EFKAN&CANAY (Tamamlandı)

9. Bölüm

Bir bölüm daha atayım dedim. Bu bölümün sonu güzel olduğu için attım...

Umarım beğenirsiniz.

~Efkan Türkoğlu~

Karımı Burçinin yanına oturtup tam karımın bizi görebileceği bir yere geçtim. Berfu da önümde durup bana bakmaya başladı.

"Bu kız seni aldatıyor Yiğit." Düz bir ifade ile bakmaya devam ettim. Ona tabiki inanmıyorum.

"Gerçekten." Dedi inanmadığımı görüp. Sonra telefonunu çıkardı ve bana bir fotoğraf gördü.

Fotoğraf her ne kadar sinirlerimi bozsa da sakindim. Çünkü fotoğrafta Can ve Doğa vardı. Can bana gıcıklığına kolunu Doğamın omzuna atmış kameraya gülüyordu. Mal herif. Karımdan bir uzak tutamadım. Her dakka onunla birlikte ve benden daha çok vakit geçiriyorlar.

Eve gidince döveyim bari.

"Eee?" Dedim. Şaşkınca baktı bana.

"Efkan sen sevmiyorsun." Dedi mutlulukla. "Sen sevdiğin kişiyi çok kıskanırsın. O kızı kıskanmadığına göre sevmiyorsun." Bu kıza bir de zeki diyorlar. Şuna bak. Resmen salak ya.

"O fotoğraftan haberim var zaten Berfu. Hatta ben çektim o fotoğrafı. İkisi kardeş gibiler. Aralarına girmemeyi tercih ederim. Sonuçta Doğam mutlu."

"Hayır!" Diye sinirle bağırdı. "Sen beni seviyorsun onu değil!" Bir anda dudağıma yapışması ile hızla ittim. Lanet olsun! Elimi ağzıma götürüp silmeye başladım. Öğürmemek için kendimi zor tutuyordum.

Vücudumu çevirip ayağa kalkmış ve sinirle bize doğru gelen Doğama sarıldım ve başımı boynuna gömdüm.

Berfu bir kız ve ben bir kıza asla el kaldırmam. Sadece sakin olmam gerekiyor.

Doğamın kokusunu içime çekmeye başladım.

"Burçin ıslak mendil verir misin?"

"Hemen canım." Ellerimi Doğanın beline sarıp daha da kendime çektim ve başımı iyice gömdüm.

Paket sesi geldi. Sanırım ıslak mendil alıyor.

"Başını kaldır." Başımı kaldırıp yüzüne baktım. Bana sinirli değildi ama sinirli bakıyordu. Berfuya sinirlenmişti. Bana güveniyordu. Bunu çok iyi biliyorum. Bende ona güveniyorum.

Islak mendili sinirini çıkarmak ister gibi dudaklarıma sürmeye başladı. Gülümsedim.

"İğrenç ya." Seninle aynı fikirdeyim evimin hanımı.

"Ne yapıyorsun sen? Orada benim izim var! Silme benim izlerimi." Dedi Berfu. Ona sinirle baktım. Beni umursamadan Doğaya laf atmaya devam etti.

"Tabi sen öpemiyorsun değil mi? Kesin senin kendisine dokunmana izin vermiyordur." Bunun üzerine Doğa da sırıttı.

"O yüzden hamileyim zaten." İşte bunu bekliyordum. İnsanların yüzünde oluşan şaşkınlık ve kıskançlık ifadesi hoşuna gidiyordu.

Elinde olsa anı geriye alıp tekrar tekrar aynı şeyi yapar.

"Ne?" Berfu şaşkınca bakıyordu Doğaya. Sadece o değil herkes. "Ne demek bu? Şaka yapıyorsun?" Başımı olumsuz anlamda salladım. Doğa mendili Burçine verip dudağıma küçük bir öpücük kondurdu ve aileme döndü.

"Bu adam benim! Sadece benim! Biriniz bile yan gözle bakmayacaksınız!" Dedi kızlara dönüp. Sonra anneme döndü. "Kocamı her ne kadar annesi bile olsanız üzemezsiniz Fatma hanım. Hem Berfu ile beni karşılaştırmayın çünkü ben o kadar alçak bir insan değilim."