Σοβάδες που πέφτουν
γκρίζες αναθυμιάσεις σε αντάμωμα αδελφικό
και εμείς μικροσκοπικά κουταλάκια
γραμματόσημα
που όταν ο χρόνος κάνει απογόνους
θα ξεχαστούμε
γι'αυτό βιαζόμαστε να αγαπήσουμε το πάτωμα
γι'αυτό κλωτσάμε επίμονα τους τοίχους
μήπως τελικά κινηθούν
μήπως εμείς
δεν γράψουμε ποτέ μεγάλες λέξεις
YOU ARE READING
Vivamus, moriendum est.
PoetryΈλα εδώ, τράβα στο σταυροδρόμι των μεγάλων αδέξιων χεριών μου. Δεν θέλεις; Μείνει και ξεχειμώνιασε κι αυτή την προσβολή θα την προσθέσουμε στον γενικό λογαριασμό. Έτσι κι αλλιώς κάποτε θα σε πάρω να φύγουμε είτε μόνη είτε μαζί με το Παρίσι. - Βλαντι...
