λιποτάκτες
εθνοπροδότες
(περήφανοι)
σιδεριές απλώνονται
τις κρατούν πλαστικά μανταλάκια
τις ξηλώνουν δυο παιδιά
που τυχαία
αύριο θα ταφούν
και αφού η ποίησή τους θέλει καλούπια
Εγώ
δεν είμαι ποιητής
συνορεύουμε απόψε
θα καούμε από της ηλικίας μας
την μέγιστη προδοσία
αυτή που συχνά
μας υπενθυμίζει
πως η μεγαλύτερη μας ελευθερία
είναι εκείνη του θανάτου
-
οι στάχτες από το τασάκι μεγάλωσαν
έγιναν ενήλικες
έκαναν παιδιά
και μαζί
σκέπασαν τα παιδικά μας παιχνίδια
βήξε λίγο
μια φορά
θα ξαναδείς τις παλιές σου φωτογραφίες
YOU ARE READING
Vivamus, moriendum est.
PoetryΈλα εδώ, τράβα στο σταυροδρόμι των μεγάλων αδέξιων χεριών μου. Δεν θέλεις; Μείνει και ξεχειμώνιασε κι αυτή την προσβολή θα την προσθέσουμε στον γενικό λογαριασμό. Έτσι κι αλλιώς κάποτε θα σε πάρω να φύγουμε είτε μόνη είτε μαζί με το Παρίσι. - Βλαντι...
