ตอนที่ยี่สิบสาม เหนือการควบคุม
เฮอร์ไมโอนีเกลียดตัวเองที่ได้ยินว่าเขาจะฟาดก้นแล้วรู้สึกซาบซ่านอยากเป็นของเขา ไม่ นี่มันแค่ราคะ เธอไม่ได้ต้องการเลย เธอต่อสู้กับตัวเอง ขณะที่สายตาเผชิญหน้ากับมัลฟอยที่ลักพาตัวเธอมา
"ฉันมองดูเธอมาตลอด ตั้งแต่ที่เราอยู่ฮอกวอร์ทด้วยกัน เวรเอ๊ย ฉันโคตรเกลียดเลยที่สองตัวนั่นมันใกล้เธอมากกว่าฉันเกรนเจอร์ เฮอร์ไมโอนีของฉัน"
นี่เหมือนเป็นครั้งแรกที่เขาเรียกชื่อเธอ อย่างน้อยก็ในรอบหลายปี ในเรือนตำหนักเล็กมัลฟอย ห้องนอนของเดรโกเป็นสีเหลืองนวลอ่อนต่างจากห้องลับอย่างสิ้นเชิง เฮอร์ไมโอนีได้อาบน้ำและนวดด้วยน้ำมันหอมดอกไม้ที่เกิดจากเอลฟ์ผู้หญิงสนองคำบัญชาของนายน้อย เธอถูกพามาในห้องนอน ซึ่งเดรโกอยู่ในสภาพเปลือยท่อนบน เขาไม่ยอมปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดไปแน่ๆ และเขาก็พยายามจัดทุกอย่างให้เป็นไปตามที่ต้องการแล้ว ชายหนุ่มกอดโลมไล้เธอทั้งจับลูบริมฝีปากอีกฝ่ายเหมือนต่ออุ่นเครื่องจากในรถม้า
"ฉันจะบอกเธอว่าความทรมานที่เหมือนใกล้แต่แสนไกลมันเป็นยังไง"
"ตอนนั้นนายแค่อยากสนุก อยากแกล้งฉัน"
"อาจจะใช่ แต่ตอนนี้ฉันต้องการให้เราเป็นอื่นที่ไม่ใช่แบบตอนนี้" เขาคว้าเนคไทมัดมือเฮอร์ไมโอนี่ติดกับเตียง หลังผลักเธอลงไปนอนกับเตียงตรึงร่างบางไว้ "ฉันอยากให้เธอรู้ว่ามันรวดร้าวแค่ไหนที่ได้แค่ทำแบบนั้น"
เฮอร์ไมโอนีสั่นระริก หน้าแดงก่ำด้วยความอับอาย เธอไม่ได้กรีดร้องหรือพยายามดิ้นหนี "นายไม่ควรทำแบบนี้"
"ควรไม่ควรแล้วแต่จะโปรดที่รัก แต่ฉันจะทำ" เขาถอดเสื้อผ้าเธอออก "ฉันได้กลิ่นความฉ่ำหวานของเธอ"
เรียวขาหนีบแน่น เดรโกยกขาทั้งสองขึ้นไล้ขึ้นลงช้าๆ จนเธอเผลอยกขึ้น เขาก็จับแยกออก ร่างชายหนุ่มสูงโปร่งในแบบคุณชายผู้สง่างาม "ฉันต้องลงโทษเธอ เกรนเจอร์"
KAMU SEDANG MEMBACA
Fanfiction Dramione: Dark side of the Dragon
Fiksi Penggemarอารัมภบท หลังจากสงครามฮอกวอร์ทเล็กน้อย ทั้งเฮอร์ไมโอนี และเดรโก และทุกคนต่างพยายามอย่างหนักเพื่อฟื้นฟูสภาพสิ่งรอบตัวที่เกิดจากสงคราม และเรื่องราวดำมืดของเดรโกก็เริ่มทำให้เขากลัวและสับสน ในขณะที่เฮอร์ไมโอนียังมองเห็นว่า เดรโกยังเป็นคนที่ยากจะเข้าใจ...