CHAPTER SEVENTEEN

10 1 0
                                    

"Do you want balloons?"

I glared at him because of his question but he just laughed at me. Again? He's teasing me again because I am staring at the pile of balloon the vendor is holding. We are here at the central park, celebrating our first week being official. Ang bilis lang ng panahon. Dati, magkaibigan lang kami tapos na-realize kong may feelings ako sa kanya pero prinank niya ako na may gusto siya iba tapos ngayon, nandito na kami at sine-celebrate ang unang linggo namin. Parang hindi ako naniniwalang nangyayari talaga ito.

"Whatever, Blake." I rolled my eyes for the nth time. "I can't eat the balloons, anyway..."

Kanina pa ako nagugutom kaso hindi ko masabi kay Blake. Wala pa naman akong dalang pera kasi bigla na lang siyang dumating sa bahay kanina. Eh wala naman sila Mama at Papa 'dun kaya hindi ako nakahingi and I don't think papayagan nila ako. Buti na lang at wala sila 'dun kaya nakatakas ako.

"You hungry?" Nagulat ako nang tanungin niya ako. Narinig niya kaya ang huli kong sinabi? I looked at him and he doesn't seem offended. Bakit nga naman siya mao-offend? Kasalanan niya kaya ako nagutom!

"Sort of." Sort of sobra-sobra.

"Okay. May nakita ako kanina. It's Tapsilugan. Nakakain ka na 'dun? Masarap." Inalalayan niya pa akong tumayo kahit kaya ko naman.

"Tapsilugan? I didn't know that you eat that kind of food." Knowing Blake, he is so picky when it comes to his food. And hindi siya basta-basta kakain sa gano'ng kainan. I eat once in that kind of food chain and yeah, the food is delicious.

"What? Longsilog is delicious! Even the Tosilog and Eggsilog. You better eat that kind of food." He said while pulling me with him. Alam ko naman 'no!

Hindi naman ganon katagal ang nilakad namin. He even told me his experience eating there and I was just listening to him all the time, minsan, tumatawa. I let him order for us and I take the responsibility to look for seat. It feels weird kasi ito ang unang beses na kumain kami sa labas ng kami lang.  

"We'll just wait for the food. Here. You can drink this while waiting." Binigyan niya ako ng 8oz na Sprite habang ang kanya ay Royal. Sasabihin ko pa lang na magpalit kami kasi hindi ko gusto, ininuman niya kaagad. Wala na akong nagawa kundi ang tingnan ang inumin ko. "Why? You don't like Sprite?" He asked.

"Medyo." I answered then take a sip. Hindi ko talaga gusto ang lasa! Ewan ko.

"Palitan na lang tayo." Bago pa ako maka-angal, pinagpalit niya na ang inumin namin. Nang iinumin niya na naman ito, pinigilan ko na siya. "Hmm?"

"'Yung straw ko." I handed him his straw. Pero imbes na ibigay agad sa akin, sinipsipan niya na naman saka ngumisi. "Punyawa..."

"I never know that Sprite is the best soft drink." He said while flashing a silly smirk on his face. Wala na akong nagawa kundi ang baligtarin ako straw niya saka uminom. We just waited for the food while discussing some random stuffs.

"What do you think of Reese and Lola?" I asked him. He gave me a puzzled look. "Ow, nothing. I just asked. Parati kasi kayong magkasama eh." I shrugged it off.

He sighed. "I don't want to lie with you but I also don't want to interfere with them. I don't to see them like that too but it is out of my control anymore. Don't worry for the things that is out of your control, okay? I trust them." Sumandal pa siya sa balikat ko.

We just enjoyed the day. Hopping everywhere we wanted to. So far, this is one of the best days of my life. He even insisted na ihahatid niya ako. Kahit naman tumanggi ako, wala rin naman akong magagawa. He always use the 'I am your boyfriend' card on me, heck.

HS2: Matchmaker's TragedyWhere stories live. Discover now