8.bölüm

5.5K 118 12
                                    

Arkasından ilerlerken çıplak ayaklarına odaklanmıştım.
"Bu gece de bende kalabilirdin."
Alesia ellerini arkasında birleştirirken bana doğru döndü. Geri geri yürürken kıkırdadı.
"Küçük kızlar babacıkların evinde kalmamalılar."
Hızla atılıp ayağı taşa takılmadan kolunu tuttum. Kaşlarımı kaldırarak gülümsedim.
"Tam tersi olması gerekmi-"
"Uh!"
Aleisa bir anda yere çökünce panikle ben de eğildim.

"Şaka yaptım!"
Ayağa kalktığında kaşlarımı çattım.
"Sana bir şey oldu sandım!"
"Biliyorum. Çok tatlıydın."
Koşuşturarak bahçe kapısına ilerlerken bakışlarımı sırtında sabitlemeye çalıştım. Gözlerim sallanan kalçasına kaydığında yüzümü ovuşturdum.
"Robert, yere oturma!"
"Babacığa ne oldu?"
Ayağını kapı dışına atıp bahçeden çıktı.
"Babacık orada kaldı."
Psikolojik olarak babaya ihtiyaç duyduğunda bana geleceğini söylemenin kısa bir yoluydu bu.
Ya da ben ota b*ka anlam yüklüyordum.

Alesia yola ilerleyecekken durdu. Bakışlarını bana çevirdi.
"Sen yakışıklısın Robert."
Dudağımın kenarı kıvrıldı.
"Biliyorum Ale."
Yanına yaklaşırken bana doğru adımladı. Yavaşça gün doğarken saçları ışıl ışıl parıldıyordu. Parmakları ucunda yükselince belini tuttum.

"Öpmeli miyim?"
"Öpmeyeceksen niye böyleyiz?"
Dudaklarımı dudaklarına bastırıp geri çekildim.
.
.
.
3 SAAT SONRA

Elimdeki telefonu amaçsızca çevirirken bardağın dibinde kalan kahveyi çöpe döktüm. Kapı zili arka arkaya çalarken bir yandan da yumruklanıyordu.
"Geldim!"
"Hızlı ol!"
Kapıyı açtığımda Alesia hızla eve girdi.
"Bir iki saat kalabili-"
"Dışarıda yağmur yapdığının farkında mısın?"
"Evet. Bak yağmurluğuma!"
Etrafında dönerek kıkırdadı.
"Çok beğene-"
"Üşümedin mi?"
Kapıyı kapatıp üstündeki yağmurluğun fermuarını açtım. İçinde iç çamaşırları varken altında file çorabı vardı.

"Neden sinirlisin?"
Bacaklarından tutup kucakladım.
"Üşümüşsün çünkü."

 Daddy RDJHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin