Connectie 1 - Gewaagde Expeditie

Hoofdstuk 8

Dorothy wordt wakker in haar eigen bed. Het is zeker geen droom geweest dat ze de afgelopen dagen binnen het bedrijf Universe Connection een volledige sollicitatieprocedure heeft ondergaan en er ook nog een spion van de overheid is ontdekt. De sportkleren met het logo van het bedrijf ligt in haar zicht. En ze weet ook nog hoe haar moeder dolblij omhelsde toen ze weer voor de deur stond. Haar vader begroette haar stoïcijns. Had hij gehoopt dat ze om het leven was gekomen? Had hij haar liever niet terug gehad of is hij nu eenmaal zo'n grote klootzaak die geen emoties kent?

In ieder geval is ze blij om van al die tests af te zijn. Het leek eeuwen te duren en haar geduld werd er echt op de proef gesteld naar haar gevoel. Wat zal ze blij zijn als het allemaal de moeite waard was en dat ze is aangenomen, maar ze denkt echter dat ze dat niet zal zijn. Waarom zou het bedrijf haar aannemen als ze verder geen ervaring heeft? Waarom zou het bedrijf haar aannemen als zij de dochter is van een overheidsmedewerker én van een verrader die heeft gezorgd dat medewerkers om het leven zijn gekomen? En toch, ze hoopt toch echt dat ze is aangenomen. Ze hoopt ook echt dat ze haar droom kan waarmaken. Maar haar moeder dan? Hoe is het haar moeder vergaan? Ze heeft een pijnlijke blik in haar ogen alsof ze iets heeft meegemaakt wat ze niet wilde. Alsof iemand of iets haar wat aangedaan heeft. Kan ze haar moeder wel alleen laten? Wat gaat haar vader met haar moeder doen nu hun dochter bij Universe Connection gaat werken en haar moeder hem nog steeds geen zoon heeft gegeven? Ze heeft hem vaak genoeg horen schreeuwen dat zijn vrouw niks waard is en dat zij verdomme hem een zoon hoort te geven. Kan ze ook zorgen voor haar veiligheid?

Haar moeder is na die ene omhelzing alleen maar teruggetrokken. Dorothy had al blauwe plekken gespot en dat ze een blauw oog had, alsof ze hard is geslagen. De enige die dat kan doen is haar vader, want sinds haar ouders met elkaar getrouwd zijn, is zij alles verloren wat haar lief was: haar eigen ouders, haar vriendinnen, het contact met de buitenwereld. Het zal Dorothy dan ook niet verbazen dat haar vader hierachter zit. De vuilak heeft geen enkel respect voor vrouwen en weigert in te zien dat ook vrouwen rechten hebben en zouden moeten kunnen werken. Als het aan hem ligt, zou Dorothy zelfs aan een rijke overheidsmedewerker uitgehuwelijkt worden. Dorothy denk dat haar vader zo'n denkwijze heeft, want hoe kan haar moeder anders zo erg uitzien? Waarom zou haar vader anders niet willen dat zij gaat werken? En dan ook nog ergens waar hij geen controle op haar heeft? Ja, haar vader vindt het niet erg als zij werkt, maar dan wel bij de overheid en nergens anders. Zou hij nog pogingen gaan doen om te zorgen dat zij toch bij de overheid terecht komt? Dorothy hoopt het toch van niet.

"Pap, waarom wil je niet dat ik bij Universe Connection ga werken? Je weet toch dat het mijn droombaan is?" vraagt Dorothy hem. De vraag heeft haar altijd vastgehouden en die moet er toch echt eens uit door te stellen. "En kom nu niet dat je om mij geeft, want jij geeft niks om vrouwen. Ik heb gezien wat je met mam hebt gedaan en ik heb je vaak genoeg horen schreeuwen dat mam niks waard is en dat je van haar verwacht dat ze zwanger wordt van een zoon."

Arné glimlacht. "Natuurlijk geef ik om jullie. En ik wil niet dat je daar gaat werken omdat het bedrijf onbetrouwbaar is. Het zet het volk tegen ons op en ze willen ons niet vertellen wat zij allemaal uitspoken. Waarom ze per se shuttles moeten hebben en de ruimte in moeten gaan."

Dorothy fronst, maar ze is niet van plan om haar vader op die woorden te geloven. "Zijn er daarom spionnen binnen Universe Connection? Spionnen van de overheid die door jou gestuurd worden om sollicitanten om het leven te brengen zodat het bedrijf geen nieuwe medewerkers krijgt?" De vraag is direct, maar dat boeit Dorothy totaal niet. Ze wil het antwoord weten.

"Spionnen van de overheid? Wie van dat bedrijf heeft jou dat wijsgemaakt? De overheid heeft geen spionnen die daar werken, en zeker geen sollicitanten vermoorden," antwoordt Arné met knipperende ogen, hij probeert ongelovig te lachen. Dorothy ziet echter aan zijn gezichtsuitdrukking dat hij liegt.