Connectie 1 - Gewaagde Expeditie

Hoofdstuk 18

"Kom binnen, president. Ik verwachtte je al," begint de directeur van Universe Connection die het bezoek zijn simpele kantoor binnenkomt waar hij zit als hij bezoek van buitenaf verwacht. Zijn echte kantoor zit ergens anders, maar daar mogen geen buitenstaanders komen om te voorkomen dat iemand gegevens naar buiten brengt. Medewerkers die het bedrijf verlaten, krijgen hun geheugen gewist om te voorkomen dat ze geheimen prijsgeven. Zijn blik gaat echter direct naar de persoon die met de president mee is gekomen, iemand die hij niet verwacht heeft. "Ik wist niet dat je gezelschap zou meebrengen. Normaliter maakt me dat niet uit, maar de persoon die je nu hebt meegebracht ben ik niet blij mee. Ik hoop dat je een goede reden hebt om juist hém mee te nemen, de meest beruchte overheidsmedewerker na onze gouverneur of zelfs juist zonder gouverneur."

Arné krimpt een beetje in elkaar als hij de harde woorden hoort, dit is precies waar hij eerder bang voor was geweest. Het is echter Ambrogino die het voor hem opneemt. "Ik denk dat je het wel snapt als ik zeg dat het door zijn familie komt dat hij bij de overheid is gaan werken, gezien jij ook zo'n medewerker of zelfs meerdere in huis hebt, directeur. Arné hier werd meegesleept door zijn ouders in de overheid, is daar blijven werken en weet niet beter dan loyaal te zijn aan de gouverneur en aan mij als president. Hij wist echter niet dat de gouverneur van deze provincie kwaadaardig zou zijn, en dacht door het vuile spelletje van Fulco dat ik ook zo was." Ambrogino laat even een stilte vallen, voor hij weer verder gaat. "Arné had nooit in de situatie terecht willen komen waarin hij nu zit, en daarom heb ik hem bij Fulco de gouverneur weggehaald, zodat hij met betrouwbare gouverneurs van andere provincies en met jou en mij kan samenwerken aan het project wat we willen beginnen."

"Je bedoelt dat hij in hetzelfde schuitje zat als Eda en daarom zo grof deed en zelfs burgers deed vermoorden? Ik vertrouw hem niet, Ambrogino. Hij is een bekende moordenaar en met zo iemand wil ik niet eens samenwerken voor de veiligheid van ons bedrijf. Dorothy heeft niet voor niets Eda in veiligheid gebracht en ons gesmeekt om haar aan te nemen. Ze maakt zich zorgen om haar moeder en daarmee ieder ander die in de buurt kwam van haar moorddadige vader. Je mag blij zijn dat Dorothy nu in de ruimte zit en dit niet zal meekrijgen."

Arné knippert met zijn ogen. Zijn dochter zit al in de ruimte en hij is daar niet van op de hoogte gebracht? Hij heeft niet eens afscheid kunnen nemen en hij kan ook al niet bij zijn vrouw komen. Hij snapt de directeur verder wel, maar hij wil zich verbeteren. Nu hij weet wat de gouverneur van plan is en dat zeker niet de idealen zijn van de president, wil hij de gouverneur van deze provincie niet eens meer steunen. Moet hij dat nu echt tegen de directeur zeggen? Uiteindelijk heeft hij alleen maar gedaan wat zijn werkgever hem had opgedragen. Mensen denken wel dat hij ervan genoot, maar van binnen baalt hij dat hij zoveel moorden op zijn geweten heeft. Veel mensen kenden hij persoonlijk, maar hij had geen keus. Maar hoe kan hij dat verwoorden naar de directeur van Universe Connection, als hij bij voorbaat hem al geen kans geeft? Zouden zijn slachtoffers die hij van de gouverneur heeft moeten vermoorden zich ook zo gevoeld hebben toen hij ze kwam vermoorden?

"Ik snap dat u liever niet met iemand van de overheid samenwerkt die in opdracht van de gouverneur mensen heeft vermoord, maar u moet begrijpen dat ik dacht dat het normaal was, dat ik dacht de president te volgen in zijn mening, doen en laten. Ik wist niet dat onze gouverneur zijn eigen ding deed, en dat hij zijn eigen regels heeft opgezet om zijn ding te kunnen doen," begint Arné zijn antwoord. Hij weet niet goed hoe hij nog moet antwoorden en hoopt dat hij het juiste zegt. "Het was normaal voor mijn familie om bij de overheid te gaan werken, en dat is precies wat ik deed. Mijn hele familie had dezelfde idealen als de gouverneur en zou altijd de gouverneur volgen, wat zijn plannen ook waren want die waren altijd goed. Ik dacht daardoor dus ook dat het normaal was al die jaren om werklozen en luie mensen te laten 'verdwijnen' als ik dat op deze manier mag zeggen. Noem me naïef, maar zijn meer mensen dat niet als ze bepaalde idealen voorgeschoteld krijgen waarvan men zegt dat het enige juiste is?"