Deli -Stan Pines- (Bitti)

Bölüm Altı: Pines Ailesi

Pines ailesi her şeye rağmen tekrar toplanmayı başarmıştı. İkizler neden olduklarını anlamadıkları hapishaneden Bill sayesinde girdikleri gibi çıkmış ve şu anda Bill' in bulduğu o evde koltuklara oturmuş amcalarına bakıyorlardı. 

"Tamam..." dedi en sonunda Mabel. "İlk olarak neredeyiz?"

"Kaliforniya' dayız çocuklar. Bu boş evi buldum, tabii içi boş değilmiş." dedi Bill.

"Kim dışı bu kadar eski bir evin içini bu kadar, abartılı şekilde dekore eder ki? Gerçekten burası kimin evi Ford amca?" dedi Dipper etrafa bakarken.

"Hiçbir fikrim yok Dipper. Evde hiç birine dair kişisel eşyalar yoktu." dedi Bill şüphelenmiş gibi bir ifadeyle. "Kimse de gelmediğine göre bir sorun yok."

"Ama neden kulübede değiliz ki? Oradakileri çok özeldim." dedi Mabel amcalarına bakarken.

Stan ve Bill birbirlerine baktılar. Çocuklara ölümleri söyleyip söylememe konusunda emin değillerdi.

"Çocuklar..." dedi Stan ne diyeceğini bilemeyerek.

"Kasabada herkes bizi ölü biliyor."  dedi Bill birden. "Ve birkaç kişiyi daha."

Çocuklar şaşkınca kalakaldıklarında Stan Bill' e yumruk atmaya kalkıştı Bill kolunu tutmayı başardı.

"Pat diye söylenir mi Altıparmak! Çocukları korkutuyorsun." dedi Stanley öfkeyle. 

"Yalan söylemekten daha iyi Stanley. Gerçekleri bilmeleri en iyi." dedi Bill sinirlendiğini belli etmemeye çalışarak.

"Pe...peki diğer kişiler." dedi Dipper en sonunda titrek bir sesle. "Onlar kim? İyiler mi?"

"Zodyak' da ki diğer kişiler." dedi Bill. "İyiler mi bilmiyorum."

İyi değillerdi. Onlar gerçekten ölmüşlerdi. Ama bu detayı şimdi söylememek daha iyiydi. Mabel ve Dipper yine sessizliğe büründüler. Stan ve Bill' de çocuklara bakıyorlardı. Mabel birden amcalarına sıkıca sarılıp ağlamaya başladı. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Bill ve Stan' da buna şaşırsa da bir şey demediler. Bill rahatsızlığını gizlemeye çalışırken Dipper' da yanına gelip ona başını yasladı ve o da tutmaya çalıştığı göz yaşlarını serbest bıraktı. 

'Lanet olsun! Çocuklardan nefret ediyorum!' dedi Bill içinden.

Bir elini Dipper' ın saçlarına attı. Stan normalde Bill' in rahatsızlığından keyif alabilirdi ama çocuklar ilk önceliğiydi.

"İşte bu yüzden söylemeni istemiyordum Altıparmak." dedi Stan sinirle dişlerinin arasından.

"En sonunda öğreneceklerdi Stanley. Yine aynısı olacaktı." dedi Bill.

Mabel ağladığı için boğuk çıkan sesiyle "Lütfen kavga etmeyin..." dedi üzgünce. Bill' in yüzünü buruşturmamak için fazlasıyla çaba göstermesi gerekti.

"Tamam tatlım, tartışmıyoruz." dedi Stan hemen. 

"En azından, siz iyisiniz..." dedi Dipper sessizce.

"Bunu ne kadar iyi olduğu tartışılır. Bu iş Bill' in işiyse..."

"Ford! Bir kez de ciddi olmayı kesip onların daha çocuk olduğunu fark etsen!" dedi Stan öfkeyle.

"Biz çocuk değiliz." dedi ikizler gülmeye çalışarak. Ortamı yumuşatmaya çalıştıkları belliydi.

Stan ve Bill sustular. 

"Bu gün çok zordu sizin için. Yatın şimdi, diğer konuları yarın konuşuruz." dedi Bill iki çocuğun başını okşayarak.

İki çocukta başlarını olumsuz anlamda sarıldılar. Dipper Bill' in konuna, Mabel' da Stan in koluna tutundu. 

"Sizi bırakmayız." dedi ikizler hemen. 

Korktukları çok belliydi. Onları kaybetmekten korkuyorlardı. Korkudan can acılarını umursamıyorlardı bile. Bill Stan' e ikizlerin tutuldukları yerde dövüldüklerini söylememişti ve Stan bunu duyunca Bill' in yüzüne sert bir yumruk atmıştı. Bill sırıtarak karşılık verince daha da öfkelenmişti. Şeytanın acıdan zevk alması onu deli ediyordu. Şimdi ikizlerin yaraları daha iyi durumdaydı ama canları hala acıyordu. Onların takıldığı şey ise amcalarını ve birbirlerini kaybetme korkusuydu.

"Merak etmeyin. Biz sizin yanınızda olacağız." dedi Bill ikizler bakmazken Stan' e sırıtırken. "Hiç endişelenmeyin."

-----------

6. Bölümün Sonu