μετά από την τόση μας σύνδεση
σ'αναζητώ
γιατί μετάνιωσα που ξεμπλέξαμε
ο'τι μας ένωνε
μιας και εκεί
πίνω χωρίς να δακρύζω
και δακρύζω χωρίς να χρειάζεται να μείνω μόνος
γιατί γεννηθήκαμε λέει μόνοι
γιατί θα πεθάνουμε λέει μόνοι
μα εγώ γεννήθηκα δίπλα στην ανάγκη
και θα πεθάνω σμιλεύοντας
το χαμόγελό σου
στην ιδέα ότι ζήσαμε, αγάπη μου
στο δάγκωμα του φιδιού
υπερνικά
το δηλητήριο από τα μάτια του
και εσύ δεν θα με κοιτάζεις καθώς φεύγω
μα θα μου βγάζεις τις τρίχες από τα μαλλιά
που τόσο απεχθάνομαι
και τόσο θυμούνται το άγγιγμά σου
YOU ARE READING
Vivamus, moriendum est.
PoetryΈλα εδώ, τράβα στο σταυροδρόμι των μεγάλων αδέξιων χεριών μου. Δεν θέλεις; Μείνει και ξεχειμώνιασε κι αυτή την προσβολή θα την προσθέσουμε στον γενικό λογαριασμό. Έτσι κι αλλιώς κάποτε θα σε πάρω να φύγουμε είτε μόνη είτε μαζί με το Παρίσι. - Βλαντι...
