Part18:លះបង់ដើម្បី?

231 28 0
                                    

"តោះទៅផ្ទះវិញទៅ"ជីមីនឪបក៏ដៃស៊ូណូហើយក៏ទាញនាយទៅធ្វើឲ្យអ្នកម្លោះជ្រួញចិញ្ចើម

"ជីមីនឈប់សិន"ពេលនោះដៃត្រជាក់ដូចជាទឹកកកចាប់កដៃជីមីនជាប់មិនលែង

"កុំ...កុំទៅបានទេ?"ជុងហ្គុកនិយាយទាំងក្រងួរៗ

"..."ជីមីនមិននិយាយអីហើយក៏ប្រលេះដៃនាយចេញទាំងក្នុងចិត្តវាពីបាកនឹងទទួល

"សូមលោកដោះលែងជីមីនទៅគេលែងជារបស់លោកទៀតហើយ"ស៊ូណូនិយាយសម្លេងស្រាលៗធម្មតាៗតែក៏អាចធ្វើក៏អ្នកម្ខាងទៀតខឹងឆេះឆួលតែមិនអាចធ្វើអ្វីបាន

"លាហើយ"ជីមីននិយាយទាំងអួលដើមក៎ហើយក៏ដើរទៅរកឡានដែលស៊ូណូទុកចោលនៅខាងក្រៅបរិវេណសាលាដោយមានអ្នកបើកឡាននៅចាំនៅខាងក្នុង

"ជីមីន..."ជុងហ្គុកញញឹមទាំងភាពឈឺចាប់មិនចាញ់គ្នាតាំងពីដើមឡើយនាយមិនដែលថាតាមអង្វរសម្រក់ទឹកភ្នែកឲ្យនរណាឃើញងាយៗទេនេះជាលើកទីមួយហើយដែលគេឈរយំកណ្តាលភ្លៀងឲ្យគេឯងឃើញនោះ

"ហូស ជីមីនបងនៅចាំទីនេះសិនណាខ្ញុំភ្លេចទូរស័ព្ទនៅក្នុងថតតុបន្តិចទៀតអាជេកនិងបងប៊េលមកហើយចាំមួុយភ្លេតណា"ស៊ូណូយកឆ័ត្រឲ្យជីមីនទទូរភ្លៀងឆ្លងផ្លូវទៅរកឡាននៅជ្រុងម្ខាងទៀត

"មិនអីទេ"ជីមីនញញឹមហើយឈានជើងឆ្លងផ្លូវ
________

"អាក្មេងសម្រែថ្ងៃនេះជាថ្ងៃចុងក្រោយរបស់ឯងហើយទៅឲ្យបានសុខណាផាក ជីមីន"រ៉ូឡាញញឹមយ៉ាងសមចិត្តហើយបើកឡានយ៉ាងលឿនសម្តៅទៅរាងតូចមួយទំហឹង

ប៉ាំង!!!

"អាយ៎!!!!!"ជីមីនស្រែកមួយអស់ក៎

"ជីមីន!!!"ប៊េលលីស្រែកចង់ដាច់ក្រឡើតរត់ទៅរកជីមីនស្ទើរមិនទាន់

រាងកាយមាំទាំរត់យ៉ាងលឿនទៅទាញរាងតូចជីមីនចេញហើយប្តូរខ្លួនទៅរកជំនួសជីមីននាយបិទភ្នែកហើយញញឹមជាលើកចុងក្រោយ

ព្រូស! ងឺត~~

"ជុងហ្គុក....ហឹ អឹក ជុងហ្គុក"រ៉ូឡាចុះពីលើឡានហើយក្រសោបឪបរាងកាយសន្លប់ស្តូកស្តឹងរបស់នាយកម្លោះជាប់

"ឈាម...ឈាមច្រើនណាជុង...ហឹក អូន អូនសុំទោសភ្ញាក់ឡើងអូន អូនគ្មានជេតណាទេហឹកៗ"រ៉ូឡាខំយកដៃទៅខ្ទប់ឈាមនាយកម្លោះតែវានៅតែហូរមកជារឿយៗ

My Perfect CrushWhere stories live. Discover now