On yedi sene dile kolay on yedi sene boyunca çektiği acıların hepsinin boş yere çektiğini öğreniyor. Şimdi ise onu bekleyen yeni acıları yeni sınavları vardı.
Peki bunlarla baş edebilecek miydi Mislina ?
Hadi gelin beraber bakalım Mislina bu diken...
Sabah babamın bağırış sesiyle uyanmıştım . Biriyle hararetli hararetli konuşuyordu . Anneme baktığımda ise merakla babama bakıyordu . Abim ve ablam ise normal bir şekilde kahvaltı yapıyorlardı .
Kazım: " Ne demek hastane de bebekler karışmış olabilir ? Ben buna inanmıyorum. Hem ayrıca o gün o hastane de iki kız çocuğu doğmadı ya . Nereden beli benim kızım olduğu ?" Herhalde ablamdan bahsediyordu kızım demişti çünkü . Beni hiç bir zaman kabullenmezdi aynı zamanda da sevmezdi . Hep cinsiyet ayrımı yapıyordu . Abimden sonra ablam olunca o evin tek kızı olarak çok ponpoflanmıştı yani şımartmışlardı Ama ablamdan sonra babam hep bir erkek çocuğu istemiş annem hamile kalınca hiç kız çocuğuna ihtimal vermeden mavi almışlar herşeyi annem anlatırdı hep. Babam telefonu kapatınca konuşmaya başlamıştı.
Kazım: " Mislina hazırlan hastaneye gideceğiz !"
Mislina: " Ha neden ! Ben turp gibiyim!" Dedim şaşkın şaşkın. Ben ne alakaydım?
Kazım: " Kötülere birşey olmaz zaten merak etme . "
Mislina: " Biliyorum sen burdasın ya !" Demiştim sinirlice bana sürekli laf sokmaya çalışıyordu,yada beni rencide etmeye çalışıyordu .
Kazım: " DÜZGÜN KONUŞ BENİMLE!"Ona baktığımda sinirlenmiş gözüküyordu ama bu benim umrumdamıydı hayır. Şuan ona orta parmak çekmemek için kendimi zor tutuyordum !
Kazım: " Doğduğun hastanede senin doğduğun gün bir kız çocuğu daha doğmuş ve galiba senle o karışmışsın."Ne diyordu o hastane de karışmış olabilir mişsin diyordu çok kolay bir şekilde.
Kazım: " Ben ne diyorum sana git üstünü giyin uğraştırma beni !" Demişti kızgın bir ses tonuyla. Ben yaşadığım şoktan çıkmıştım onu sayesinde. Anneme ve diğerlerine de olanları anlatmaya başlamıştı onları dinlemeden odama üstümü giyinmeye gittim. Altıma beyaz keten bir pantolan fazlasında çok zayıf olduğum için kemer takmak zorundaydım yoksa pantolan aşağıya iniyordu, üstüme de beyaz bir tişört giyidim hafif kırmızı detayı vardı beyaz ayakkabılarımı da elimi alıp odamdan çıktım. Salona indim evimiz müstakil bir evdi. Tatlı bir evdi ama içinde hiç güzel anılarım yoktu Hep kötü anılarım vardı. Abim de arabaya bindikten sonra yola koyulmuştuk.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( Mislina'nın giydiği kıyafet kolye yok:)
Arabadan bende inince hastaneye doğru yürümeye başlamıştık . Babam odayı sormak için münasebe ye doğru yol almıştı ablamda onunla birlikte gidiyordu münasebeye . Annem ise bu haberi öğrendiğin den beri ağlıyordu. O beni her türlü sevmişti ama korumamıştu o adam beni döverken susuyordu sadece izliyordu bir ara bundan keyif aldığını bile düşünmüştüm ama ondan korktuğunu gözümle görüyordum bu yüzden üstüne gitmek istemiyordum. Yoksa hangi anne isterdi ki yavrusu şiddete maruz kalsın . Bence hiç bir anne istemezdi . Yani o anne çocuğunu bu kötü dünyaya getirmek için neler yapıyorken neden istesinler ki şiddet görmesini. Ben böyle dalmışken babam sinirli sinirli konuştu.
