Kod Adı : Nova (Düzenlenmeye Alındı )

Pişmanlık

"So...So. ..soğuk. ..çok...çok. ..soğuk..."Misa titriyor , bir yandan da üşüyen kollarını elleriyle ovalıyordu . Ama heryer karla kaplıydı ve üstünde yazlık bir tişört ve tayt vardı . Hala başı dönüyor dünya etrafında daireler çiziyordu . Nerede olduğunu bilmiyordu buraya nasıl geldiğini de , en son anı anımsamaya çalıştı , boşluk , hayır hiçbirşey hatırlayamıyordu çarpmanın etkisiyle spektrumdan metrelerce uzağa fırlamıştı ve üstüne üstlük uyandığında üstünde yığınla kar vardı . Karın altında ne kadar kaldığını bilmiyordu ve hala nasıl hayatta kaldığını da... Kar fırtınası ...Üstüne doğru bir kar fırtınası geliyordu . Başı dönüyordu afalladı ne yapmalıydı ? Amos ta hiç kar fırtınası olmamıştı .Ama böyle bir durumda karşılaşırsa ne yapması gerektiğini biliyordu bir sığınak bulmalı yada yapmalıydı . Parmak uçlarını hissetmiyordu .O yüzden kara daha fazla dokunmamalıydı . Çaresiz bir şekilde etrafında döndü . Kar . Kardan başka bir şey yoktu . Fırtına onu içine aldı .Yere yattı . Çatırt ....Aşağıda birşey vardı bir buz katmanı ...Çatırt ....Zorlukla kendini toparladı kolunu yavaşça havaya kaldırdı ani bir hamleyle kara bir yumruk indirdi güçlü bir çatırdama sesi ,bir yumruk daha karın altında ince bir buz tabakası vardı ve onu kırmıştı . Çatlak yer çöktü içine düştü . Kendini düşmekten korumak için başına kollarını koydu bacaklarını birbirine yaklaştırdı . Çukurun içine yumuşak bir iniş yapmıştı . Nerede olduğunu çözmek için başını kaldırdı . Tüylü birşeyin üstünde duruyordu . Beyaz ; iri, uzun tüylü bu yaratık onu fark etmemişti hala derin uykudaydı nefes aldığı için sırtı bir inip bir kalkıyordu
Yavaşça aşağı indi ,yaratık sırtından aşağı kayan bir şey hissetmişti ,başını kaldırdı ,uzun kulakları ile ayak sesini dinledi, iri siyah gözlerini ona çevirdi . Bu devasa bir kar tavşanıydı ,soğuktan kırmızı olmuş burnuyla havayı kokladı . Ondan korkmamıştı . Başını tekrar kollarının arasına soktu .Misa rahatça bir nefes verdi . Burası sıcaktı ve beyaz iri tavşan onu tehlikeli görmemişti. Başının dönmesi hafifleyince....Tavşandan uzaklaştı bir kenara oturdu ve düşünmeye başladı . O an paraşütü açılmamıştı . Ve buz dağıyla çarpışmak kısa bir süre sürmüştü . Evet çarpıştı metrelerce savruldu. Ve şimdi burdaydı . Spektrumun düştüğünün haberi çoktan varmış olmalı ve birileri bölgeye yaklaşmış olmalıydı . Ama kar yağmıştı ve enkaz hatta kendisi bile karın altında kalmıştı . Onu bulmaları zaman alabilirdi . Belki ölü olduğunu düşünüyorlardı . Ama cesedi bile aramaları gerekiyordu . Nagisa! Nagisa'nın kolyesi . Kolyeye dokunmak için boynuna uzandı . Boştu . Kolye boynunda değildi . Belki buraya düşerken boynundan çıkmıştı . Ayağa kalktı . Etraf hafifçe aydınlanıyordu kolye gümüş kılıflıydı .Belki parlardı ve onu bulurdu . Yok yok yok ...Hayır kolyeyi çok önceden kaybetmişti . Burada değildi . Buzdan duvara kafasını yasladı . Gözlerini kapadı . Umudunu kaybetmemeliydi . Tavşan. ...Tavşan şirin bir ses çıkardı . Ona baktı . Göz göze geldiler . Ona dokunmak istedi ve elini ona uzattı . Hayvan bir anda ürktü , sivri dişlerini gösterdi tüyleri dikti ve kulaklarını kaldırdı. Misa elini indirdi "Sakin sakin ol ben sana zarar veremem ...." Olabildiğince yumuşak ve anlaşılır bir şekilde söylemeye çalıştı o da korkmuştu .Geriye doğru bir adım attı . Tavşandan uzaklaşmaya çalışıyordu .Birkaç adım sonra duvara yasladı gidebileceği yer kalmamıştı .Tavşan ona yaklaştı . Misa elini uzattı ve gülümsedi . Kafasına dokununca hayvan sivri dişlerini çekti .Misa biraz daha okşadı . Tavşan diken diken olmuş tüylerini indirdi .Beyaz tavşan ondan uzaklaştı ve tünelin içine ilerledi . Tavşan gidince oda soğumuştu , iri olduğu için oda biraz sallanmıştı. Artık kocaman bir alan karşısında duruyordu. Gezindi.Odanın biraz ilerisinde bir ışık sızdığını fark etti . Hemen ışığa koştu . Küçük bir delikten ışık çıkıyordu . Deliğe tekme atmak istedi ama sonra buranın buzdan oluştuğu için, üstüne çökebileceğini düşündü . Eliyle deliği biraz büyüttü , yeşillik .Delikten bakınca yaprakları ve otları gördü . Az önce kar yağıyordu ve şimdide bir orman karşısında duruyordu . Eliyle deliği açmaya çabalamıştı ki , buz tabaka aniden un ufak oldu ...Şimdi onun geçebileceği kocaman bir delik oluşmuştu . Deliğin içinden bir adım attı . Şimdi çimlere ayak basıyordu . Çimler... otlar...Yüksek dikenli ağaçlar ....arkasında bir buz dağı önünde bir orman ..."Burası daha güvenli olmalı .Yüksek bir ağaca çıkıp nerede olduğumu görebilirim , belkide birilerini görürüm ..."Ağaçlardan birine yaklaştı ....Tam tırmanmak için bir adım atmışti ki bir sarmaşık ayağına dolanıp onu yukarı doğru çekti. Ağaçla aynı boyda olan sarmaşık onu tepetaklak bir şekilde tutuyordu .Hafifçe Sallandı . "Bu da nerden çıktı !?" Şaşkındı ve öfkeli .Şimdi çimlere tepetaklak şekilde bakıyordu . Sarmaşık onu bu şekilde tutmaya devam ederse dayanamayıp kusacaktı . Kendini sarmaşığın dolandığı ayağına doğru kaldırmaya çalıştı .Tuttu .Sarmaşığı yakalamıştı .Ayağını kaptığı yerinden kurtarmaya çalıştı , sarmaşığın yarısını kopardı ama sarmaşık parçalarına ayrıldığı yerinden yeniden bitti . Kendini bıraktı , artık dayanacak gücü kalmamıştı . Gözlerini kapadı baş aşağı durduğu için vücudunda ki bütün kan beynine nüfuz ediyordu . Midesi bulanıyordu ve şimdi de baş dönmesi çıkmıştı . Yarı baygın gözlerle bir süre o şekilde kaldı. Bir ses duydu . Çalılar hareket ediyordu . Çalıların arasından siyah bir cisim onu tutan sarmaşığa yaklaştı. Elinde keskin bir alet tutuyordu . Beyaz gözleri ve siyah bir derisi vardı .Misa titremeye başladı . Aşağıdaki şeyin görüntüsü korkutucuydu . Ağzını gördü sivri dişleri vardı . Garip canlı kızgın sesler çıkardı . Sanırım sarmaşığa kızıyordu . Sarmaşığı kesti . Misa sert bir şekilde boynu üstüne düştü .Çarpmanın etkisiyle gözleri karardı . Uzun bir süre gözlerini yumdu . Kendine gelmek için yerde uzandı . Garip canlı ona yüzünü yaklaştırdı . Misa varlığını hissetmişti kalbi korkudan patlamak üzereydi . Garip canlı birşey hissetti kafasını aniden havaya kaldırdı . Gözlerini kocaman açtı . Kulakları buzul taraftan onlara doğru yaklaşan siyah noktaya dikti . Canlı korkmuştu . Misaya baktı . "Lütfen .. ondan koru ...." Bozuk bir sesle söylemişti . Bu canlı konuşabiliyordu . Gözlerini yavaşça açtı . Yattığı yerden doğruldu . Canlı ona baktı ellerini birleştirmişti yalvarıyor gibiydi . Misa zararsız olduğunu anlamıştı . Belli ki canlı hayvan avlamak için, tuzak kurmuş o da o tuzağa yakalanmıştı . İstemeyerekte olsa av olmuştu . Garip canlı isteseydi onu oracıkta yiyebilirdi. Robot adım adım yaklaşıyordu . Garip canlı Misa'nın arkasına saklandı . Misa "BEN İYİYİM ONA ZARAR VERME !!!!" Robot yaklaştı ve tam önünde durdu . Bir ona birde garip canlıya baktı . "Emirler böyledir !" Dedi soğuk ve acımasızca . Elini garip canlıya doğru uzattı . Misa neler olacağını anlatmıştı bir anda ayağa kalktı robotun önüne geçti . "Hayır !" Kollarını iki yana açtı . "O Beni kurtardı . Asla zarar vermene izin veremeM !" Robot elini indirdi . Garip canlı yere çökmüştü , robotun elini indirdiğini görünce ayağa fırladı hızlıca çalıların arasına daldı . Bom diye bir ses çalıların arasından duyuldu . Garip canlıya ateş edilmişti . Misa "HAYIR !"Hızlıca çalılara koşturdu . Bir anda durdu . Boynunda bir sızı fark etti elini boynuna uzattı ince bir iğne boynuna siplenmişti . Ayakları uyuşmaya başladı .Yere devrildi . Ona uyuşturucu iğne siplemişlerdi . Hareket edemiyordu . Uyuşturucunun etkisiyle bütün vücudu uyuşmuştu . Gözleri de kapandı . Etraflarında bir sürü robot vardı .Bir robot Misayı yattığı yerden kucağına aldı ve onu bekleyen büyük spektruma kadar taşıdı . İçinden beyaz önlüklü yüzlerini maskeyle kapamış bir kaç kişi çıktı . Hala hayatta olmasına şaşırmışlardı çünkü spektrumdan kimse sağ kurtulamamıştı (Çünkü onların paraşütleri de çalışmamıştı ) ve bir kaç robot kayıptı. İlk dezenfektan dumanları yükseldi sonra bir kaç kişi hayati fonksiyonlarına baktı . Diğer kişiler birkaç tüp kan aldı . Onu etrafı kapalı camdan bir kabine koydular .
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
Nefes alıp verişi ?" Dedi Baş Hemşire Cyte yardımcıları Era , Kyrenia ve Oscar , Oscar "Herşey normal görünüyor ..." Era "Hayati fonksiyonları devam ediyor " Kyrenia "Kan testlerinde anormal bir şey gözlenmedi " Cyte "Herşey zamana bağlı , hala hayatta olması bile mucize teleryumun dışında ki hiçkimse iki günden fazla dayanamaz " Oscar "O kalmış hem de üç gün boyunca " Cyte "Hiçbirşey yememiş ve su da içmemiş ve hayatta kalmış ..Gerçekten bir mucize ..." Kyrenia "Efendim ..." Cyte "Evet Kyrenia ? "Kyrenia "Gözlerini açıyor ..." Dördü de ona baktı . Cyte "Kendine gelmiş olmalı ...Tamam bay Zweig i çağırabiliriz ."Franz Zweig Novateryum yönetim kurulu üyesi ve Araştırmacısıydı . Cyte hastanın kendine geldiğini haber vermiş ve odayı boşaltmıştı . Misa'nın bulunduğu kabin yavaşça iniyordu . Bir serinlik hissetti . Kabin inmişti başını kaldırdı "Neredeyim ben ?"Bay Zweig içerdeydi . Koltukta oturuyordu "Öncelikle geçmiş olsun bayan Nanaki ..." Misa ayağa kalkmaya çalıştı "Hayır !Bayan Nanaki Yeterince sarsıldınız zaten benden rahatsız olmayın . Siz oturun lütfen ..."Misa "Kimsiniz ?! NERESİ BURASI !!" Zweig "Sakin olun Novateryumdasınız ve buraya aiit bir hastanedesiniz . "Misa etrafa baktı "Annemler nerde burada olduğumu bilmiyorlar mı?" Adam ellerini dizlerinden çekti ve birbirine kenetlendi "Bayan Nanaki ..."Durakladı başını yere eğdi "Ailenizin burada olduğununuzdan haberi yok " Misa panikle " Nasıl haber vermezsiniz ! Ya ölmüş olsaydım !" Zweig başını kaldırdı " İşimiz daha zor olurdu . "Misa sustu . Ölümden dönmüştü ve ailesinin bundan haberi yoktu . Zweig "Size kötü haberi sindirerek vermek isterdim "Misa "Dahası mı VAR!" Zweig "Amos ..." Misa "Evet? Amos ..."cümlenin devam etmesi için yalvardı Zweig "Spektrumun düşmesinin nedeni Amos'un zırhı saldırıya uğradığı için düştü ..."Misa ayağa kalktı "Amos düştü mü ? Annem kardeşim !Ya Amos halkı !" Başına ellerini koydu sonra ağzını bastırdı . Zweig "Haber verememizin nedeni bu .Amos'un Teleryumu hala aktif ama herkes olası bir savaşa karşı tetikte . Bu haberi duysalardı ...Gerisini siz düşünün , başları yeterince dertte..."Misa "Ya annemler ?" Zweig "Şu ana kadar bir can kaybı olduğu söylenmedi" Misa biraz rahatladı .Bir eliyle kucağında ki yastığı sıkıştırdı , yastığı bıraktı. Zweig "Unutmadan "dedi hızlıca takımının cebinden yeşil bir ekran çıkardı .Yeşil ekran açıldı . "Daha detaylı bilgi için ...Bize bindiğin araçta neler yaşadığını anlatır mısınız?O anı ..? " Yeşil ekranı Misa'nın eline uzatarak . "Sesini kaydetmem gerekiyor rica ediyorum yüzüne yaklaştırır mısın ?" Misa yeşil ekranı aldı sesini kaydetmesi için yüzüne yakın bir şekilde tuttu. "Spektruma bindim . Sonra bir sarsıntı oldu .Bize teleryumun duvarından geçtiğimizi söylediler. Ardından çok geçmeden bir sarsıntı daha oldu . Ben o sırada ..."Yutkundu ...o ana geri dönmek sanki tekrar başına gelecekmiş gibi hissettirdi . Tekrar yaşamak... düşüncesi bile korkunçtu yaşadıklarını en yakınlara anlatamayacak olması ise daha da korkunç. ...Adam "Misa ..."Dedi yumuşak konuşmaya çabalayarak "Amostakiler iyi ...Senin de onlar için güçlü olman gerek..."Misa adamın parlak yeşil gözlerine baktı bu gözler ona babasını hatırlattı toparlandı ya da çalıştı ..."Kolyem ...onu kaybetmeseydim kendimi daha iyi hissedebilirdim ..."Bay Zweig elini diğer cebine koydu bir şeffaf poşet çıkardı "Bunu enkazın içinde bulduk . Sanırım aradığın şey bu üstünde adınız var ..." Misa kolyeyi görünce hemen eline aldı "Bu bana ait !"Sevinmişti .Adam gülümsedi "Eğer Bugün iyi hissetmiyorsanız başka bir gün tekrar gelebilirim ."Misa burada bu soğuk atmosferde daha fazla kalmak istemiyordu düşündü ..."Şimdi daha iyiyim "Ve bay Zweig'in önünde ki koltuğa hızlıca oturdu ellerini dizlerine koydu . "Nerde kalmıştım ...?"Zweig "Siz spektrumun ikinci kez sarsıldığını söylemiştiniz ..."Misa gözlerini yumdu spektrumdaydı , babasına hala öfkeliydi , orada oturduğu koltuktaydı . "Sarsıntı şüpheliydi ve ikinci kez olunca tedirgin oldum ayağa kalktım görevlilere bir şeye mi çarptık dedim görevli kızdı diğer yolcuların panik olmasından korktu beni uyardı . Ama olan olmuştu "Derin bir nefes alıp verdi "Aşağıda bir buz dağını fark ettim .Camdan bakınca ...Sonra kanatlarda ki motorlardan bir duman yükseldi . O zaman herkes paraşüt almak için savaşa girdi .Ben bir tane bulabildim . Çarpışma az kalmıştı herkes çoktan spektrumu boşaltmıştı bir ben kaldım . Kapıya yaklaştım paraşütü açmaya çalıştım ama çalışmadı . Sonra bir patlama .Dışarı fırladığımı hatırlıyorum .Uyandığımda üzerimde yığınla kar kaplıydı . "Misa yeşil kartı adama uzattı .Zweig daha fazlası olduğunu hissetmişti ."Ama seni enkazdan çok kilometrelerce uzakta buldular ..."Misa bıkkınlık içinde "Yaşadığım şeyi anlattım . Ne yani şimdi gidip orada kim vardıysa öldürecek misiniz ?" Zweig üzüntülü şekilde"Hayır bayan Nanaki sadece anlatmadığınız şeyler olduğunu hissettim belki dökmek istersiniz " Misa "Evet Aileme anlatamıyorum size mi anlatayım !" Zweig "Bayan Nanaki siz artık bize emanetsiniz !" Ve başını salladı "Bu tutumunuz beni üzüyor . Bakın dışarısı Bir Dünya Değil Cehennem ! Şunu aklıma bir türlü yatıramadım ! Hala hayatta kaldınız hem de üç gün boyunca ...Ve size kim yardım etti ...?"Zweig ayağa kalktı " Üzülüceğinizi biliyorum ama o uçaktan bir tek siz sağ çıktınız ! Kimse sağ salim geri dönemedi .Onlara ne mi oldu ? Hepsi tek tek öldürüldü ama siz hala hayattasınız !"Misa şaşırdı ona peçete uzatan kızı düşündü "Öldürüldüler mi ? Ama nasıl ve neden ? Kim?" Zweig " Ben de bunu araştırıyorum Misa Nanaki .Birileri bir şeyin peşinde ama aklım almıyor . "Misa korkuyu kemiklerine kadar hissetti Zweig "Artık sizi korumak bizim görevimiz ."Misa "Onu acımasızca öldürdü !"Zweig şaşırdı "Kimi kim öldürdü ?!"Misa yastığı tekrar aldı ve sıkıca bastırdı "Uyandığımda soğuk iliklerime kadar işlemişti . Bir fırtınayla karşı karşıyaydım .Sığınak aradım bulamadım .Üstü ince buzla örtülü bir geçit buldum . Bunu kırdım bir dev tavşanı okşadım . Tavşan gidince bulunduğum alana ışık sızıyordu . Işığın geldiği yere dokununca buz un gibi oldu . Delik oluştu içinden geçtim . Ayağımı bir tuzağa yakalattım siyah tenli beyaz gözlüydü beni kurtardı .Dışarıdaki dünyayı hep vahşi bir yer olarak gördüm . Onun bunu yapması bu fikrimi çürüttü .Bana yalvardı .."Gözünden bir damla aktı "O robotlardan onu koruyamadım ...."Yastığa sarıldı ağlıyordu .Yardım edememiş onu koruyamamıştı . Zweig "Misa ...Çok Üzgünüm ..."Misa onun ne hissettiğini anlayamacağını biliyordu . Orada ona yalvarmıştı garip canlı, ama onu bir robottan koruyamamıştı . Pişmandı ....