Chapter III
A Little Chat
“I-it’s personal.” he just smiled a little. He looks like he’s looking for his answer on Aimi’s question. There’s this loneliness and longing written in his eyes I saw a while ago. Then he turned his gaze onto me. I shrieked. It’s obviously written on his eyes that even Aimi saw it. Then he looked down trying to divert his attention.
Siguro napansin ni Aimi kaya nagsalita na siya despite sa nakita niyang emosyon sa mga mata ni Mike. Or it's just me who saw it.
“Naku!!! Sorry, I didn’t mean to meddle on your personal problems. Just don’t mind my question. Hahaha :D.” Sabi ni Aimi na may weirdong ngiti sa labi niya
“Don’t be. It’s just that I have a problem regarding why I came here. But I never expected that something trivial like this would happen…” he paused for a minute then looked at me. He then gazed outside looking at space.
“O-oh” that’s all that Aimi could utter while I looked outside, the open field of soccer, feeling a little bit stiff and nervous.
I feel a little bit awkward when he looks at me like that. But all I can hear in his voice, is pure sadness he felt.
“Don’t worry. I think everything will be alright when the time comes.” Aimi broke the silence making Mike smile.
“Yeah. I wish it will.” He sounded delighted at the thought na maaayos ang lahat.
Tumahimik na sila at nagtuloy na lang sa pagkain. Hindi ako sanay sa ganito katahimik na sitwasyon. Kasi kung kami lang ni Aimi paniguradong talak na naman ng talak ang babaitang ito. Siguro ay nahiya dahil kasabay naming si Mike ngayon.. hahahaha :D
Ako ang unang natapos sa aming tatlo at hinintay ko na lamang sila Aimi at Mike na matapos. Nung sumulyap ako kay Mike dun ko lang napansin na paminsan-minsan siyang sumusulyap sakin. Kaya itinuon ko na lang paningin ko sa labas.
“You’re through already? But you haven’t finished your food.” Yun ang sita sakin ni Mike nung matapos na rin niyang kainin ang snacks niya.
Sasagot na sana ako nang si Aimi ang sumagot sa tanong niyang iyon.
“Don’t mind her. She’s always been like that. Actually, both of us keep a balanced diet for us to avoid gaining weight.” yun ang sabi niya na dinugtungan niya pa. Tssk tssk, nagdadiet daw. I kennot! “napansin ko nga eh, puro si Nath lang pinapansin mo. Obvious na obvious ka kuya.”
Aysows. Tamporurot na sya nyan. Ang baklang bestfriend ko nagseselos. Halatang-halata din na may gusto siya kay Mike eh. Hahaha
“Oh, I see. But it’s better to look healthy than to look sexy.” Yun ang sinagot ni Mike kay Aimi. Hindi siguro narinig yung huling sinabi. Or baka hindi talaga naintindihan.. Pero tama nga naman siya. May point siya.
That reminds me...
“Huwag mo ngang pabayaan sarili mo. Dapat kumakain ka ng maayos. Hindi yung nagda-diet ka. I don’t like it when you skip eating. I also don't like you eating unhealthy foods. So... please reduce eating junkfoods.” He said it while putting foods on my plate. I don’t mind following his orders. I just love when he’s acting so sweet at me. I love his flaws. I love everything about him.
“Let’s go. Ubusin mo lahat nitong nilagay ko sa plato mo at may klase pa tayo mamaya… why something wrong???” napalitan ng pagtataka ang ngiti niya nung nakita niya akong nakangiti sa kanya. Napailing na lang ako habang nakangiti pa rin.
“No, it’s okay. I just love it when you’re always concern about my health. Don’t worry, I’ll keep that in mind. Para naman hindi ka magalit sakin.” Yun na lang ang sinabi ko. Kinukuha ko na yung plato ko pero iniwas niya. Doon ko lang napansin na nakakuha na rin pala siya ng pagkain niya. Nilagay na niya yun sa tray at nauna nang naglakad para maghanap ng mesa. Nakita naman namin si Aimi kaya doon na lang kami umupo sa tabi niya. At doon niya lang kami napansin.
“Oui bhest!! Nandyan ka pala. At kasama mo pala si boyfie. Hahahaha :D” yun lang ang nasabi niya dahil nilalantakan na niya yung pagkain niya. Ang takaw talaga ng bestfriend kong to.
Nang makaupo na kami, inayos na naman niya yung kakainin ko. Tssk tssk. Grabe talaga tong boyfriend ko. Alagang-alaga ako. Hahaha. Hinayaan ko na lang siyang gawin yun. Yun naman lagi ang ginagawa niya sa tuwing nagsasabay kaming kumakain. Feeling ko nga sa sobrang dami ng nilalagay niyang pagkain ko, tumataba na ako. -_-
“Al, it’s okay. Ako na, Al. Tsaka pwede bang sa susunod bawasan mo ng konti mga nilalagay mo. Feeling ko kasi tumataba na ako sa mga kinakain ko eh. Nawawala na tuloy figure ko. At kasalanan mo yun.” Nagpout pa ako. Inumpisahan ko na ring lantakan ang pagkain ko. hmmmm.. Yummy. Ang galing pumili ni boyfie ng pagkain. Hahaha
“I don’t mind you getting fat. Okay nga yun eh, kasi hindi magandang tignan ang masyadong payat na babae.” Yan naman lagi ang niresreason-out niya eh. Tapos kapag mataba na ako, titingin na siya sa ibang babae. Hindi na ako ang mahal niya. Papalitan na niya ako sa buhay niya. Iniisip ko lang ang bagay na yun, naiiyak na ako… huhuhuhu T_T
“And wag mo din isipin na ipagpapalit kita. Kasi ni minsan hindi sumagi sa isip ko ang bagay na yun. Kahit na tumaba ka pa, kahit na umitim ka pa, kahit na tubuan ka ng pimples, hinding-hindi kita ipagpapalit. Kasi ikaw lang ang mahal ko. Ikaw lang, Thaliah.” Sinabi niya yun habang nakatingin siya sakin nang nakangiti. Pinisil pa niya yung pisngi ko.
Waaaaaaaah. Maiiyak na naman ako sa mga pinagsasabi niya. Ang sweet sweet talaga niya!!! Pero sana naman hindi magkatotoo ang mga yun. Panget kaya tumaba!!!
*Boooink*
Oooooooouch!!!
Ano ba yan. Ang kapal naman ng babaitang ito na supalpalin ang batok ko. Ang sakit kaya nun. Sa kanya ko kaya gawin yun, nang malaman niya kung gaano kasakit. Kurot nga lang ayaw na niya paano pa kaya kapag sapok na. Try nyo rin para malaman niyo. -_-
“Aray!! Ano bang problem mo, Aimi?” I hissed at her.
“Nasang lupalop ka na ba ng Earth napunta? Kanina pa kami nagkwekwentuhan ni Mike dito. Yun pala hindi ka nakikinig sa usapan namin. May problem ka bang hindi sinasabi sakin?” grabe talaga tong babaen ito. Napaka-sadista. -_-
“Sorry may naisip lang ako.” Yun ang sabi ko na pumilit lamang na ngumiti para hindi na magalit pa sakin si Aimi. Bakit ko pa ba naalala yun? Nung napatingin ako kay Mike, mapansin kong nakatingin siya sakin with that weird look.
Why do I have these feeling na kilala ko siya, more than I think he is???
And why do I feel weird whenever he looks at me. Somehow, i feel like I've known him somewhere. somewhere, i can't clearly remember.
******************************
A/N: And here it goes. After months of being busy I updated my story.
Please vote and comment... :)
