Love Island || b.bh x p.cy

S͜͡zesnaście

Odkąd Baekhyun zaczął umawiać się z Chanyeolem przestałem, aż tak bardzo martwić się o chłopaka wiedząc, że w tym momencie był naprawdę w dobrych rękach dzięki czemu będę mógł tym razem sam każdego dnia widząc jego szczęście wymalowane na jego twarzy. Teraz już wiedziałem, że życie nie będzie dawało mu tak bardzo w kość, gdy ten będzie obok teraz mogłem skupić się na swoim związku, a nie na pilnowaniu przyjaciela, który i tak myślał, że mi się narzucał za co miałem ochotę zrobić mu krzywdę bo nigdy tego nie robił, a wręcz przeciwnie cieszyłem się, że mogłem spędzać z nim tyle czasu jednak teraz musiałem przekazać pałeczkę komuś innemu.

— Coś ty się tak zamyślił? — z rozmyśleń wyrwał mnie Sehun, który od dłuższego czasu przyglądał mi się w skupieniu na co jedynie się roześmiałem cicho całując go czule w czoło.

— Po prostu uświadomiłem sobie, że Baekkie w końcu dorasta, ahh. — odparłem opadając na poduszki, gdy tylko skończyłem pakować nasze rzeczy do walizki. Musieliśmy wracać dużo wcześniej do domu pod tym względem, że Chan miał dużo do pozałatwiania w Seulu i właściwie nie tylko on. Z jednej strony nie chciałem stąd wyjeżdżać bo było mi tutaj, aż za dobrze, ale z drugiej strony brakowało mi mojego własnego łóżeczka i swojego domu.

— Baekhyun cały czas był dorosły po prostu teraz trafił na kogoś kto go pokochał szczerze, a nie udaje i zdradza go na prawo i lewo. Może nie każdy tak uważa, ale Park jest idealnym przykładem na faceta, a co dopiero na męża, więc jedyne co mogę powiedzieć to obaj teraz trafili dobrze, a naszym obowiązkiem jest teraz ich wspierać i być obok, gdy tylko będą tego potrzebowali. — uśmiechnął się ciepło, a ja jedynie mogłem się z nim zgodzić bo miał rację ze wszystkim. Jednak nadal zastanawiałem się nad jednym.

— Kiedy powiemy im o zaręczynach? Wszyscy myślą, że jesteśmy tak krótko ze sobą, ale z tym też im się zbyt szybko nie przyznaliśmy... — zmarszczyłem delikatnie nosek podnosząc się do siadu i obserwowałem chłopaka, który krążył po pokoju pocierając kark dłonią na co przechyliłem głowę w bok wiedząc, że on sam nie wie co powinniśmy zrobić, ale cóż ja mogłem zrobić? Po prostu byłem ciekaw tego jak powinniśmy rozwiązać tą sytuację bo nie mogliśmy zrobić tego od tak. Byliśmy Luhan i Sehun najbardziej postrzelona para roku.

— Szczerze? Jeszcze o tym nie myślałem, ale wydaje mi się, że możemy im rozesłać zaproszenia na ślub jak się w końcu odbędzie i wtedy się dowiedzą dopiero o zaręczynach. — wzruszył ramionami na co parsknąłem głośnym śmiechem bo to akurat brzmiało jak coś co moglibyśmy naprawdę zrobić, ale z drugiej strony chciałem już powiadomić o tym chociażby nasze rodziny i przyjaciół.

— To głupie, Hunnie powinniśmy tym razem powiadomić ich po prostu. — wzruszyłem ramionami. — Możemy urządzić jakąś specjalną kolację czy coś w tym stylu i wtedy powiedzieć, co ty na to?

— To brzmi już lepiej niż wysyłanie zaproszeń na ślub, sam nawet nie wiem kiedy on by się odbył, ahh. — westchnął cicho marszcząc nosek na co uśmiechnąłem się rozczulony. Czasami to on robił za tego uroczego w związku i nie byłem to tylko ja. Cieszyłem się, że go poznałem bo był dla mnie naprawdę cholernie ważny jak nikt inny.

To on pokochał mnie takiego jakim jestem akceptując każdą moją wadę, których miałem naprawdę sporo i czasami się tego wstydziłem. Pokochał mój charakter, który nie był idealny, a wręcz przeciwnie bo był paskudny, a ja sam byłem chodzącą bombą, która nie wiadomo kiedy miałaby wybuchnąć. Mogłem porównać swoje szczęście do tego mojego przyjaciela, uważałem, że obaj na to zasługiwaliśmy i nikt nawet nie miał prawa temu zaprzeczać.

***

Tak jak pisałam ten rozdział jest z perspektywy Luhana, krótszy, ale mam nadzieję, że się podoba!! I znów zachęcam do wpadnięcia na mój serwer, gdzie być może stworzymy wspólną i świetną społeczność, kocham was, buziak!! oraz chciałabym was zapytać o wasze top najpopularniejsze shipy! Chciałabym napisać coś w stylu Instagram boy bo mam nowy pomysł.