So near and yet so far (နီးရက်နဲ့ ဝေး)

"ညီထက်..... တောက်!!!!!!!!!
ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ..... ငါဘယ်လိုလုပ်သူနဲ့
အတူတစ်ခန်းထဲအိပ်နေရတာလည်း..."

"အဲ့တာကတော့.....ကျွန်တော်လည်း......"

"တော်.....တိတ်ပိုက်ဆံပေးလိုက်...."

"ဟုတ်ကဲ့....."

"ရှင်ကျွန်မကိုပိုက်ဆံနဲ့ပဲရှင်းလို့မရဘူး....."

"အာ....မဟုတ်ပါဘူး "

"ရှင်တော်တော်....ယုတ်မာတာပဲမိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို..... ရှင်....ရှင်...."

"အာ.....ညီထက်....ညီထက်...ဘာဖြစ်သွားတာလဲမသိဘူး "

"ဆရာ....တက်သွားတာထင်တယ်...."

"အော်.....အတော်မိုက်ပါလားညီထက်ရာ....
ဆေးရုံကားခေါ်လိုက်ပါ..."

Gunရဲ့အမေ ကျော့ကလျာကတော့
ပုံမှန်လုပ်ရိုးလုပ်နည်းတုင်း......လုပ်ပြီးလူတစ်ယောက်ကိုအညှာချွေဖို့စဥ်း....စားနေပြီ....
ဒါပင်မဲ့...... ဒီတစ်ခါကတော့မတူဘူးလွယ်လွန်းတေယ်....နည်းနည်းလောက် ငိုယိုပြလိုက်တာနဲ့....
တစ်ဖက်ကလူက.......သနားအားနာတဲ့...
အကြည့်တွေနဲ့......ရှင်ကသိပ်လွယ်လွန်းတယ်
ရှင့်မှာအိမ်ထောင်ရှိရှိမရှိရှိ ကျွန်မစိတ်မဝင်စား
ဘူး.....ကျွန်မကရတဲ့ နည်းနဲ့ အပိုင်သိမ်းမှာ......
ေကျာ့ကလျာဆိုတဲ့....မိန်မကတော့ခပ်ညစ်ညစ်အတွေးတွေနဲ့.....မေ့လဲချင်ယောင်ဆောင်ကာ......ဦးခေတ်စွမ်းနိုင် ရဲ့နှလုံးသား
ကိုသနား....အောင်မရမကဟန်ပန်ထုတ်ကာ
ဇာတ်သဘင်ခင်းကာ.....ပွဲတည်နေတော့သည်

"ကျေးဇူးပါဗျာ... "

"ဟုတ်ပါပြီ.. "

"ဒီမှာနေတာလား...."

"ဟုတ်ကဲ့ ဗျ....အိမ်ထဲဝင်သွား ပါအုံး"

"အင်းပါ "

"ဟီးအိမ်က အကိုတို့အိမ်လောက်မကြယ်ဘူး.."

"ရပါတယ်ဗျ "

"ဒါကျွန်တော့် အခန်းလေ"

"ချစ်စရာလေး... "

"ဗျ......"

"အော်....ဟို...အခန်းလေးက"

"အော်ဟုတ်...အကို...လက်ဖက်ရည်.... သောက်.....အာ့...."

"Gun ရရဲ့လား.... "

Gunတစ်ယောက်.....offအားလက်ရည်
သောက်မလားဟု....မေးရင်းနောက်ကိုအဆုတ်မှာ.....အားသွင်းကြိုး ပလက်ခုံနဲ့ ခြေထောက်နှင့်ညှိပြီးလျှော်လည်းမလိုဖြစ်သည့်အချိန်Offကလှန်းဆွဲလိုက်ပြီး....သူပါပါသွားပြီးနှစ်ယောက်စလုံးနံရံမှာ...Gun. ..ကအောက်Offကအပေါ်မှဆိုက်ကြည့်နေသည့်
အနေအထား ဖြစ်သည်.....