Chapter IV
Memories
Tapos na ang klase at pauwi na kami ni Aimi pero iniisip ko pa rin ang bagay na yun. I can't really pinpoint whether I might knew him but just can't remember thoroughly. And I should really stop thinking about that. Siguro ay nakilala ko na siya sa past life ko kaya ganun na lang ang nararamdaman kong weirdness towards him. Well, I do believe in reincarnation.
Tahimik lang sa loob ng kotse which is unusual kasi madaldal itong katabi ko. Babasagin ko na sana ang katahimikan ng nagsalita siya.
"Nath, what do you think of him? Don't you feel nostalgic talking to him? I mean, kumusta naman yun?! He somewhat reminds me of him!! And I know you're not that dumb not to feel it!" Here she goes again. She's on her not usual self. "-__-
"Bes, it's okay. And I've already move on and you know that, don't you? I won't be affected by someone I just met just because he reminds me of my past. Don't worry about me." Yun na lang ang nasabi ko para mapanatag siya. Kapag sinabi kong "not her usual self"... that's when she's in her serious mode. Why? Because I've known her ever since to be bubbly and energetic. And I don't like seeing her like that.
"Hey, sorry kung napasigaw ako. Nag-aalala lang kasi ako para sa'yo. Alam mo namang ayaw kitang nakitang nasasaktan. I can't bear to see you again on that state." Tinapunan ko siya ng mabilisang tingin kasi nagdradrive ako at nakita kong nakayuko siya. Tsssk!! Baka mabunggo pa kami! Mahirap na!!! Ayoko magasgasan lang ng kahit konti ang baby ko.. =_=
"Okay lang yun, ano ka ba! Cheer up, bes! Ayokong nakikitang down ka dahil lang sakin. Tsaka alam kong inaalala mo ko parati. Pero no need to worry, I've already grown and alam ko na ngayon mga limits ko." Napasulyap ako sa kanya at nakita kong nakatingin siya sakin. Nginitian ko siya at binalik din niya naman sakin. Tsk tsk! Malapit na kami sa subdivision nila. Sana naman matapos na itong konting kadramahan naming magbestfriend. Hindi ko keribels na masyadong seryoso ang pinag-uusapan namin. Huhuhu
At buti naman nakaramdam itong baliw kong bestriend!!
"By the way bakla! Alam mo bang nagwagwafuhan ako sa kanya. Kaso nakakainis lang kasi masyado siyang pa-obvious. Hmpft!!!!" At napansin kong nagcross-arms pa siya na may kasamang pag-pout pa. oooooh!!! Alam ko yan, kahit na hindi ko nakikita expression ng mukha niya alam kong nakapout yan. Hahaha
"Hahaha. Pwede na, alam mo naman ang standards ko pagdating sa mga lalaki." Biro ko sa kanya. Yung kanina, spuur of the moment lang iyon. Ikaw ba naman ang masigawan at maapproach ng mala-Jacob Black na lalaki. Kulang na lang yung setting namin ay nasa gubat kami. hahahaha :D
At alam kong lalong humaba na naman ang nguso niya. At alam ko na rin ang susunod niyang sasabihin...
"Hmmmpp! Nakakainis ka naman bakla! Wala ka man lang suporta sa akin dahil nakita ko na ang man of my dreams ko. Ohhhhhhh my goooooshhhhhh!!! Grabe bakla!!! Nakakakilig ang kagwapuhan at ka-gentleman niya!!! And I'm proud to say these...
I THINK I AAAAAM SOOOOOOO IN LIIIIIIIIIIIIIKE WITH HIM!!! Kyaaaaaaaaaaaaaah!!! >_ See? Yan parati ang line nya kapag may nakikita siyang bagong prospect. Nyahahaha!!!
And diyan na po nagtatapos ang buhay ng aking baby. At dahil ang inaalala ko ay itong nagtumbling-tumbling, lumundag-lundag at nagsisigaw na babaeng katabi ko sa loob ng kotse hindi ko na napansin ang pesteng basurahan na nakakalat sa harap ng bahay nila. Tsssk tsssssk. Viola! Bumangga ang baby ko!!!!! Wahhhhhhhhhhh!! ''(O∇O)
Pero syempre joke lang yun. Alagang-alaga kaya itong baby ko sakin. Lintik na lang kung may isang gasgas man lang akong nakita dito.. =_=
At dahil nga baliw itong katabi ko, nagpeace sign lang siya sakin habang masama ang tingin ko sa kanya. Wala na talagang ibabago itong taong ito. Tsk tsk =_=
"Hehehe. Pasensya na bakla. Na-overwhelm lang talaga ako kanina. Pero swear! Hindi na to mauulit. Hehehe." Tsk tsk, iniinis nya talaga ako. Isip-bata masyado. Pssh. Binabawi ko na yung sinabi ko kanina. Mas gusto ko yung "not her usual self" nya. At least yun, mature mag-isip!! Tsk tsk.. pero, syempre pagpasensyahan na lang, bata eh.. hahahahaha :D
"Oo na, tsk tsk. Baba ka na nga lang. Alis na ako, at may gagawin pa ako sa bahay. Haaay. Say hi to Tito Mac and Tita Ehm for me! Bye bakla!" binuksan na niya ang pinto sa passenger seat at bumaba. "Okay po, makakarating. Bye bes bakla!!! Ingat ka ha?!"
As usual, bago sya papasok sa gate ng bahay nila hihintayin na nya muna akong makaalis. May pakaway-kaway pa. Haaaay!!! Childish yet my sweet bestfriend I had ever since grade school. That's how long we've known each other. And in this friendship we're in we're the only ones we can rely on every hardship we've encountered. And I can't just let anyone enter what we have 'coz I don't want to repeat my mistake.
Nang makauwi na ako, it's already past 6 o'clock. And I'm so tired. Ang gusto ko na lamang ay ang matulog at bumagsak sa malambot kong kama. Tapos na akong kumain at naglinis ng katawan nang bumaba ako sa kusina para magtimpla at uminom ng coffee. Saktong paakyat na ako ng hagdan ng bumukas ang pinto at iniluwa nun ang mommy ko. We just had a little convo at nagpaalam na ako sa kanyang matutulog na ako.
"Night, 'Mmy!" I kissed her cheeks then I went off to my room. Nahiga sa kama, at dahil sa pagod nakatulog ako agad.
As night envelopes my sleep, I found myself walking. Smiling. Happy beside him.
I started having those dreams again. Not those kind of dreams that gives warmth on my sleep but nightmares that hunts me down everytime I close my eyes.
Remembering them doesn't help me cope up with everything I've been through. For me to remember those memories is a mistake. Those memories I wish I never had.
************************************
A/N: Here it goes. Another update!!
Hope you'll like it.
Vote and comment please...
