The Runaway Seniorita (COMPLETED✅✅✅)

Chapter 27

The RunAway Seniorita
Carolina's p.o.v

Dahil pumayag na si Ate na ako ang magdala ng foods ni Kenzo.Im heading stairs right now it's kinda heavy pero keri lang.
Bawat hakbang ng paa ko ay sobrang maingat ako.Mahirap na magkamali baka sa susunod ako na si Ms.Clumsy nito.At isa pa ang init init nitong sabaw if ever na matapunan ako.

Hindi naman ganoon kataas ang hagdan papuntang kwarto niya.
Yung pintuan lang kwarto niya is black yung iba naman ay white.Doon daw yung guest rooms na inaayos pa nila till now.
Dumeritsyo na ako sa kwarto ni Kenzo para maihatid ko na tong is pagkain niya.
Before that,kumatok muna ako sign of respect sa May ari ng silid diba.

(Tok.Tok.Tok.)

Unang katok ko palang ay wala akong narinig dito baka hindi narinig. inulit ko ito.But still the same,wala akong sagot na narinig.
Wala akong choice kundi buksan nalng ng kusa ang kwarto nito.
Nagpapasalamat naman ako dahil hindi ito naka lock.

I slowly open the door then I saw him lying in his bed.His sleeping peacefully kaya siguro hindi niya narinig ang mga katok ko.

Pag natutulog siya he looks like an angel but if his awake para siyang stone sa sobrang straight.
Naglakad ako sa study table niya inilagay ang pagkain nito.

Wala sa sarili akong naglakad sa kama nito At pinagmasdan ito nang malapitan.
Alam ko na ang totoo kung nararamdaman.Iba yung kay Kenzo sa lagay ni Demonick.
When I'm with Demonick dinedeny ko lang sa sarili ko ang tunay kung nararamdaman.Kung si Kenzo naman ay awa At pag aalala hindi bilang lover kundi kaibigan.

Totoo nga ang sinasabi nila na "THE MORE YOU HATE,THE MORE YOU LOVE"kinain ko pa ng buong buo ang mga salita ko.
Pag kasama ko siya feeling ko ako ang pinaka maganda sa lahat.At secured na secured sa tabi nito.

Shit I'm madly inlove with a person who doesn't love me.
Yung feeling na asar na asar ka pag nakikita mo siya but deep inside masaya ka dahil masisilayan mo siya.

Unang pagtatagpo palang namin kakaiba na At sobrang iba sa mga lalaking nakikialala ko.
Kung hindi ba ako umalis May magbabago?Magiging masaya nga ba ako——I mean kami?

Natatakot akong mag risk sa isang sitwasyon na Wala namang kasiguraduhan.Isang araw ko palang siyang nakaka sama Pero bakit hulog na hulog ako!?

Ako yung umalis kasi naguguluhan ako sa sitwasyon nayun.Pero bakit parang ako ang lugi sa aming dalawa.
Sakanya laro laro lang ang pang aasar niya pero pano naman ako?
Yung pang aasar niya na nakaka miss.
Sa sobra kung pagmamahal kahit pang aasar niya namimiss ko.And when he smirked ang smile for me nakaka baliw.

This is all my fault din naman masyado akong nagpadala sa emotions ko.Tapos right now bigla akong magasisi si dahil sa pang iiwan ko.

Kahit naman mag stay ako Wala paring magbabago.Sa arrange marriage lang kami connected our feeling is not related.
Pano yun!? ako lang ang magmamahal tapos siya fake lang.Thats unfair,life is so unfair.

Napa hilamos ako sa mukha ko ng Wala sa oras.Remembering my life in reality sucks.
Nang mahilamos ko ang sarili kung kamay saka ko kang naramdaman ang mga luhang kumakawala sa mata ko.
I didn't even know na umiyak na pala ako sa frustration.
Kinapa ko naman ang mukha ko dahil Mabilis na dumadaloy ang mga luha ko dito.

"Your crying."May mahinang boses ang nagsabi nito sa harap ko.
Actually hindi yun tanong dahil statement na.Masyadong halata ito para itanong pa.

Iniwas ko nalang ang tingin dito At pinunasan ng kamay ang mga luha ko.
"Use this,clean your face.You look ugly with it."hindi ko alam kung concern ba siya o nang aasar lang.Pero kinuha ko naman ang panyo nito para May ipang punas ako sa sarili ko.
Nakakahiya At nakita niya pa akong umiiyak na parang paslit.

"T-thankyou nga pala."mahinang pasasalamat ko dito pero tiningnan niya lang ako na May blangkong expression.

"You're not feeling well?"pag aakusa nito sakin kaya Mabilis naman akong umiling.

"Nako hindi auh!may na alala lang ako saka malakas naman yung resistencia ko noh."bakit ba sobrang natataranta ako.

He smirked.
"Why so defensive?"aapila na sana ako pero tumalikod na ito sakin At pumuntang study table.

Oo nga pala!yung pagkain niya nagdrama pa kasi ako eh.

"Nakalimutan ko yung pagkain mo pala.Kumain kana muna kasi kanina ka pa natutulog eh."Hindi naman siya umapila pa.Mabilis akong tumayo para I prepare yung foods niya.

Kukunin ko na sana pero hinawakan niya ang pala pulsuhan.
Napako naman ang tingin ko dito.

"Don't act like your okay if it's not it's annoying you know?Just be yourself don't hide what feeling you were suffering right now."Mabilis nitong saad sakin bago ako binitawan At pumuntang banyo niya.
Ilang segundo pa ako natulala.But his right,bakit pa ako magtatago ng nararamdaman dapat ko itong ilabas At hindi kimikimkim.

Bumuntong hininga muna ako bago inayos ang mga mangkok na gagamitin nito.
Napalingon ako sa kasasara palang na pintuan ng banyo.
Iniwas ko ang tingin ko dito bago nagsalita.

"K-kumain kana muna,aalis lang ako para magpa hangin sa labas ng bahay ninyo."Hindi ko na siya hinintay pang sumagot dahil Mabilis na akong umalis dito.
Wala namang pagtutol na sinaad ito kaya siguro Okay kang.

"Stay.Just stay and take a rest.You look pale and sick."saad nito habang umuupo sa harap ng pagkain nito.
Sobrang putla ko na ba At para akong May sakit!?

"A-ano normal lang sakin yan.Masyado lang maputla yung kulay ko."padedepensa ko naman dahil yun ang totoo.

"I'm not asking you to do that,I'm commanding you to take a rest.Go to bed and sleep right NOW."he said in a serious facial expression.
Nakakatakot pala siyang sumeryuso.

"P-pero——"
I didn't even finished my words when he suddenly shouted me.

"I SAID NOW!"bulyaw nito sakin.
Wala sa sarili akong tumakbo sa kama nito At nagtago sa comforter nito.

"J-joke joke nga lang eh galit agad?"tanging narinig ko lang ay ang pag "tsk" niya.

Susunod.....