κάθε πρόσοψη συμβαίνει τυχαίως
να υπονοεί και τον τρόπο
που αντιμετωπίζει κανείς την ύπαρξη
δεν υφίσταται σπίτι χωρίς την
επιφύλαξη της ερειποποίησης
και κάπου - κάπου δυνατά
η γειτονιά τραντάζεται
να υπενθυμίζει στον κόσμο
πώς να πλαγιάζει τις νύχτες
το πρωί θα σηκωθούν και πάλι
ευλαβικά θα υπάρξουν
θα τρυπήσουν τους τοίχους
τα σώματα
τις θάλασσες
και ψάχνοντας για ορυκτά
θα χαθούν
βλέπεις, κανείς δεν απολαμβάνει την αλμύρα της υπεκφυγής
23/07/21
YOU ARE READING
Vivamus, moriendum est.
PoetryΈλα εδώ, τράβα στο σταυροδρόμι των μεγάλων αδέξιων χεριών μου. Δεν θέλεις; Μείνει και ξεχειμώνιασε κι αυτή την προσβολή θα την προσθέσουμε στον γενικό λογαριασμό. Έτσι κι αλλιώς κάποτε θα σε πάρω να φύγουμε είτε μόνη είτε μαζί με το Παρίσι. - Βλαντι...
