Torna a Casa (Maneskin)

SEDICENNI

HELLoooooOOOOOO 25 OLMUŞ DİREKT ATTIM BÖLÜMÜ ÇÜNKÜ İKİ GÜN ÖNCE YAZMIŞTIM ZATEN DLCLSLVKS BU DA 25 OLURSA BALO GECESİ GELECEK DİĞER BÖLÜM. OLSUN BİR ZAHMET ÇÜNKÜ 100 KİŞİYİ GEÇİYO GÖREN SAYISI ELİNİZİ KEDİ Mİ YEDİ OY VERSENİZE AQ(kibarca)

08.07.2021
AYNI GÜN, DAMIANO'NUN EVİ

Kapıyı açtığında gördüğü sinirli yüze şaşırarak baktı Damiano. Esmer ellerini dizlerine koymuş nefes nefese bir halde kafasını kaldırmış ona bakıyor, burnundan soluyordu.

"Antonio? Burada ne yapıyorsun sen? Evimi nasıl buldun?"

"İlk önce şu soruya cevap ver beş katlı bir bina yapıp içine asansör koymamak kimin fikriydi?"

Kaşlarını çatarak ne saçmalıyorsun dercesine diğerine baktı Damiano. "Tarihi bina olduğu için asansör yaptıramıyoruz."

"Babama söylersek sizin için belediyeden izin alabi-"

"Antonio sadede gelecek misin yoksa sadece zenginliğinle övünmek için mi geldin buraya?" Damiano sinirle tepki verdi. Sonra sessizce bıyık altından mırıldandı. "Sborone."

Tony kaşlarını çattı, zenginliğiyle ilgili hiçbir şey söylememişti bile. Sonra neden geldiğini hatırlayarak sırtını dikleştirdi. Tek parmağını doğrultarak diğerinin göğsüne doğru vurdu. Korkutucu çıkmasını umduğu bir sesle konuştu.

"SEN! Tommy'i ağlattın! Ondan hoşlandığını sanmıştım, bunu nasıl yaparsın! Cojone! "

Damiano kaşlarını çatarak sahte bir kahkaha attı. Bu çocuk kim olduğunu sanıyordu ya? Thomas'ı kendisinden başkası bu kadar düşünemezdi. "Ah sende sevgilini korumaya mı geldin? Ne yapacaksın dövecek misin beni?" Bakışlarıyla Tony'i baştan ayağa süzdü. "Cüce."

"Oddio!" Tony duyduğu hakaretle ağzını şokla açtı, alınmış gibi yaparak elini göğsüne koydu. " Vaffanculo! Sensin cüce."

Damiano gülerek kollarını göğsünde bağlarken kapıya yaslandı. Diğerinden çokta uzun olmamasına rağmen kibirli bir tavırla tepeden bakarak kafasını salladı. "I-ıh hiç sanmıyorum."

Tony sinirle esmerin üzerine atlayacakken telefonu çalmaya başladı. Çatık kaşları telefonda arayanı görünce yumuşarken yüzüne bir gülümseme yayıldı. "Oh mi bonazzo! Selam sarı şekerim.

Damiano kaşlarını çattı. Sarı şekerim mi? Thomas Antonio'yu mu aramıştı? Kantinden çıkıp gittikten sonra Dami'yi arayıp neden öyle söylediğini sormamıştı bile. Ve şuan bu yer cücesini aramış onunla konuşuyordu. Tamam arkasından gelmesini falan beklememişti ama en azından bir telefon edebilirdi. Mutsuz bir soluk verip dudak büktü.

Tony diğerinin çatık kaşlarına bakarken sorgularcasına tek kaşını kaldırdı. Damiano toparlanarak düz bakışlarıyla ona bakarken Tony arkasını dönerek telefonla konuşmaya devam etti. "Yaaaa aşkımmmm ben de seni çok özledimmm. Keşke yanında olsaydım da sana sıkıca sarılabilseydim."

"Daha gündüz görüştünüz neyin özlemi bu." Damiano kısık sesle homurdanırken diğeri onu dinlemeden kıkırdayarak konuşmaya devam etti. Yüzü o kadar gülüyordu ki. Damiano esmer çocuğu tanıdığından beri ilk defa onu bu kadar mutlu görmüştü. Thomas gerçekten de güneş ışığı gibiydi, yakınında olduğu herkesi mutlu ediyordu.

Kaşları mutsuzlukla büküldü. Belki de Thomas onun gibi biriyle olmayı hak ediyordu. Damiano daha ona aşkını bile itiraf edememişti ama Antonio onu şimdiden ilgiye boğuyordu.