Temelleri tamamen yıkılmış bir aile... onlar bir aile bile değildi. Sadece kemikleri birbirine bağlanmış zar zor ayakta duran bir iskeletten ibaretti.
Kötü kaderleri daha doğmadan önce biçilmişti. Kanatları daha doğmadan kesilmişti yedi çocuğun...
Kitaba başladığınıza dair bir simge bırakır mısınız? 05.07.2021 ✨
Lana Dal Rey - Dark Paradise
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♓️
Kuzey Dağlar aylardır her eline aldığı test kağıdında olduğu gibi göğsünün ortasına düşen yangınla avuçları arasında ki zarfı sıktı. Sakin ve duygularını çarşaf gibi örten mimiksiz suratı ardında içinde kopan büyük bir fırtına vardı aslında.
92. DNA test kağıdı elindeydi.
91'nde de olduğu gibi içini titreten heyecanla zarfın içinden test sonucunu çıkardı. Bir kağıt parçasına bakardı her şey. Yıllardır toprağın altında bildikleri kardeşlerinin yanlarında olması sadece bir kağıt parçasına bakardı.
"Her siktiğimin kağıdında aynı gerilimi yaşamak zorunda mıyız?" Alaz Dağlar her zaman ki gibi rahatlığından ödün vermezken, Kuzey kardeşinin alışa gelmiş tavırları karşısında ona keskin bir bakış atmış ve sinir barındıran sesiyle "O ayaklarını masanın üzerinden indir, Alaz!" Demeyi de ihmal etmemişti.
Ailede ki bütün bireyler Kuzey Dağlar'ın çocukluktan gelen temizlik ve düzen takısından tabiki de haberdi. Doktorluk kimliğiyle de iyice belirginleşen bu takıntısına karşı abileri bununla yaşamaya ve saygı duymaya alışmışken kendisinden küçük kardeşlerine alay konusu olmaktan asla kurtulamamıştı.
"Alaz!" En büyük abi ve bir nevi evin babası Kartal, uyarı dolu bakışlarını kardeşine çevirdi. Alaz, elinde ki bagetleri çevirmeyi kesmiş ve ayaklarımı orta sehpadan indirerek toparlanmıştı.
Şüphesiz ki hiç kimse Kartal Dağlar'ın bu evde ki otoritesini sorgulayamazdı.
Yılların verdiği yorgunluk ve ağır yaşanmışlıkların izleri mimiksiz suratından kilometrelerce öteden bile görülebilirdi. Kuzguni saçlarından birkaç tutamı alnına düşmüşken kirli sakalları ve her daim çatık olan kaşları, sert yüz hatlarına ayrı bir soğukluk katmıştı. Yine de geçen yorucu yıllar yakışıklı suratından asla bir şey eksiltmemişti.
Kalıplı ve heybetli duruşu dışarından korkunç görünse de bu adamın omuzlarında ki yükleri bir Allah bir de kendi bilirdi.
"Aç şu kağıdı." Dedi sinirli tınısıyla. Kuzey daha fazla beklemeden içinden kardeşini bulmayı dileyerek açtı kağıdı. Gözlerini kağıtta gezdirdiğinde Kartal, kardeşinin ifadesiz suratına eşlik eden kahverengi gözlerinde ki yıkımı gördüğünde cevabını almıştı bile.
