Sina

Chapter 2

I'm listening to the songs of LANY on my phone using my earphones while doing my thesis in our research room. It's just seven in the morning. Ako pa lang ang tao rito. Pinasabay kasi ako ni Dash sa kanya na pumasok para maihatid ako rito sa Mapua. Sa Taft lang naman kasi ang business niya kaya malapit lang mula rito.

Having our own research room is one of our privileges as Physics students of the university. Here, we can do academics, eat in the pantry, sleep and do whatever we want as long as we know our limitations. The room is filled with Apple laptops, but only few works. Okay lang dahil madalas may sari-sarili naman kaming dala na laptop.

Cornered with white walls and marble tiles, everything's just ordinary. May isang air con na madalas kapag bukas, mababa lang ang temperature dahil init na init kami. Drawers and book shelf are placed in the right side of the door. Puro mugs, plates at ilang papers ang mga nakalagay sa drawer namin dito. Nakadikit din ang iilang pictures namin sa drawers.

I flinch and remove one of my earphone when I hear the door creak open and abruptly close. Napatingin ako sa pumasok at  hindi ko naiwasan ang makaramdam ng pagkadismaya. Nagtama ang mga mata namin ni Julius. I just blankly stare at him for a second, then get back at my thesis after. Ayoko siyang batiin dahil hindi ko siya gusto as a person.

Ang annoying niya.

"Good morning," rinig kong pagbati niya pero hindi ko na siya tiningnan pa. "Okay lang ba patayin ang aircon? Sobrang lamig kasi."

"Nope."

"Sige, hinaan ko na lang ha."

Kununot ang noo ko sa sinabi niya. Hihinaan ang temperature ng aircon? Akala ko ba malamig? Dumdum.

How I wish I am just alone here. I really don't want Julius around. Ang init init kaya tapos gusto niya hinaan ang temperature ng aircon. To think he's taking engineering pa, tapos he cannot use the terminologies right. Didn't he study Thermodynamics?

God. Bitch talaga ako pagdating sa mga taong ayaw ko.

"Hindi ka ba nilalamig?"

"Nope," I reply with boring tone. Sana naman makaramdam siya. I am doing thesis kaya! I don't want to talk to him.

"Naka-sleeveless ka pa niyan ha. Ang tibay. Kita pa strap ng bra mo."

I immediately stop typing on my laptop. Naniningkit ang mga mata kong tumingin sa kanya. I don't like what he said. "Bakit mo kasi tinitingnan?"

"Nakikita ko, eh. Pati cleavage mo nakikita na. Be decent naman."

This is one of the reasons why I don't like him as a person. Sobra kung makapansin parati ng mga suot ko. Parati na lang siyang may sinasabing hindi okay. He needs to know that I'm not dressing up for him. I dress up for myself. 

I smirk at him. "Be decent din. Hindi mo mapapansin kung hindi mo tinitingnan. It's either binabastos mo ako or perhaps, you want cleavage din."

His face flushes red. Ha, serves him right!

Hindi ko talaga ma-gets kung bakit lagi niyang pinapansin ang suot ko. Pakialam ba niya? Si Dash nga, hinuhubad pa lahat ng damit ko. I miss my baby na tuloy.

Tinalikuran ko na si Julius tsaka kinuha ang phone ko para i-text si Dash. I don't want to have a bad day just because of that asshole. Ang hirap kasi sa mga tao, judge nang judge dahil lang sa mga nakikita nila. This is my body, and I have the right to wear what I want and to do what I want. Hindi nila ikamamatay 'yon. Pero kung kay Dash, ikamamatay ko sa sarap lahat ng ginagawa niya sa katawan ko.

Mabilis na napawi ang inis ko. Napangisi ako nang maalala ko ang ginawa namin kahapon sa parking area ng Mcdo. That was the first time we did it there. Sa parking area sa SM, medyo boring dahil alam namang walang makakahuli except kung nakita nilang umaalog ang car. Oh my god talaga iyong kahapon. Ang sarap sarap sa ibabaw niya tapos nag-hotel pa kami pagkatapos.