน้อย ทั้งเฮอร์ไมโอนี และเดรโก และทุกคนต่างพยายามอย่างหนักเพื่อฟื้นฟูสภาพสิ่งรอบตัวที่เกิดจากสงคราม และเรื่องราวดำมืดของเดรโกก็เริ่มทำให้เขากลัวและสับสน ในขณะที่เฮอร์ไมโอนียังมองเห็นว่า เดรโกยังเป็นคนที่ยากจะเข้าใจ...
