2. Bölüm

14K 222 114
                                    

Bugün herşeyi halletmemiz gerekiyordu, acilen buradan gitmek istiyordum. Carl eşyalarımı toplamamda bana yardımcı olmak istemişti ama yaptığı tek şey bana sırnaşmaktı.

"Carl yapma, gıdıklanıyorum."

"Çok güzel kokuyorsun."

Gülümsedim.

"Hadi kalk. Bavulumu hazırlamam gerekiyor biliyorsun."

"Hadi ama, birazcık daha böyle kalsam?"

"Olmaz. Hadi kalk üstümden."

Homurdanarak üstümden kalkmıştı.

Onunla bavulumu önden hemen halledip daha sonra ayak bağı olmasın diye düşünmüştük, daha doğrusu ben düşünmüştüm. Odaya bavulumu toplamaya gelince beni yatağa itip üstüme çıkmış, şakaklarımdan başlayarak yüzümün her yerine öpücükler bırakmaya başlamıştı. Daha sonrasında da gıdıklamaya.

Çok huylanıyordum.

Bedenim huylanmayı geçmiş, karıncalaşmaya başlarken daha fazla ileri gitmemek için onu üstümden nihayet kaldırabilmiştim.

Yarın sonunda Paris'e gidiyorduk. Betty bana Paris'e taşınacağımızı söylediğinden beri 3 gün geçmişti. Hemen ertesi günü bu güzel haberi söylediğimiz gibi kutlamıştık. Ev şuan bomboştu. 2 günde evi anca boşaltabilmiştik. Ben üşenip kıyafetlerimi  bavuluma yarım gün kala  yerleştirme kararı almıştım. Yarın sabah gideceğimiz kesinleştiği için bugünden hazırlamak, sonradan da uğraşmak istememiştim. Hemen halledelim diye de Carl'dan yardım istemiştim.

Ama oda kendi derdinin derdindeydi.

Beraber bütün kıyafetlerimi bavuluma yerleştirdikten sonra tabii hepsini yerleştirememiştim. Ayriyeten bir bavul ve bir geniş siyah çanta kıyafetlerimi zar zor içine almıştı. Tonlarca kıyafetim vardı.

Napayım? Zaafım.

Carl ile birlikte salona indiğimizde salonda son olarak büyük krem renginde olan L koltuk ve onun rengini andıran büyük bir sehpa kalmıştı. Betty koltukta oturmuş, kahve içerek telefonuyla ilgileniyordu. Gülümseyerek kalçamı sert bir şekilde koltuğa yerleştirdiğimde elindeki kahve dökülecekken son anda dengesini sağlayıp kahveyi masaya koyarak ters ters bana bakmıştı.

"Bir gün o kalçanla ebemi-"

"Hey, hey! Aile var." Dedi, Carl, koltuğa oturmuş, dibimde yerini alırken.

"Siz sevgilisiniz de ben neyim bu evde acaba? Orus-"

Koluna vurdum.

"Ya kızım küfür etmesene!"

"Yo kozom kofor etmosono!"

KÜÇÜK KIZ +21Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin