Klenie Kinder | Chanmin

Urlaub.

Keyifli okumalar...

*Minho*

5 yıl önce...

"MİNHO MİNHO!"

Odaya bağırarak dalmıştı annem. Elimdeki okuduğum kitabın kapağını kapatıp yanıma koydum. Ardından anneme doğru dönüp konuşmaya başladım.

"Yine ne var..? Bulaşıklar mı yıkanacak..? Ev mi süpürülecek..? Çöp mü dökülecek..? Yine hangi işi yaptıracaksın bana..?"

"Aa ben sana ne zaman bunları yaptırdım bebeğim."

Annemin uysal uysal konuşması ve yavaş yavaş yanıma yaklaşması hiç normal değildi. O normalde bana ev işlerini yaptırır yapmazsam ya da yaptığım şeyi beğenmezse yemek vermezdi. Hatta bir keresinde sırf kendisi daha çok yemek yiyebilmek için benim yüz kere sildiğim aynayı beğenmediğini söyleyerek yemek vermemişti. O yüzden şimdi bu halleri hiç normal değildi..

"Anne sen kendinde misin?"

"Evet ve sana harika bir haberim var!"

"Neymiş?"

"Senin puanın yurt dışında harika bir okula yetiyor!"

"Ne?!"

Evet sınava girmiştim. Sonucumu biliyordum ama henüz okulları araştırmamıştım.. ve böylece de annemin neden bu kadar iyi ve uysal bir şekilde konuştuğu açığa çıkıyordu. Benim yurt dışında okumam falan onu sevindirmemişti. Amacı benimle beraber yurt dışına gelip orda yaşamak. Yani kısacası kendi işi için beni kullanıyor da diyebiliriz..

"Bak ben neredeyse her şeyi ayarladım. Okula yakın harika beş yıldızlı bir otel var. Bir süre orda kalabiliriz. Ardından ayrı bir eve çıkarız. Sonras-"

"Anne anne bi dur." Ellerimi kaldırıp anneme doğru uzattım. "Ben yarın evden ayrılıyorum. Bunu normalde size yarın söyleyecektim ama sen bu kadar şey söyledikten sonra söylemeliyim bence." Ellerimi indirip omuz silktim. "Sizin de istediğiniz bu değil mi zaten..? Ne zaman beni düzgünce oğlunuz gibi sevdiniz..? Artık bende olmayacağım işte istediğiniz gibi yaşayabilirsiniz"

Annem bana boş boş bakıyordu. Bir süre daha baktıktan sonra "kendin bilirsin." diyerek çıktı odadan. Başka anneler olsa çocuğu gitmesin diye uğraşırdı değil mi..? Ama benim annem uğraşmazdı. Tam da ondan bekleneceği gibi...

Annem gittikten sonra kenara bıraktığım kitabı tekrar elime alıp okumaya başladım. Bir kaç sayfa daha okuduktan sonra ayracı kaldığım yere koyup kapağını kapattım tekrar. Yataktan kalkıp kitabı kitaplığa koyup yatağımın içine girdim. Gözlerimi sıkıca kapattım. Bir an önce yarının olmasını ve artık bu evden gitmek istiyordum.

Ertesi gün:

Sabah uyanır uyanmaz dün geceden hazırladığım bavulumu aldım elime. Son hazırlıkları da yaptıktan sonra bavulumu da alıp evden ayrıldım. Annem zaten biliyordu babama da söylerdi nasıl olsa.

Evden uzaklaştıktan sonra telefonumu çıkarıp Chanın numarasını tuşladım. Çok bekletmeden açmıştı.

"Alo Minho evden ayrıldın mı..?"

Chan benim bugün ayrı eve çıkacağımı biliyordu. Hatta evi beraber bulmuştuk.

"Evet. Istersen sende gelebilirsin."

"Sana benim yanım da kal demiştim ve bu hala geçerli Minho. Boşu boşuna para vereceksin."

"Böylesi daha iyi olacak Chan inan bana. Hadi şimdi eve gel."