Connectie 1 - Gewaagde Expeditie

Hoofdstuk 10

Dorothy kijkt haar appartement rond nu ze eindelijk deze eens rustig kan bekijken. De voordeur kan alleen met haar pasje geopend worden. Alleen bij noodsituaties krijgen hulpdiensten binnen het bedrijf toegang tot haar appartement. In de gang waar ze inkomt als ze haar appartement betreedt, staat een ijzeren schoenenrekje voor al haar schoenen. Niet dat ze veel heeft, maar schijnbaar gaat men ervanuit dat vrouwen nu eenmaal honderden schoenen hebben. Boven het rek bevindt zich een kapstok. De enige plaats die er zijn, zijn voor haar zomer- en winterjas. Bezoek zal ze hier niet ontvangen, want zij die niet werken bij Universe Connection mag weten wat er allemaal te doen en te vinden is, dus dat betekent ook dat ze niet mogen weten waar de appartementen van de medewerkers zijn. Dorothy is er blij mee, want dat betekent dat haar vader en zijn collega's haar niet kunnen bereiken. Het valt alleen te hopen dat haar moeder – zodra ze aangenomen is – zich gedraagt en haar niet komt opzoeken. Een geluk dat de directeur haar moeder al heeft gewaarschuwd en dat zij in ieder geval zwaar in de gaten wordt gehouden gezien ze jarenlang 'trouw' is geweest aan een overheidsmedewerker.

Het duurt nog een paar weken voor ze echt kan starten met haar werk, want eerst moet er een complete groep aangenomen zijn voor de ruimtereizen die ze gaan doen. Ergens deze week krijgt ze wel een rondleiding door het gebouw. Of eigenlijk gebouwen, want Universe Connection heeft meerdere gebouwen die boven de grond los van elkaar lijken te zijn, maar ondergronds zijn ze met elkaar verbonden. Tot die tijd heeft ze iedere dag een afspraak met de maatschappelijk werker, want ze moet de gebeurtenis in het verleden grotendeels hebben verwerkt voor ze kan beginnen of in ieder geval voor ze mee kan op reis in de ruimte. In haar huidige vrije tijd kan ze veelal sporten, en vooral nu haar appartement bekijken.

Ze loopt over de zwarte, gladde tegelvloer naar de plek waar ze de woonkamer heeft gezien, de deur met slot negerend waar ze zelf vermoedt dat daar het toilet is, het minst spannende onderdeel van het huis of appartement in haar ogen. In de woonkamer komend, ziet ze links van haar waar een tweezitter staat, met daarvoor een glazen salontafel. Aan de muur tegenover haar hangt een standaard uitgeschoven telegram, net zoals haar hologram, maar dan met de functie wat duizenden jaren terug een televisie werd genoemd. Niet dat ze ooit televisieprogramma's of series kijkt, want meestal is er toch niets meer op. Series zijn al jaren oud en er lijken geen nieuwe meer gemaakt te worden. En verder worden alleen dingen uitgezonden die de overheid het waard vindt om te delen via de telegrammen. Misschien dat ze hier stiekem ander aanbod hebben tegen alle regels van de overheid in, maar zelfs dan kijkt ze toch niet. Ze is niet zo'n telegramkijker of seriekijker.

Ze loopt verder de woonkamer in. Zelfs en in de doorlopende keuken ligt dezelfde vloer als in de gang. De keuken, die verder naar rechts ligt en waarvoor ze voorbij de eetkamer moet, is glansrijk met een witte kleur. Een combinatie magnetron en een combinatieoven zijn aanwezig in de keuken, net zoals een grote koelkast en een vaatwasser. Alle kastjes trekt ze uit nieuwsgierigheid open. Alles is gevuld met houdbare etenswaren en ze is eigenlijk benieuwd hoe de verse producten aangevuld worden. Niet dat ze dat nagaat, want ze heeft betere dingen te doen. Het zal vast en zeker wel ongeveer hetzelfde gaan als bij haar vader thuis.

Ze loopt verder door haar appartement. Ze bezoekt een aparte ruimte en ziet dat – ondanks dat eigenlijk papieren boeken verboden zijn om te houden, er wel een compleet – dan wel een kleine – bibliotheek is waar heel veel papieren boeken staan. Ze is verbaasd, want hoe kan een bedrijf duizenden boeken, als tenminste meer appartementen een bibliotheek hebben – heel stiekem inslaan? Zou het bedrijf veel langer bestaan dat de wet over het behouden van papieren boeken? Niet dat ze klaagt, want ze houdt van lezen en het liefst leest ze dan ook papieren boeken zodat ze niet de gehele tijd naar een scherm hoeft te staren.

Een andere aparte kamer na een tweede kleine gang blijkt een kantoortje te zijn. Als ze wil zou ze hier kunnen studeren of verslagen kunnen maken die nodig zijn voor de ruimtereizen. Het bureau lijkt van eikenhout te zijn en heeft een hele lichte kleur. Wat extra kastjes zorgen ervoor dat ze opbergruimte heeft voor haar papierwerk. Ten minste, als ze überhaupt wel zelf papierwerk krijgt voor administratie.