Kanatlarını Arayan Melekler

Bölüm 6 ♣

Bölüm 6

Gülmekten kıpkırmızı olurken ''Bir daha dans etmek istersen koridorda değil, içeride ki dans pistinde dans et bence.'' dedi ve saçlarımı karıştırarak Aren'in odasına girdi. Arkasına bir iki saniye baktıktan sonra hala yüzümdeki sırıtmayla önüme döndüm.

Ve maymun dansıma devam ettim.

Sonra ne yaptığımı fark ederek kendi kendime güldüm. Hayır kesinlikle deli değilim. Belki biraz anormal, psikopat, manyak olabilirim ama deli değilim.

Elimde ki baya bi kalın zarfa tekrardan bakıp sırıtarak personel odasına doğru yürümeye başladım. Tekrar gürültülü ortama girince adımlarımı hızlandırıp personel odasına girdim. Dolapta ki çantamı açıp parayı en alta koyup üstüne eşyaları koydum.

Tedbir gerekli yani. Moralim yerine gelmişti. Sırıtarak tekrar içeriye gittim ve tepsiyi elime alarak masalarda ki boş bardakları toplamaya başladım. Bu sırada Büşra da yanıma gelmiş bana yardım ediyordu.

Sırıtarak bana döndü.

''Patron seni niye çağırmış?''

Ne diyeceğimi bilemediğimden ''Önemsiz boşver.'' diyerek geçiştirdim. O da zaten çok üstüme gelmeden kalan bardakları toplayıp gitti. Bende tezgahta ki biraları alıp masalara dağıtmaya devam ettim.

♫♫♫

Boş masaları silerken kolumun tersiyle alnımda ki teri sildim. Mekan haftaiçi erkenden kapansada haftasonları sabaha kadar açık oluyordu. Büşra yanıma gelip elini omzuma koydu.

''Tamam bırak artık yorma kendini.'' İleride ki koltukları gösterdi. ''Sen otur biraz ben hallederim gerisini.'' 

Onaylayarak bezi ona uzattım ve uçarcasına koltuğa oturdum. Baktım böyle rahat edemiyorum ayağımda ki ayakkabıları çıkartıp koltuğa yattım. Ayaklarımı da koltuğun tepesine koyup keyifle mırıldandım.

E napıyım yoruldum arkadaş. Büşra bana bakıp şuan ki tipime kahkaha attığında gülerek orta parmağımı gösterdim.

O da ayıplayıcı bakışlarını atsada hala gülüyordu. İçerde kimse kalmamıştı. Sadece Selim, ben , Büşra ve patronlar kalmıştık. Ve tabi eksik olmayan kapıdaki korumalar.

Gözlerimi kapatıp uyku modu aldım. 2-3 dakika sonra ayak sesleri geldiğinde Büşra'dır diyerek gözlerimi açmadım.

Ayak sesleri tepemde son bulduğunda başımda birinin dikildiğini hissettim. Sinirle tısladım.

''Büşra beni yaklaşık 10 gün boyunca rahatsız etme ya. Uyumak istiyorum ben.''

Büşra'nın 1-2 kez yalandan öksürme sesi uzaklardan geldiğinde başımda dikilenin Büşra olmadığı ışık hızıyla başıma 'dank' etti. Gözlerimi açıp küfür eşiliğinde hemen doğruldum.

Ve başımda dikilen kişiye baktım. Aren. Arkadan bi fon müziği verin ya. Bu nedir bi Eymen'e rezil olurum bi Aren'e. Nedir benim bu çektiğim.

Nalet olsun bu hayat.

Yutkunarak Aren'e baktım o ise bana bakarken gülmemek için kendini zor tutuyormuş gibiydi. 

Elimle havada bi kaç hareket yapıp ''Tamam gül artık daha fazla zorlama kendini.'' diye tısladım ve yan gözle bana sırıtarak bakan Büşra'ya kötü bakışlarımla baktım.

Büşra bakışlarımı fark edince yutkunarak topukladı. Bende tekrar Aren'e döndüm. Sonun da kahkahasını bıraktığında gülüşüne takılı kaldı gözlerim.