Chapter VIII
They Swore
My eyes is really playing games with me. These past few days I've been seeing things I shouldn't see.
First, akala ko may nakita akong kilala ko na dumaan sa corridor ng department namin while our discussion is going on. Second, I saw that someone na lumabas ng gate ng school. So sinundan ko kahit na alam kong hindi ako makakalapit agad kasi malayo ang pwesto ko mula doon. Pero nang nakarating na ako sa labas ng gate at sinundan kung saan banda siya dumaan wala na ako nakitang kahit anong trace na dumaan nga siya. Kahit man lang likod niya, hindi ko naabutan or nakita man lang.
And ngayon naman habang nasa cafeteria kami at kakain ay parang siya iyong nakita ko sa may soccer field. Even though I'm not so sure kasi dumaan lang naman iyong tao doon at napatingin lamang ako doon sa field. So there's no guarantee that I really saw him. I just continued eating my lunch while these two keep on talking.
"--really?! Buti naman at hindi ka nahirapan makipagkaibigan sa mga kaklase mo sa ibang subjects?" ngiting-ngiting tanong ni Aimi kay Mike. So here's the deal. Lagi na namin siyang kasama kumakain dito sa cafeteria kasi mas 'panatag' daw siya na kasama niya kami. At kung bakit siya tinagalog ni Aimi? Nakakaintindi naman pala siya ng tagalog but sad to say can't speak the language. Ano ba naman itong taong ito. Pilipino nga pero sosyal naman ang dila niya. Lumaking states daw eh, siguro bumaluktot na aang dila sa tagal na naman doon.
Tumangu-tango naman si Mike ng nakangiti. "Yeah. They're easy to get along with. The same with you two. And it's still okay if you two are the only friends I have here. There's still my best buddy wandering around the school so no need to worry." he assured us.
"Guy bestfriend ba? Ipakilala mo naman kami. Baka hot and handsome kagaya mo." malanding bigkas ni bakla. Sinabayan pa niya ng tawa at pag-giggle.
"Wandering? Bakit nawawala ba siya?" tanong ko naman para hindi na sagutin ni Mike iyong tanong ni Aimi. Ito talaga wala nang alam gawin kundi mag-boy hunting.
"Of course, no! He just needs to do some business. And while he's at it, I'm here having lunch with you." sagot niya sa amin pero nakatingin naman sa akin. Nakangiti pa siya niyan. Bulgaran na talaga. Umiwas na lang ako ng tingin at nagfocus na lang sa kinakain ko.
Napansin siguro ni Aimi iyong awkwardness na naramdaman ko kaya itinuloy na lang niya iyong ag-uusap. "What business?"
"He said he's looking for someone. I guess he has not found that someone yet 'cause if he do, he would be with us right now eating lunch." napangiti siya nang binanggit niya iyong someone at napatingin sa labas. "I will tell him if he has time he should meet you two. I bet he's glad to finally meet you in person." bumaling na ulit siya sa kinakain niya at nagsimulang kumain.
Ngumiti na lang ako bilang pagsang-ayon at si Aimi ang sumagot. "Ahhy ahy. Masaya yan. Pero nakwekwento mo kami sa kanya? Sana naman walang mga nakakaturn-off na description ang kinekwento mo. Hehehe." nakakahiya talaga ang babaeng ito.
"No. Of course not. I'm not that kind of person. You've always been good to me and you two are nice." sagot ni Mike ng pangiti. Umiling pa siya niyan.
"Ano ka ba bakla! Kung anu-ano na pinagsasabi mo diyan. Buti nga kinekwento niya tayo doon sa bestfriend niya eh." iiling-iling pa ako bago siya kinurot sa tagiliran niya kaya napa-aray siya.
"Bakla naman. Huwag mo nga akong kurutin diyan. Masakit pa naman mga kurot mo." nirurub pa niya iyong tagiliran niya at ngiti kay Mike. Napatawa pa ako kasi nakita ko na may nakasingit sa ngipin ni Aimi sa kinakain niya. Kaya napabaling silang dalawa sa akin ng nagtataka kung bakit ako tumatawa. Kinaway-kaway ko lamang ang kamay ko sa harap ko. Bumalik na ulit sila sa pagkain nila pero bumaling ako kay Aimi at binulong ko sa kanya ang nadiscover ko. Hahaha! Laughtrip!
Tapos na kaming kumain at lahat-lahat. Nagpapalipas na lamang kami ng oras bago pumunta sa next class namin. At nung okay to go na, humiwalay na sa amin si Mike dahil may imemeet daw siya. Sinundan namin siya ng tingin hanggang sa mawala siya. So naiwan na lang kaming dalawa ng baklang ito.
"Ikaw talaga, wala kang pinipiling lugar. Tsk tsk! Halika na nga. Baka malate pa tayo eh." inayos ko lahat ng gamit ko tsaka tumayo na at handa nang umalis.
"Ikaw naman bakla. Hindi ka na nasanay. Tsaka nagtatanong lang naman ako eh." *pout* magkasabay na kaming naglalakad at palabas na ng cafeteria nang makita ko na naman siya doon sa dinaanan ni Mike. Iniling-iling ko ang ulo ko at pagkatapos tumingin na ulit doon. Wala na siya.
Siguro namalik-mata lang ako. Imposible talagang siya iyon. Napabalikwas lang ako nang marinig ko ang boses ni Aimi.
"Okay ka lang bakla? Bakit iiling-iling ka diyan? Ayaw mo bang makilala iyong bestfriend ni Mike. Mabait din siguro iyon tsaka syempre gwapo. Hahaha!" kilig na kilig na sabi niya.
"It's okay. As long na pumayag nga iyong bestfriend niya." sagot ko naman sa tanong niya. At buti na lang nakarating na kami ng classroom namin. Umupo agad ako sa upuan ko.
"Bye bakla, maya na lang ulit. Tsk tsk. Nakakainis talaga kapag alphabetical ang arrangement nang upuan." tinapik niya ako sa balikat tsaka siya pumunta sa bandang likuran. Buti na lang tahimik muna dito sa classroom at para makapag-isip-isip ako ng maayos. I should keep my mind right.
I shouldn't think of those things now.
~ ~ ~
He read again the text message he received. He immediately got here after he received that text from his friend. He gently tapped his shoes on the floor while he is looking at the soccer field. Suddenly a cute, tiny voice echoed in his mind. He slowly smiled.
"Mik!"
"It should be you. I've been looking for you these past four years. And if I'm right...
I swear... " he thought.
"Hey!" a familiar and deep voice interrupted his thoughts. They tapped each other's shoulders and did their fist bump.
"Finally, you got here. That thing you gotta tell me should be really important 'cause you know I'll be running late for my next class." he threatened his friend but still laughing.
"Don't worry. It's good news, well for me, but for you, you already got your good news a week ago." he smiled at him.
"Oh shut it. Don't rub in my issues. Just spill the bean!" he hurriedly asked his friend cause he's already late.
"I've got lead. She's really here. Finally, I got to see her again. And if I do, I swear I'll turn everything right now." his friend smiled radiantly as he's saying those words to him.
"I'm happy for you. For the both of us. I just wish we will have the right ending now." he added and looked at the soccer field.
"Yeah, I wish it would." his friend is really into it. And I am, too...
**********
Finally, after 3 decades!!!
Comment and vote. :)
-misHi14
