Sina

Chapter 7

"Congratulations!"

The girls hug me giggling as we finally get out of the room. Nakahinga ako nang maluwag dahil sa wakas, natapos na ang proposal defense ko. Thana and Nasrin have already done theirs. It feels so good that we're almost graduating. Konting tiis na lang, magiging physicist na kaming tatlo.

"Thank you, Thana and Nas," I beam as we pull away from the hug. "Saan ninyo gusto mag-celebrate? It's my treat."

"Oh, we have a gift for you! Let's go dali!" Thana excitedly exclaims, pulling my hand as we walk to another room. Ang cute ng bagong color ng hair niya, blonde with light pink. Hindi talaga mawawala ang pink sa buhok niya.

I look at Nasrin, but she just smiles. Nakakaramdam pa rin ako ng konsensya dahil hindi ko sinabi ang totoo noong tumawag siya. Alam ko kasing malungkot siya kaya ayoko ng dumagdag pa. I just told her that I'm sick.

Diretso naman kaming naglakad papunta sa Room N305 galing sa West building. Kaunti na lang ang mga estudyante rito dahil gabi na. Pagpasok ng room, halos manlaki ang mga mata ko nang makita si Dash na nandoon. He's holding a bouquet of pink tulips.

Oh god.

Ang handsome niya sa suot na blue polo. Talagang matchy pa kami ng kulay ng suot. I am wearing a baby blue dress with a black coat. Nakataas pa ang buhok niya. He looks like a boy next door.

"Paano niyo siya napapasok?" I ask the girls. Bawal ang outsiders dito kaya nakapagtataka.

Nasrin winks at me. "Para saan pang presidente ako ng org?"

"Oh my god. Thank you, Nasrin. Thank you, Thana."

I hug the girls again. After that, they told me that we will celebrate next time. Sinabihan nilang ako pumasok na ng room dahil aalis na sila. Hinintay ko lang silang makaalis bago lumapit kay Dash. Nasrin and Thana are really the best girl friends in the world.

Naglakad na ako palapit kay Dash tsaka siya niyakap. Ipinatong niya ang bouquet sa table na nasa tabi bago siya yumakap pabalik. He kisses me on the forehead and cups my face. Oh god. Naiiyak ako. Parang anumang oras ay tutulo ang mga luha ko sa tuwa.

"I'm so proud of you. Ang galing galing talaga ng baby ko."

I pout my lips then chuckle. "Hindi mo naman ako na-watch kaya."

"Who told you? Thana had a live video."

"Oh my god. Pinaghandaan niyo talaga 'to," I mutter. "Thanks, baby."

"If your parents are still alive, they'll be super duper proud of you."

He imitates the way I speak that 'super duper' and laughs. Nahampas ko tuloy siya sa braso. Inaasar na naman niya kasi ako.

"I was super nervous kanina, baby. Akala ko magkakamali ako," pagkuwento ko sa kanya nang bumitaw ako sa pagkakayakap. "But I finally made it. Tinulungan mo ako, eh. Minor revisions lang meron."

"You did great, baby," he retorts. Inabot niya ang isang kamay ko at hinalikan sa ibabaw nito.

"I won't be able to do these things without you, baby. I love you."

Tumingkayad ako para halikan siya sa labi niya. Sobrang happy ko lang na may Nasrin at Thana na akong friends, may Dash pa akong boyfriend. I don't know what my life would be without them. Siguro nabaliw na ako kung wala sila.

Hinapit naman niya ang bewang ko para laliman ang halik namin. Wala na akong pakialam kung may makakakita. Sure naman akong wala ng masyadong tao dahil lagpas 7:30PM na. Wala rin namang CCTV sa bawat room.

"Congrats, baby," he murmurs as we stop kissing. "Let's go?"

"Where, baby?"

"I booked a room and reserved a table for two in Bayleaf, baby."