Connectie 1 - Gewaagde Expeditie

Hoofdstuk 4

Het getier over een vreemd huis aansluitend aan die van Arné houdt op. Dorothy betwijfelt of de man zich erbij neerlegt, hem kennende gaat hij verhaal halen bij de overheid zelf waarom daar een woning staat vlak naast die van hem die zijn privacy schendt. Dan wordt er ineens aangebeld. De twee vrouwen weten zeker dat het gewoon Arné is en waar Eda de voordeur gewoon wil openmaken, schudt Dorothy haar hoofd. Wil ze veilig voor hem zijn, zal ze zeker weten de deur niet voor hem moeten openmaken. Ze laat haar moeder zien naar de beveiligde manier waarop ze met de persoon aan de deur kan praten zonder de deur hoeft te openen voor iemand die kwade bedoelingen heeft.

"Zeg het eens, Arné. Kan ik je helpen?" zegt Eda poeslief. "Gezien de situatie waarop jij met mij en mijn dochter omgaat vinden we het verstandiger als we niet meer bij jou onder één dak leven, voor onze eigen veiligheid."

Door de camera zien de vrouwen dat Arné met zijn ogen knippert. Even is de man stil, maar dan antwoordt hij. "Eda? Wat doe jij in godsnaam in dat huis! Je hebt daar niks te zoeken. Ga je vreemd of wat?! Wie is er daar bij je!"

"Wees gerust, alleen Dorothy en ik zijn hier. En dit huis is voor ons neergezet zodat we in veiligheid zijn vanwege jouw gedragingen de laatste tijd. Als jij ons een veel veiliger gevoel kan geven thuis, dan komen we weer naar huis."

"Hoe bedoel je veiliger gevoel?! Heb je je wel eens onveilig gevoeld dan? Je hebt er nooit eerder een probleem van gemaakt. Kom alsjeblieft dat verdomde huis uit! En Dorothy ook. Dorothy is evengoed mijn dochter en aangezien ik boven jou sta moet Dorothy hoe dan ook naar mij luisteren." Zijn stem klinkt akelig kalm. Dorothy gebaart naar haar moeder dat zij even haar mond moet houden en dat Dorothy zelf even het overneemt.

"Ja, wij voelen ons tot de dag van vandaag zeer onveilig bij je. Je vermoordt andere mensen, je verkracht je eigen vrouw. Je hebt zonder toestemming van het werk een moordwapen mee naar huis genomen die je gebruikt. Je bedreigt iedereen die niet bij de overheid werkt. En nee, je zou mogelijk wel mijn vader moeten zijn, maar dat ben je voor mij niet. Ik luister alleen naar mijn werkgever en naar mijn echte ouders. Dat ben jij niet." Dorothy klikt ijzig kalm. "En ik luister vooral niet naar moordzuchtige overheidsmedewerkers die doen alsof ze een partner of familie hebben."

De handen van Arné worden tot vuisten gebald, zijn gezicht wordt rood van woede. "Pas jij maar op dametje. Jij staat toch al ten dode opgeschreven en als Eda zich nu niet bij mij komt melden en thuiskomt, zal ook zij het moeten ontgelden. Getrouwd of niet, ik mag mijn gezin vermoorden, in die positie zit ik wel. Ik kan heel gemakkelijk voor een nieuwe vrouw gaan en deze een zoon laten baren." Een grijns komt op zijn gezicht alsof hij weet dat deze woorden wel zullen helpen.

"Denk je? Heb je dan nog geen problemen gekregen omdat je je dienstwapen kwijt bent? Dat zal je baas niet zo leuk vinden, ofwel?" sneert Dorothy. Een plan vormt zich in haar hoofd. "Je kunt je maar beter gedragen, want ik hoef maar op sociale media te delen dat je je eigen gezin wil vermoorden met je dienstwapen en je carrière is over. Nooit zal de overheid toestaan dat haar medewerkers zich buiten de regels van henzelf treedt. De wereld zal weten wat voor persoon je bent. Dat je alle zonen, dochters, moeders, vaders, opa's en oma's hebt gedood die gewoon nog makkelijk hadden kunnen leven. Er hoeft iemand het maar anoniem te delen met jouw kop op een foto. Ik ken zelf al mensen die mij een foto van jou gestuurd hebben waarop jij duidelijk staat en je op het punt staat de persoon te doden. Er zullen vast veel meer mensen zijn die maar al te graag het verlies van hun geliefde willen wreken door anoniem de foto te delen met de wereld."

Via de camera ziet ze Arné verstijven, alsof hij beseft dat hij nooit goed heeft gecontroleerd of er foto's van hem zijn gemaakt. Merendeel van de slachtoffers hadden sowieso niet eens de tijd daarvoor, dus Dorothy moet in zijn ogen aan het bluffen zijn. "Dat is smaad en laster wat je doet, Dorothy. En dat is strafbaar. De regering zal zo iemand, en zeker als het bij een overheidsmedewerker gebeurt, de persoon aanpakken." Nu bluft hijzelf en dat weet hij. Hoewel overheidsmedewerkers vaak wel beschermd worden, heeft dat ook zijn grenzen.