When The Past Is In The Future [l.s]

12 [Two of Us]

Louis Tomlinson

WALLS POV

უკვე დაწევლილი ორი კვირაა ამ ბარში ვზივარ და ჰარის ნახვის შანსს ხელიდან არ ვუშვებ.

და აი ისიც. გიტარით ხელში თავისი საფირმო ღიმილით მოიწევს სცენისკენ და მაჯვენ ხელს ნაზად იქნევს.

გუშინდელივით მახსოვს მისი პირველი გამოსვლა, ჩვენი პირველი ღამე, ის დღე...

-Ciao a chi non sa che io sono Harry [გამარჯობათ, ვინც არ იცის მე ჰარი ვარ] -ხალხმა ტაში დაუკრა, მე მოფარებულში ვზივარ სახეზე კმაყოფილი ღიმილით და სწრაფი გულისცემით.

ამ დღეების განმავლობაში ერთხელაც არ დავუნახავვარ, ან დამინახა და არაფერი თქვა.

-Questa canzone è dedicata a una delle persone più importanti per me [ეს სიმღერა ერთ-ერთ ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვან ადამიანს ეზღვნება] -თქვა ღიმილით და გიტარას დახედა.

Same lips red, same eyes blue
Same white shirt, couple more tattoos
But it's not you and it's not me
Tastes so sweet, looks so real
Sounds like something that I used to feel
But I can't touch what I see

"ეს სიმღერა ჩემზეა" -გავიფიქრე ღიმილით და მოსმენა გავაგრძელე.

We're not who we used to be
We're not who we used to be
We're just two ghosts standing in the place of you and me
Trying to remember how it feels to have a heartbeat...

ვუყურებ სცენიდან როგორ ჩამოდის. გიტარას ჩანთაში დებს და ბარისკენ მიიწევს.

რამდენიმე წუთში ბარმენი ჰარის წინ ვისკის ჭიქას უდებს და შიგნით სასმელს უსხამს.

ჰარი ყურსასმენებს იკეთებს და თვალებ დახუჭული რაღაცას უსმენს, მანამ, სანამ მასთან ვიღაც ბიჭი არ მოდის და მხარზე ხელს არ ადებს.

მალევე გავაცნობიერე როგორ მქონდა ხელი უკან წაღებული და იარაღზე შემოხვეული.

ჰარიმ თვალები გაახილა და ყურსასმენები მოიძრო. ბიჭს გაუღიმა. თავი დაუქნია და რაღაცაზე საუბარი დაიწყეს.