Vivamus, moriendum est.

Επιστολή από τον κόσμο των Πεσόντων

είναι ο κόσμος τεράστιος
και αυτά τα χέρια
ανίκανα για να τον αγκαλιάσουν

άλλες φορές είναι μικρός
και τον φροντίζεις
είναι ανυπεράσπιστος
και τον διώχνεις από κοντά σου

στερνό συγγνώμη
για την άγουρη δειλία μου
και την απωθητική
αδεξιότητά μου

παράδοξο η άνοιξη
να γεννάει χειμώνες

είναι οι κινήσεις μας λάθος
ο χορός κάπως ξεχασμένος

δεν ξέρω αν μπορώ
μα θα βγω πίσω από το παραπέτασμα
για να σε συναντήσω
κάπου στο κέντρο της πόλης

τι λες?
Χορεύουμε?

Υ. Γ.
θα σε περιμένω πάντα εκεί
που η γη τροχίζεται

Δικός σου,
Ν.