Terug in de tijd

I: Archimedes en Euclides

Het is muisstil in de klas, niemand zegt een woord. Allemaal wachten ze op dat ene antwoord van dat ene meisje. Een meisje met lang donkerbruin krullend haar, dat vandaag, net zoals gewoonlijk, los ligt. Ook draagt ze haar lievelingstrui , een zachtroze met een tikje glitter. Het roze is net zo mooi, als de gloed op haar wangen en de sprankelende glitter pas perfect bij haar schitterende kastanjebruine ogen. Deze stalende ogen zitten verdiept in een boek, een muziekboek, een boek dat Ma ook soms vastneemt. Er staan van die rare lijnen op met bolletjes aan een stokje. Deze kunnen op één of andere mysterieuze wijze balansen op die lijntjes. Hieruit kan muziek worden ontstaan, 'noten' heten ze, althans dat is wat Ma me vertelde.

"Louise....Louise...." fluistert een niet-zo'n onbekende stem. De irritante en overenthousiaste stem kan natuurlijk maar van één persoon komen: Sam. Sam zit naast Louise in de klas en probeert cool te zijn. MAN, ik HAAT mensen die 'proberen' om cool te zijn.

Sam probeert Louise's aandacht terug te krijgen, wat pas lukt na het geven van een enorme stoot met zijn linker-elleboog.

"AUW!" schreeuwt Louise.

"JUFFROUW VINCKE!" klinkt het in de verte.

Louise schrikt.

"Het antwoord op de vraag?" herinnert de juffrouw haar.

Louise richt haar ogen op Sams blad en probeert zo het antwoord te achterhalen. Helaas voor haar, is zijn slordige handschrift onmogelijk te lezen.

"35 rest: 8, juf" zeg ik snel als ik de paniek in haar ogen kan aflezen.

Louise geeft me een glimlach. Een glimlach, die zo teder en zacht is, en toch nog sterk genoeg om je eventjes te doen zweven en van de wereld doen verdwijnen. Héél eventjes maar...

"Goed zo, Noah. Maar ik had het aan Louise gevraagd", antwoordt de leerkracht. "En jij, Vincke!" zegt de leerkracht streng, terwijl ze zich naar Louise wendt. "Ik snap best dat de muziek van Mozart fascinerend is, maar Euclides en Archimedes niet vergeten hé", lacht de leerkracht.

Ik staar de leerkracht met grote ogen aan. Wie? Mozart ken ik wel, dat is die man van die slechte muziek die oma altijd opzet. Maar wie zijn die andere twee gozers?

Bo ziet de wanhoop in mijn ogen en fluistert: "Archimedes en Euclides zijn twee wiskundige. Archimedes heeft het instrument: 'Pi' uitgevonden, je weet wel, om de oppervlakte van een cirkel te bepalen. En Euclides deze staartdeling."

Ik kijk op het bord: staartdelingen, dat kon ik wel. Bo heeft er gisteren uren over gedaan om het me uit te leggen, zelfs Pa werd er gek van. Maar de moeite loont. Zo kon ik tenminste het liefste meisje van de wereld redden, door antwoord te geven op de voor haar gestelde vraag.

"Bedankt Bonobo", zeg ik tegen Bo.

"Graag gedaan, Rocco", knipoogt Bo.

Bo is niet alleen de coolste chick die ik ken, daarbij is ze ook nog eens het slimste meisje van de klas. Zo trots dat ik haar mijn zus mag noemen, mijn tweelingzus: Bo De Smidt.

DRINGGGGGG!!!

De bel gaat, het is speeltijd. En daarna LO: basketbal, weer iets dat Bo perfect kan. Ze is net als superwomen, ze kan echt alles.

"Hey held!" hoor ik plots achter me net alsof iemand mijn gedachte kan lezen. Ik draai me om ...