The Runaway Seniorita (COMPLETED✅✅✅)

Chapter 33

The RunAway Seniorita

Kapit na kapit ako sa damit ni Demonick nang mag umpisa na siyang mag doorbell.
Hinayaan niya naman ako kaya hindi ko na binawi ang mga kamay ko.
I don't know if ano yung magiging reaction ko once na makita ko sila.
Magiging masaya nga ba ako o I'll get mad after seeing them for more than 2 years?

Naputol lang ang malalim kung pag iisip nang makita ang isang kasambahay na lumalabas galing sa gate.
Parang gusto kung umiyak nang makita siya I miss her a lot...
My nanay Roseng....
She look older than I though.She look stress at mas pumuti nayung ibang mga buhok niya.

Pagka bukas nito ng pinto ay walang pagdadalawang isip akong umalis sa pagkaka hawak ko kay Demonick At tumakbo kay nanay Roseng.

Nong una nabigla pa siya pero kalaunan nakilala niya rin ako kaya niyakap niya din ako pabalik.

"N-nay,I really really m-miss you damn much."I said between my sobs.Umiyak lang ako habang inaalo niya ako.Kahit siya mismo ang naluluha na dahil sa pagdating ko.

"Hija,mabuti naman At bumalik kana.Namiss din kita ng sobra,namiss ka naming lahat.Kamusta kana?"naluluha nitong saad habang hinahawakan ang mukha ko At pinagmamasdan.

"I'm sorry for leaving,but now that I'm back babawi po ako sa lahat ng pagkukulang ko.And it is all my fault naman kasi.Tinakasan ko yung responsibilities sa totoong buhay.Naging selfish ako dahil sarili ko lang yung naiisip ko."
Walang tigil na paliwanag ko dito pero sadyang mahina talaga ang puso ko para hindi umiyak.

"Tulad ka parin ng dati.Iyakin ka parin pero wag kang mag alala naiintindihan ka namin.Sana maging maayos na ang lahat sa pamilya ninyo."tumango naman ako dito At pilit na pinipigilan ang luhang kumakawala sa mga mata ko.
Basang basa nayung dulo ng damit ko dahil sa kapapahid ng luha ko.Dugyot mang tingnan Wala rin naman akong choice alangan naman hindi ako magpapahid.

"Here.Such a cry baby as always.Fix yourself for awhile then papasok na tayo."saad nito habang nilalahad ang puting panyo.Parang nahiya naman akong dumihan ito dahil ang linis linis At mukhang mabango.

"H-hindi n———"
I didn't even finished my words when he suddenly raised his brows to me.

Kinuha ko nalng ito dahil baka saan naman mapunta yung usapan namin.
Binaba niya naman agad ang kamay nito At nilagay sa kaliwang bulsa niya.

Tinulungan naman ako ni Nanay Roseng na ayusin ang sarili ko.
We spent more than 10 minutes outside para kumalma At maging presentable ako.
Nanay also get me some wet wipes para hindi malagkit yung mukha ko dahil sa luha.

"Kaya na?"gets ko na agad ang ibig sabihin nito.
And yes I'm ready,basta kasama ko sila.
Ngumiti naman ako nang malawak sakanila bago nagsalita.

"Hmmm, I'm ready to see them and I hate to admit but....I m-miss them too."ngumiti naman si Nanay Roseng sakin samantalang si Demonick naman ay tinatansiya ang mga titig nito sakin.

"Then,let's go."he said and held my hands without my permission.Pero pinabayaan ko nalang.
Nauna sila samantalang nasa likod ako ni Demonick,sumusunod sa dinadaanan dito.

Tulad parin naman ng dati walang pinagbago ang desenyo ng bahay.
Namiss ko rin ang kinalakihang bahay ko.My biological family,s house and my own house.

Napa ayas ako ng tindig ng matanaw ang pamilyar ng pigura.Si mommy lang ang nandoon,I don't know where dad is.

"Oh hijo,mabuti naman At napadalaw ka.And oww,your with someone?"She walks towards us but her last word is kinda sarcasm.
Napa layo naman ako kay Demonick nang bumeso siya dito.Tumalikod muna ako sandali para hanapin si Nanay At maka iwas sa tingin ni mom.
Ngayon pa ba ako maduduwag?

"It's been a while tita.Yes po I'm with someone.Heyyy come on here."napapikit ako nang mariin ng higitin nito ang kamay ko.Hindi niya sinabi ang pangalan ko dahil Gusto niyang ako mismo ang humarap dito.

Wala akong nagawa nang tumikhim na ang ginang.Huminga
muna ako nang malalim bago dahan dahang humarap dito.

As expected.Napa hawak pa siya sa mga bibig niya ng makilala ako.Tinignan niya ako mula ulo hanggang paa.I saw in her eyes disgusting my appearance right now.
You can't blame here.From Gucci and Hermes lover to cheap and disgusting clothes for her.

"Mygosh is that really you?Baby you look thinner and tan already!"Maarteng saad nito but it's her normal reaction lang naman.
Naiyak ako when I saw tears falling from her face.She even hide herself pero hindi niya mapigilang mapa hikbi.
It's my first time seeing her cry and  it's because of me.Lumapit naman ako dito kaya mas naririnig ko ang bawat hikbi niya.

"M-mom,I'm r-really sorry.Hindi ko sinasadya ang lahat I'm too selfish to do such thing.Im v-very very sorry po."Kahit anong galit mo sakanila mananaig parin ang pagmamahal ko bilang anak.
Napa igtad ako nang maramdaman kung May yumakap sakin.
It's mom she was crying like there's no tomorrow.Pareho na kaming humihikbi this time.I can help it eh,I really miss her so much.
"D-darling it's okay,Don't blame yourself.Nagawa mo lang naman yun nang dahil saamin ng dad mo.We pressured you a lot anak.
God!I really miss you my daughter.almost 2 years kang nawala,patawarin mo si mommy a-anak."she even kissed my forehead.I hugged her tighter and kiss her chicks.This is what I want in my entire life.

"I l-love you mom."sincere kung saad dito.Nakita ko naman ang pag ngiti nito sakin.
"I love you too my dear and I miss you so much."humilig ako dito At saka ko lang narealize na May kasama ako.
Humiwalay muna ako kay mom At hinanap si Nanay.Napahinto ako ng makita siyang nasa gilid naka masid samin.She also wipe her tears nang makita ako ay Ngumiti ito ng tipid.Alam kung masaya siya sa nakita.Lahat kasi ng ito ay alam niya.Hinanap ng mga mata ko si Demonick,nakita ko siyang nagmamasid lang din saamin.
I mouthed "Thankyou."but he mouthed "I love you too."kahit walang tunog ay parang Tagos na tagos sa puso.

Isa pa to sa mga pinoproblema ko....

Susunod....