Daddy RDJ

5.bölüm

"Beğeniyorsan neden bakmıyorsun?"
Robert vücuduma baktı ve yüzüme odaklandı.
"Gel buraya Alesia."
Hadi git oraya Alesia.
Seni küvette boğmasına izin verme.
"Beni boğma."
"Seni boğmayacağım."
Robert ellerini havaya kaldırdı.
"İstersen yıkanırken küvetin yanında dururum sadece ve sana hiç dokunmam."
Elimi havaya kaldırmışken küvete ilerledim.

ROBERT

Mümkün olduğunca uzaktan geçmeye çalışarak küvete ilerledi.
"Kaymaman için seni tutabilir miyim?"
Küvetin içine eğildiğinde panikleyip belini tuttum.
"BIRAK!"
Avazı çıktığı kadar bağırdığında panikledim.
"Üzgünüm Alesia. Düşeceksin sandım."
Ellerimi bedeninden uzaklaştırırken küvetin yanına çöktü. Elini küvetin zeminine bastırdı.
"Bak kaygan gördün mü güzelim?"
"Ölmek istemiyorum."
"Ölmezsin ama canın acır. Ben canının acımasını istemiyorum."
Alesia'nın gözleri parlarken tebessümle yüzüme baktı.
"Ölmez miyim?"
"Hayır ölmezsin."
Ayağa kalkıp kollarını havaya kaldırdı.

"Olsun yine de beni küvetin içine koyabilirsin."
Koltuk altlarından tutarak havaya kaldırdım ve küvetin içine oturttum.
"Şimdi uzaklaş."
Derin bir nefes alarak küvetin yanındaki küçük tabureye oturdum.
"O aynayı karşımda istiyorum."
Gözlerini gözlerime dikmişken ayağa kalktım. Aynayı kucaklayıp karşısına koyduğumda dizlerini karnına çekti.
"Göğüslerim kötü mü?"
"Çok güzel. Çok güzelsin Alesia. Elin, kolun, saçın, vücudun, fiziğin her şeyine hayranım."
İç çekerek ona baktığımda kıkırdayarak yanağını omzuna sürttü.

Babasına gittiğinde psikolojik bir travma yaşadığını biliyordum ama bu kadar ciddi olduğunu düşünmemiştim. Üstesinden nasıl geleceğimiz hakkında hiçbir fikrim yoktu. Annesinin haberinin olmaması da cabasıydı. Bu kadar ağır bir durumu annesine duyurmadan nasıl yaşamıştı aklım almıyordu.

Üstelik hastane kayıtlarına dahi bakmama rağmen hastalığı hiçbir yerde yazmıyordu. Psikolojik hastalığının haricinde fiziksel bir hastalığı daha olmalıydı.
Sol göğsünün ucu yoktu...
Bu yüzden kendini çirkin hissedip kompleks yapması biraz daha normal gelmişti. Gördüğümde ne hissedeceğimi bilemesem de çaktırmamaya çalıştım. Bu geceyi atlattıktan sonra nasıl bir tavır takınacağı meçhuldü.

Elindeki çiçeği göğsüne yapıştıran Alesia'ya baktım.
"Çiçek kızım benim..."
Yaptıklarını ve her anını özenle aklıma kazımaya çalışıyordum. İleride bu hastalığı atlattığında gerçekten mutlu bir ömür bizi bekliyor olacaktı.
"Ördek ister misin?"
Bir anda tüm ilgisi bana döndüğünde boğazımı temizledim.
"Ördek mi? Ne ördeği?"
Lavabonun altındaki çekmeceden sarı bir ördek aldım.

"Oynarsın diye almıştım."
Ördeği Alesia'ya çevirdiğimde Alesia derin nefesler alıp vermeye başladı.
"Görmek istemiyorum!"
Elimdeki ördeği ne yapacağımı bilemezken banyonun camından aşağıya fırlattım.
"Tamam Alesia attım!"
Alesia suyun içinde tepinirken yanına yaklaşıp omuzlarını tuttum.
"Gitti ördek. Yok ördek. Sakin ol."
Alesia banyoya bakındı.
"Öldü mü?"
Kafamı hafifçe salladım.
"Hayır. Gitti. Kimse ölmüyor. Kimse öldürmüyor. Sadece gitti. Ben kızdım ona. Bir daha gelmeyecek."

Çocuğa anlatır gibi teker teker anlattıktan sonra donuk halinden faydalanıp vücuduna havlu sardım.
"Şimdi uyumaya gideceğiz."
Kolumu bacaklarının üstünden geçirerek kucakladım.
"Çok güzel uyuyacağız. Sonra sabah olacak."
Alesia'yı yatağa bırakarak dolabımdan bir kazak ve iç çamaşırı çıkarttım.
"Göğsüm olmadığı için..."
Alesia'nın yanaklarını hafifçe tutup göz göze gelmemizi sağladım.
"Senin göğsün var Alesia. Olmasaydı bile seni her türlü severdim ve sevecektim. Vücudun önemli değil. Sen çirkin değilsin. Ben seni hep seviyorum. Seni koruyacağım ve ölmene izin vermeyeceğim."

Eğilip sol göğsüne bir öpücük bıraktıktan sonra kazağımı kafasından geçirdim. İç çamaşırımı bacaklarından sokarken hafif hafif mırıldanıyordu.
"Bir küçücük aslancık varmış...
Kırlarda ko ko koşar oynarmış...
Annesi onu pek çok severmiş...
Sen benim ca ca canımsın dermiş..."

Yorganı üstüne çekecekken elimi tuttu.