Connectie 1 - Gewaagde Expeditie

Hoofdstuk 19

De shuttle nadert na drie weken de planeet Venus. De piloten waarschuwen de ruimtereizigers wie veelal aan het rusten waren. Iedereen komt meteen kijken en bekijkt de planeet goed. De shuttle vliegt een rondje om de planeet heen, maar er is niets te zien op het eerste gezicht. Ze kijken elkaar aan en niemand weet goed wat ze moeten doen. Misschien melden dat er niets te zien is? Misschien landen en de planeet verkennen?

"Misschien moeten we nog een rondje om de planeet heen vliegen, maar dan iets langzamer. Wie weet zien we dan iets van leven?" oppert iemand van de groep met opgetrokken wenkbrauwen. "Ik kan mij niet voorstellen dat er ook echt helemaal niets van leven op deze planeet is en vooral dat het volledig leeg is."

"Wie weet is er ook helemaal geen leven. In ieder geval zou mij dat niks verbazen gezien de warmte op deze planeet doordat het zo dicht op de zon staat," reageert Dorothy. "Laten we landen, de shuttle klaarmaken voor een onverwacht vertrek, maar zeker ook klaar maken om de shuttle te verlaten. We controleren wat de leefbaarheid is hier, nemen een stuk grond mee voor de onderzoekers en zijn weg hier," stelt ze voor. Haar eerste blik van Venus gericht vindt ze de planeet helemaal niets, het lijkt wel of er niets van water aanwezig is. Is er wel water te vinden op deze planeet, of zou dat allemaal niet mogelijk zijn door de hitte die de zon veroorzaakt?

"Contactcenter, hier zijn de ruimtereizigers. We zijn geland op Venus, maar zien niets dat lijkt op levende wezens. We bekijken de boel, proberen wat mee te nemen en zullen direct terugkeren," geeft Gabriëlle door. Zij is degene die de leiding heeft van de groep, dus dan moet ze die ook nemen. Eigenlijk had ook zij degene moeten zijn die het commando tot landen had gegeven, maar ze was sprakeloos van het feit dat er niks te zien was en daardoor niet wist wat ze het beste konden doen. Een slechte start als ze daadwerkelijk geen leiding kan nemen. Nooit heeft ze daarmee problemen gehad, maar waarom nu wel?

"Begrepen, doe voorzichtig en laat het weten wanneer jullie meer informatie hebben. Over en uit," antwoordt Jaroslav die inmiddels in de contactcenter is. Zolang zijn team in de ruimte is zal hij daar veelal te vinden zijn.

Het contact wordt weer verbroken. Terwijl merendeel van de reizigers zich klaarmaakt om de shuttle uit te gaan en Venus zelf te betreden, zijn er enkelen die nog naar buiten kijken. Ze zien iets, en beginnen dan ook te roepen. "Kijk! Er is wel leven op de planeet! We hebben het volledig mis!" begint er één. "Het viel ons alleen op één of andere manier niet op!" Kijk wat eraan komt!"

Iedereen snelt naar het raam waar de anderen zitten. Wat een geluk dat de groep niet al te groot is, want anders zouden ze zich allemaal hebben platgedrukt. Een groepje wezens komt hun kant uit, maar ze hebben geen idee wat het precies zijn. Ze zien er menselijk uit gezien ze op twee benen lopen, maar aan de andere kant ook weer niet. De huidskleur is dezelfde zanderige kleur als de planeet, maar toch echt meer aan de donkere kant. Ze hebben alleen een paar edele delen van het lichaam bedekt, maar verder lijken ze gewoon meer mens. Dorothy bekijkt ze beter en ziet hen praten. Als ze beter op de tong let, lijken deze compleet gespleten te zijn alsof ze afkomstig zijn van de reptielensoort. Quentin, wie als piloot mee is en ziet dat niemand reageert en alleen naar buiten kijkt, neemt als enige actie door contact op te nemen met de contactcenter om ze op de hoogte te brengen.

"Nog een keer de ruimtereizigers hier aan contactcenter. We worden benaderd door de wezens van de planeet Venus! Tot nog toe niks bijzonders aan hen gezien, dus gaan we de shuttle uit om kennis te maken met de wezens en hun leefwijze. Zo kunnen we hen ook beter bekijken van dichtbij."

Even blijft het stil aan de andere kant, maar dan klinkt er geluid. "Geweldig! Succes en wees voorzichtig! Prachtig dat er serieus leven op die planeet is waar het juist niet hadden verwacht! Bij terugkomst willen we een uitgebreid verslag! Succes!"