Connectie 1 - Gewaagde Expeditie

Hoofdstuk 14

Een aantal weken zijn voorbijgegaan. Dorothy en de andere ruimtereizigers hebben flink getraind en tijd achter de simulator doorgebracht. De beslissing is genomen om eerst naar Venus te gaan en heel misschien gaan ze vlak erna meteen naar Mars, maar dat gaat er vanaf hangen hoelang het bezoek aan Venus gaat duren. Dorothy heeft nog haar moeder bezocht en nu is het tijd om daadwerkelijk met de missie te beginnen. Ze zit samen met haar collega's in de kleedruimte waar ze de astronautenpakken aandoen en zelfs Veijko en Dalmace zijn erbij. Die laatste heeft na meerdere grote monden en meerdere keren niet luisteren naar de projectleider en rechterhanden twee officiële waarschuwingen gekregen en mogelijk gaat ze na deze reis vervangen worden. Een laatste keer voordat ze het heelal ingaan, krijgen ze bezoek van teamleider Jaroslav. "Voordat jullie gaan, moeten jullie nog even wachten," begint hij en dan draait hij zich naar Dorothy. "Er staat iemand voor je in het ontvangstkantoor van de directeur. De persoon wil je spreken."

Dorothy's mond valt open van verbazing. Iemand wil haar juist nu spreken terwijl ze net het universum zou gaan bereiken. Eigenlijk wil ze niet langer wachten met de reis, en ze kijkt dan ook naar haar collega's. Voor hen is dat natuurlijk ook niet fijn, want zij moeten juist vanwege haar langer wachten. Allemaal knikken ze, alsof ze daarmee zeggen dat ze kan gaan en dat zij wel wachten. Het is vast iets belangrijks. Daarom loopt Dorothy met haar teamleider mee.

Het ontvangstkantoor is op een andere plek dan het gewoonlijke kantoor, want bezoekers mogen alleen in maar één gedeelte komen en mogen niet zoveel meekrijgen en dus is er een speciaal gebouw waar de ontvangsten worden gedaan. De twee vertrekken in stilte, maar wanneer de anderen hen niet meer kunnen horen, verbreekt Jaroslav het zwijgen. "Je vader is de bezoeker die bij de directeur is en hij heeft ontzettend slecht nieuws," begint hij en Dorothy draait met een ruk haar hoofd naar de manager. "De plannen van de gouverneur zijn letterlijk om de gehele wereld over te nemen, en niet alleen de provincie waar hij nu over heerst. Hij heeft de president op de hoogte kunnen brengen zonder dat de gouverneur het door had, want zelfs Arné is geschrokken van de plannen. Meer wilde hij ons niet zeggen en hij vroeg naar jou. Misschien vertelt hij in jouw bijzijn meer dan hij nu heeft gedaan."

Ze kan haar oren niet geloven. Haar vader die schrikt van de plannen van de gouverneur? Misschien is het een valstrik en zegt hij dit alleen om vertrouwen te krijgen van dit bedrijf en zeker van zijn eigen dochter. Hij is degene die onschuldige burgers vermoordt met veel plezier, dus wat doet haar vader hier? Het lijkt haar niet dat haar vader spijt heeft, want dat woord kent hij niet eens. Hij wilde graag een zoon en nu zowel zijzelf als haar moeder niet meer bij hem thuis zijn, zal het haar niet verbazen als hij meerdere vrouwen verkracht om zijn behoefte te kunnen voldoen en om te zorgen dat hij toch een zoon krijgt. Wat voor slechte bedoelingen zal haar vader nu hebben?

Het duurt niet lang voordat ze het kantoor binnenkomt met Jaroslav. Haar vader draait zich direct om en zijn gezicht staat bezorgd. Dat is nieuw, sinds wanneer kent haar vader emoties? Sinds wanneer geeft haar vader om haar? Hij haat haar en dat heeft hij meerdere keren laten zien. "Wat doe je hier, moordenaar?" Haar stem is zacht, maar ijzig. Alle drie de mannen krimpen ineen van haar toon. Voornamelijk haar vader die meteen zijn handen in de lucht houdt.

"Dorothy, ik weet dat ik niet de beste vader ben geweest, maar ik wilde je veilig houden door je te dwingen bij de overheid te komen. Daar zou je voor de overheid zelf veilig zijn, terwijl je wel de gouverneur dwars zou kunnen zitten. Onopgemerkt. Maar goed, je hebt gekozen en je keuze snap ik. In de meeste dingen steun ik de overheid nog steeds, maar het is verkeerd wat de gouverneur van plan is. Zelfs ik vind dat." Jaroslav is ondertussen naast de directeur gaan staan die nog steeds achter zijn bureau zit.

"Wat de reden ook is dat je hier bent, jou zal ik nooit als mijn vader zien. Je bent een moordenaar. En een leugenaar. Je bent een grote klootzak die ervoor heeft gezorgd dat ik mijn vrienden kwijt ben geraakt door jouw moorden. Jij bent degene die het niet verdient om te leven, jij bent degene die hoort te sterven." Dorothy begon kalm, maar nu beeft haar stem van woede. Haar handen zijn tot vuisten gebald. "Het verbaast me dat de directeur van Universe Connection jou hier rond laat lopen terwijl je een gevaar bent. Het verbaast me dat jij nog niet door dit bedrijf vermoord bent. Jij hoort hier niet levend uit te komen!"