KAVANOZUMDAKİ DENİZ KABUKLARI

GİRİŞ

Uyandığın sabahın,
ışığında umut.
Umut,
bebeğini kucağına aldığında.
Umut,
annenin kokusunda.
Umut,
Babanın gülüşünde.
Şimdi en çok,
Bir çocuğun gözlerinde
umut.

Ölüm,
Bir hastane odasında.
Ölüm,
Bir genç kızın bileklerinde.
Ölüm,
Bir askerin gövdesinde,
Ölüm,
Bir bebeğin ilk nefesinde,
Ölüm,
Bir babanın çaresizliğinde.
İşte şimdi,
Dalgaların arasında ölüm.
Ölüm, her yerde.
Ölüm,
hep her yerde.

Hayat,
Kuşların sesinde.
Bizim için görmekte hayat.
Onun için duymakta.
O kız çocuğu için,
annesinin kokusunda.
O asker için,
sevdiğine kavuşmakta.
O baba için,
oğlunun gülüşünde.
Bir başkası için sevmekte.
Başka biri için özlemekte.
Herkeste farklı anne.
Hayatın anlamı
Farklı herkeste.
Benim için en çok sende.

Sevdim anne,
Çok sevdim.
Senin gözlerini
Işığın altında
gördükten sonra
Hayatı çok sevdim.

14/09/1999
Samsun

"Esra anlamıyorsun sanırım ya bizimle geleceksin ya da çok sevgili eşin ve sevimli kızın ölecek anlatabildim mi artık?"
Genç kadın titriyordu. Bu soğuktan değildi kesinlikle. Korkudandı.

Esra hayatını 2'ye ayırmıştı hep. Eşiyle tanışmadan önceki hayatı ve onunla geçirmeye başladığı hayat. 2.hayatının eşiyle son bulacağına emindi.

Önceki hayatı zifiri karanlıktı. Yalnızlıktı. Yaşanamayanlardı önceki hayatı. Yaşayamadıklarıydı. Acıydı. En çok da kimsesizlikti. Sessizlikti. Konuşacak kimsen olmadığı için kendi kendine konuşmaktı. Zihninde kendine hep destek olmaya çalışan çocukla yaşamaktı. Kendi kendini sevmeye çalışmaktı. Sevilmemekti. Sevgisizlikti. Hayal kurmaktı. Rüyalarda yaşamak istemekti. Kaçmaktı. Yakalanacağını bilerek hep kaçmaya çalışmaktı.

Onun gibi olan bir sürü insan olduğunu biliyordu. Sevgisiz büyüyen bir sürü çocuk vardı. Hepsi,içindeki sevgiyi birbirine gösterse;hepsi birbirini yalnızlıktan kurtarıp birbirlerine aile olsa... Bir rüyası da buydu Esra'nın.

Sevgisiz büyüyen çocuklar,kimsenin onları seveceğine inanmazdı bu yüzden eğer biri onlara "Seni seviyorum." derse kendilerine bunun yalan olduğunu ispatlamak için sebepler ararlardı.

Sevgi sanılan saplantıyı göstermeyi zorla yaptılar Esra'ya. Esra'nın hayallerini zorla çaldılar.

Esra'nın ilk hayatı 19 yaşında o geceden sonra aydınlanamayacak diye düşünmüştü. 19 yaşından önce de şiddetle geçen sallantılı hayatı o gece son darbeyi de alıp yıkılmıştı sanki. O enkazın altında parçalanıyordu Esra. Annesiyle babasından yardım beklemişti, hayatında ilk defa birinin ona şefkat göstermesini, sarılmasını, onun suçsuz olduğunu söylemesini istemişti.

Kimse bunu yapmadı.

19 yaşında işten eve dönerken yıllardır aynı sokakta oturduğu,her gün göz göze geldiği, "Abi" dediği insanın tecavüzüne uğradı.