•XII•

820 148 11
                                    

"Küçük pencerenden her baktığında gökyüzünü görüyorsansa hala bir umut vardır

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Küçük pencerenden her baktığında gökyüzünü görüyorsansa hala bir umut vardır."

●●●

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

●●●

Elimdeki kitabımı sıkkın bir şekilde sehpanın üzerine koydum ve arkama yaslandım.

Dün Jack 'in sözlerinden sonra gözüme minicik bile olsa uyku girmedi.

Sürekli düşünüyorum. Neden böyle bir şey yapıyor? Amacı ne? Anneme ya zarar verirse? Ya benimle oyun oynuyorsa?...Acaba...Acaba Annem nasıldır? Beni görünce ne tepki verir?

Zihnimdeki bu sorular sanki biraz daha beynimi kemirirse içimde büyük bir katliam olucaktı.

Gözlerimi yavaşça yumdum ve kulağımdaki kulaklıkta çalan müziğe eşlik ettim.

"Yandım. Yandım. Yandım allahım. Beni sana küstüren kadere ahtım..."

Dudaklarımı yavaşça ıslattım ve yüzümü sağa doğru dönderip bahçeye bakan camdan dışarıyı izledim.

Yavaşça yutkundum ve ayağa kalkıp bahçe kapısından geçip dışarıya çıktım. Çıplak ayaklarım yeşil çime değdiğinde hafif gıdıklandı.

Kulaklılarımdan bir tanesi kulağımdan çıkardım ve kulağıma dolan sesleri dinledim.

Anlamadığım bir dilde insanların konuşma sesi kulaklarıma doldu. Kuş sesleri, çoçuk kahkahaları ve belkide 8 blok aşağda olan denizden gelen su sesleri.

Alt dudağımın içini kemirdim. Bu aralar nedensiz bir şekilde sakindim. 2 gün önce olan olaydan sonra bu kadar sakin olacağımı asla tahmin etmezdim.

"Gökçe?"

Duyduğum ses ile korkuyla irkildim. Yüzümü arkama çevirdiğimde Jack 'i gördüm.

•GÜRÜLTÜ• [Yazım Aşamasında]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin