Fanfiction Dramione: Dark side of the Dragon

ตอนที่สิบเก้า สัญญาผูกมัด

ตอนที่สิบเก้า สัญญาผูกมัด

 

จะมาไม้ไหนกันแน่ มัลฟอย เธอคิดในใจ

"สัญญาอะไร ฉันคงต้องอ่านนะ ถ้าหากว่ามันมีรายละเอียดแล้วมีหนังสือที่ชี้แจงรายละเอียด"

"สัญญา ปฏิญาณไม่คืนคำของฉัน" เดรโกกล่าว "ซึ่งเราจะตกลงกันก่อนจะปฏิญาณ แล้วให้แพทริคเป็นพยานไง"

"จะบ้าเหรอ เอาชีวิตมาผูกแบบนั้นทำไม" เธอดุ "ฉันไม่ต้องการให้นายมีชีวิตที่ผูกมัดแบบนั้นนะ ความรักไม่ควรเป็นข้อบังคับพันธะสัญญาแบบนั้น"

"แล้วถ้าหากว่าเป็นหนังสือล่ะ" คุณชายมัลฟอยยิ้ม "ฉันคิดว่านี่อาจจะเป็นอะไรที่ยุติธรรมสำหรับเราสองคนนะ"

"สัญญานี่เกี่ยวอะไรกับการคุ้มครองสายเลือดบริสุทธิ์รึเปล่า"

"แค่เรื่องเราสองคน จบนะ" มัลฟอยย้ำ "ฉันจะร่างแล้วส่งให้เธอพรุ่งนี้ เจอกันตอนเย็น เกรนเจอร์"

"ไม่ต้อง ไม่จำเป็น" หญิงสาวกล่าว "ฉันไม่ชอบการผูกมัด การคบหาแบบเงียบๆ ก็แลดูไร้ศักดิ์ศรีสิ้นดี ไม่ว่านายจะเสนออะไรมา ฉันก็ไม่เอา ตราบใดที่เราเหมือนคนละโลกแบบนี้นะ"

"เกรนเจอร์" โอยโดนปฏิเสธแทบทันทีแบบนี้จะทำร้ายจิตใจเกินไปแล้วนะ

"เอาเวลามาจัดการเรื่องกฎกระทรวงกับบทสิทธิของสายเลือดบริสุทธิ์ดีกว่านะ เราปล่อยมันค้างคามานานเกินไปแล้ว"

"แล้วเรื่องของเราล่ะ เธอจะปล่อยคาราคาซังแบบนี้เหรอ เกรนเจอร์ ฉันต้องการเธอนะ"

เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกว่าประโยคสุดท้ายช่างเย้ายวนวาบหวามเหลือเกิน เธอกำลังรู้สึกดีๆ แต่

"หรือจะต้องให้ปล้ำเธอ"

"รักษาตัว เก็บมือและไอ้นั่นของนายไปเลยนะ ไม่งั้น นายได้เป็นตูดเป็ดตามรอนแน่" หน้าหน้าหงิกทันที

"เธอคิดยังไงกับฉันกันแน่" เดรโกสีหน้าเจ็บปวดน่าสงสาร "ทำไมเดี๋ยวดี เดี๋ยวเย็นชากับฉัน ในเมื่อวิธีขงฉันที่จัดการเอง เธอไม่อยากได้ งั้นคราวนี้จะไม่เกรงใจแล้วนะ"

"มัลฟอย นี่จะทำอะไร"

"เดี๋ยวก็รู้"

เฮอร์ไมโอนี่รู้ตัวอีกที ก็ถูกจู่โจมด้วยรสสัมผัสที่เขาเข้ามารุกล้ำดูดดื่มจนต้องกอดรัดแน่น หญิงสาวตกใจที่เขาพุ่งเข้ามาจูบเธอ ในห้องทำงาน ไม่!!! ต้องไม่ใช่ที่นี่

"ไม่ ไม่ได้เด็ดขาดนะมัลฟอย"

"อะไรเล่า เธอจะบ่ายเบี่ยงฉันอีกนานไหม ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย"

"โดยเฉพาะที่นี่ห้ามเด็ดขาด"

"อ๋อ" เดรโกทำท่าครุ่นคิด "เธอไม่ชอบแบบนี้ในที่ทำงานใช่มั้ย"

คนเราหมายความแบบนั้นที่ไหน อิตาบ้าหื่นกามไม่ลืมหูลืมตาแล้ว

"ไม่ยากน่า แค่ผงฟลู" เดรโกอุ้มเธอเข้าปล่องไฟใช้ผงฟลูทันที

"ไม่ๆ นายจะทำอะไร ไม่ได้นะ"

"ตำหนักเล็ก มัลฟอย"

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

แล้วทั้งคู่ก็ได้มาในตำหนักเล็กส่วนตัวของคุณชายมัลฟอย เหล่าเอลฟ์ทำหน้าที่ต้อนรับเจ้านายอย่างกระตือรือร้นทั้งนอบน้อม แต่ไม่ยักสนใจรื่องที่เขาอุ้มเธอมาสักนิด พวกเขาวิ่งไปตามคำสั่งของเขา และหายตัวไป

"ฉันว่านี่คงจะเป็นการเจรจาที่ยอดเยี่ยมที่สุดของเราแล้วนะ"

"เจรจาบ้าอะไร ลากฉันมาแบบนี้"

"เธอน่าจะรู้นี่ ฉันรอที่หม่ำเธอมาตลอดเลยนะ" เสียงเดรโกแหบพร่า "ฉันเคยฝันว่าได้อึ๊บเธอตั้งหลายยก ฉันล่ะฟินสุดๆ"

"กรี๊ด อิตาบ้า หยุดเลยนะ แล้วฉันก็ไม่ใช่อาหารนะยะ จะกลืนกินได้"

"อย่าดื้อน่า เดี๋ยวตีป๊าบเลยนี่ ฮ่าๆ อย่าเบี่ยงประเด็นสิ ไม่งั้นฉันจะอึ๊บเธอตรงหน้าห้องนี่ล่ะ" ชายหนุ่มสายเลือดบริสุทธิ์หัวเราะอย่างชั่วร้าย พาเธอขึ้นห้องนอนส่วนตัวของเขา ไม่ใช่ ห้องความลับห้องนั้น

"กรี๊ด หยุดเลยนะ ฉันไม่ได้อยากจะทำแบบนั้น นี่"

"เดี๋ยวก็อยาก ฉันเก่งนะเรื่องนี้"

"ฉันไม่ได้ต้องการรู้ว่านายเก่งไม่เก่งย่ะ พาฉันลง เดี๋ยวนี้"

"แหม่ น่ารักนะเรา เขินด้วย ฮ่าๆ" เดรโกหัวเราะชอบใจ

"อย่าทำเหมือนฉันเป็นเด็กนะ"

"คนสวย คุณก็เป็นเบเบ๋ของผมอยู่แล้วล่ะ"